စာဖတ္​ျခင္​းျဖင္​့ရင္​့က်က္​​ေအာင္​​ေနပါ

အရင္တုုန္းက တစ္ခုခု ေဒါသထြက္ရင္ ခ်က္ခ်င္း
မစဥ္းစားပဲ ျပန္ေျပာ၊ ျပန္လုုပ္တတ္ေပမယ့္ အခု
ေတာ့ ႏႈတ္ဝေရာက္ေနတဲ့ စကားလံုးအခ်ိဳ႕နဲ႔
ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ့္ ေဒါသေတြကိုအခ်ိန္မီ
ျပန္မ်ိဳခ်တတ္လာတယ္။

အရင္တုုန္းက သူမ်ားေဝဖန္ရင္ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့
အထိခံစားတတ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ တစ္ဖက္နား
ကဝင္ျပီး အျခားတစ္ဖက္က ထြက္သြားတယ္။

အရင္တုန္းက ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားတာေတြကို
ဦးစားေပးခဲ့ျပီး အရူးၾကီးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေပ
မယ့္ အခုေတာ့ ႏွလံုးသားကို ခဏအနားေပးျပီး
ဦးေနွာက္ကိုပဲ ပိုမ်က္ႏွာသာေပးမိတယ္။

credit photi-google photo
အရင္တုန္းက လူတစ္ေယာက္ကို လြယ္လြယ္
ကူကူ ယံုၾကည္တတ္ေပမယ့္ အခုေတာ့အခ်ိန္
အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေစာင့္ၾကည့္ျပီးမွ
ယံုတတ္လာတယ္။

အရင္တုန္းက ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္၊ မုန္းရင္မုန္းတယ္
ေနလို႔ရခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့မုန္းတဲ့လူကိုျပံဳးျပျပိး
ခ်စ္တဲ့လူကိုု ဥေပကၡာျပဳတဲ့အေလ့အက်င့္ေတြလဲ
ပုိင္ဆိုုင္လာတယ္။

အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ငယ္စဥ္က စိတ္ထဲရွိသလို
ေနရတဲ့ ဘဝေလးကိုသတိရတယ္။ ဒါေပမယ့္
"ေရာမ"ေရာက္ရင္ "ေရာမသား"ေတြလိုက်င့္ၾကံ
ရတယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုအတုိင္း အသက္အရြယ္နဲ႔
အတူေျပာင္းလဲလာရတယ္။

အမွားတစ္ခုစီက သင္ခန္းစာေတြေပးခဲ့တယ္။
အခ်ိဳ႕အမွားေတြက ျပင္းထန္လြန္းလို႔ အမာရြတ္
ေတြက်န္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိအမာရြတ္ေတြ
ကို ဆုတံဆိပ္ေတြလို ဂုုဏ္ယူစြာ တပ္ဆင္ထား
တယ္။ ဘယ္ေလာက္ရြတ္ရြတ္ခြ်ံခြ်ံတုိက္ခိုက္ခဲ့ျပီး
ဒီအေျခအေနထိေရာက္လာလဲဆိုတာကိုေဖာ္ျပ
ေနတဲ့အမွတ္အသားေတြမိုု႔ တန္ဖိုးထားတယ္။

အသက္ၾကီးလို႔လူၾကီးျဖစ္တာထက္၊ အသိၾကီး
လို႔ လူၾကီးျဖစ္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။