အစိမ္းေသမႏွင့္ပီယေဆး
ေရးတာနည္းနည္းၾကာသြားတယ္
Credit:photo
{အစိမ္းမႏွင့္ပီယေဆး}
"ညေနကမွေတာင္က်ေခ်ာင္းေလးမွာၿမိဳ႕ကေစ်းဝယ္ၿပီးျပန္လာၾကတဲ့ထားခင္တို႔တစ္သိုက္ရြာကိုအျပန္....
"ဖိုးတဖြားဖြားရြာေနတုန္းေခ်ာင္းကအျဖတ္မွာမိုးႀကိဳးပစ္လိုက္တာ........
"ထားခင္"...ေအးမူ...."ခ်ိဳခ်ိဳသန္းတို႔အေနာက္က...တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလာေနတဲ့..."ဝင္းသန္း"..ကိုမိုးႀကိဳးျပစ္ခ်လိုက္တာ.......
"တုန္းခနဲ...ျပစ္လဲက်သြားၿပီး
တစ္ကိုယ္လံုးမဲတူးခ်ိတ္ၿပီးေသဆံုးသြားတာမို႔......
"ရြာရဲ႕ထံုးစံအရ...အစိမ္းေသကိုရြာထဲအယူမခံပဲ...
ေန႔မကူးခင္ညေနဘက္....
သခၤ် ိဳင္း မွာေျမျမဳပ္လိုက္ၾကတယ္"
"ဒီသတင္းကို....ရြာနားနီး....
ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔သိ႐ွိသြားၾကႁပီး......
စိတ္မေကာင္းရံုသက္သက္သာျဖစ္ေနၾကသလို.....
"ရြာဦးေက်ာင္းက"ကိုရင္"
တစ္သိုက္ကေတာ့
အစိမ္းေသမ၏သနပ္ခါးႏွင့္ေဆးေဖာ္ရန္ပင္....
ထိုေဆးကိုအစာထဲတြင္ခပ္ကာေကြၽးလွ်င္ေဆးမိသူသည္
အင္မတန္မခ်စ္တတ္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ထိေဆးမပ်ယ္တတ္ေပ
"အမ်ားနဲ႔မတူတမူထူးျခားစိတ္ဝင္စားေနၾကတယ္"
"ကိုရင္"ပဏၱိက.."ဟိုဒကာမသတင္းၾကားၿပီးၿပီလား...
ဒီခ်ိန္ကေဆးေဖာ္လို႔အေကာင္းဆံုးပဲ
"ၾကားၿပီးၿပီးကိုရင္...စႏၱိမာ...
ဘုန္းၾကီး နားသြားၿပီးအပူကပ္ၾကရင္ေကာင္းမယ္နဲ႔တူတယ္"
"ဒါဆိုလည္းဘုန္းႀကီးဆီသြားေလွ်ာက္တင္ၾကရေအာင္"
"ဘုန္းဘုန္းဘုရား"
"ေဟ....ကိုရင္တို႔မအိပ္ၾကေသးဘူးလားကြယ့္..."
"တပည့္ေတာ္တို႔..ဘုန္းဘုန္းဘုရား ကိုေလွ်ာက္တင္စရာ႐ွိလို႔ပါဘုရား"
"ဟိုဒကာမေလး"ဝင္းသန္း"
ဒီေန႔ညအသုဘခ်ေျမျမဳပ္မယ္တဲ့ဘုရား......
"အဲ့ဒါတပည့္ေတာ္တို႔လာေလွ်ာက္တာပါဘုရား.....
"တစ္ပတ္မျပည့္ခင္တပည့္ေတာ္တို႔ပီယေဆးေဖာ္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား....
"အ႐ွင္ဘုရားေျပာသလိုအစိမ္းေသအပ်ိဳက႐ွာရခက္တာ...
အခုေတာ့.....အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဘုရား.....
"ေအး...ကိုရင္ႀကီးတို႔.....
ဒါမ်ိဳးကသတၱိ႐ွိမွ....စြန္႔စားရဲမွ
ကိုရင္တို႔ရ....
"အတိမ္းေစာင္းမခံဘူးေလ...
တစ္ခုခုျဖစ္ရင္....ဆရာေတာ္ဘုရားဦးဇင္းကိုအျပစ္တင္လို႔ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး.......
"ကိုရင္တို႔ကို"အ႐ွင္ဘုရားစိတ္မပူပါနဲ႔"
"တပည့္ေတာ္တို႔ကမေၾကာက္မလွန့္႔တတ္သလို..
"အ႐ွင္ဘုရားထိုးေပါက္ထားတဲ့ေဆးေတြေၾကာင့္
ဘာကိုမွမေၾကာက္ပါဘုရား"
"မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ဘုရား.....
တပည့္ေတာ္ရယ္......ကိုရင္
ပဏၱိက ရယ္...ကိုရင္ပညာသာမိကလည္းလံုးဝမေၾကာက္ပါဘုရား..."
"သေလာက္ေတာင္စိတ္အားထက္သန္ေနမွေတာ့သြားကြယ္.သြားသြား"
"ဒါမယ့္သတိဝရိယ႐ွိဖို႔ေတာ့လိုမယ္ေနာ္.....
"မွန္လွပါဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔စစရာရာဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္"
"ကယ္..အခ်ိန္လင့္ေနဦးမယ္သြားၾက...သြားၾက"
"သို႔ႏွင့္"
"တစ္ခုေသာညရဲ႕.......
သခၤ် ိဳင္း ထဲကဇရပ္ပ်က္ထဲမွာ
"လျပည့္ညရဲ႕အလင္းေရာင္နဲ႔အတူ.........
ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးနဲ႔.....ကိုရင္သံုးပါးတို႔လုပ္ငန္းစဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ.......
"ညဆိုေတာ့သိတဲ့တိုင္းပဲ"
သခၤ် ိဳင္း မွာဆိုေတာ့ပိုဆိုးေရာေပါ့......
"ေခြးေတြကလည္းအူ.....
က်ီးအာသံ....ေတြကညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ထိစိုးမိုးေနတုန္း"
သြားရင္းနဲ႔အ႐ိုးေခါင္းေတြနင္းမိလိုနင္းမိနဲ႔
"အူး....ဝူး.....ဝူး........
"အူး.......ဝူး......ဝူး.....
"ကယ္"ကိုရင္တို႔ပၥည္းေတြအစံုပါတယ္ေနာ္...."
"ေျပာထားတဲ့အတိုင္းကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ကိုယ္သြက္သြက္လက္လက္လုပ္ၾက"
"ကယ္အသင့္ျဖစ္ၿပီ.....
ေျပာထားတဲ့အတိုင္းတာတာဝန္ကိုယ္စီယူကာ..
"ဘုန္းၾကီးမွဦးေဆာင္၍ဇရပ္ထဲကထြက္လာၿပီး.........
တစ္ခုေသာေျမပံုလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္နားသို႔ရပ္လိုက္သည္.....
"တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ကိုရင္တစ္ပါးစီလွ်င္ျမန္စြာ...
ဖ်ာၾကမ္းခင္း....ခ်ည္မန္းႀကိဳးတားသူတားႏွင့္.......
"ကယ္...ကိုရင္တို႔စၾကမယ္....
"အင္းလိတ္ေတြလက္ေမာင္းမွာခ်ည္ထားၾက......
ဘာကိုပဲျမင္ျမင္ေတြ႔ေတြ႔မေၾကာက္ၾကနဲ႔
ဘာေကာင္ပဲေတြ႔ေတြ႔....
ဒီဆန္မန္းေတြကိုင္ထား....
"ဘာေကာင္ပဲကပ္ကပ္....
ဒီဆန္မန္းနဲ႔သာေပါက္လိုက္ၾကားလာ.....
"တင္ပါ့ဘုရား"
ထိုခ်ိန္မွာပဲ......ညႇီစုတ္စုတ္န့ံေတြႏွာေခါင္းထဲဝင္လာလိုက္
နံလိုက္တာကြာ....
"တကယ္ပုတ္နဲ႔ႀကီးဟ"
သူတို႔တီးတိုးေျပာေနခ်ိန္မွာပဲ..
"ဘုန္းဘုန္းကေျမပံုကိုလက္ညႇိဳးထိုး....
ေတာက္ေခါက္၍အမိန္႔ေပးေနေသာအခါ.....
"ေျမပံုမွအေလာင္းေကာင္ကတျဖည္.ျဖည္း...ခ်င္းငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္တယ္"
ကိုရင္သံုးပါးကမေၾကာက္တတ္ေပမယ့္ခုလိုအစိမ္းမကငုတ္တုတ္ထထိုင္တာကို.
ျမင္ေတာ့မေၾကာက္တတ္ေပမယ့့္ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထကာ......
"တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါးပူးကပ္စြာထိုင္လိုက္ၾကတယ္"
"ရင္ေတြလည္းတဒိန္းဒိန္းခုန္.
ဒူးေတြတုန္ကာ...ငါတို႔ေတာ့လာမိတာမွားၿပီထင္တယ္
"ေနာင္တရမိသလိုဦးဇင္းႀကီးထိုးေပးထားတဲ့ေဆးေတြ...
လက္ဖြဲ႔ေတြ...
ဦးဇင္းႀကီးလည္းအတူ႐ွိေနတာပဲ.......
"ကိုရင္ခ်င္းၾကည့္ရင္းမေၾကာက္ပါဘူးကြာ....
ေျပာေနရင္းမွာပဲ.....
သခၤ် ိဳင္း ထဲမွသစ္ပင္ႀကီးမ်ားကေလမတိုက္ပဲပ်င္းထန္စြာလႈပ္ခတ္ေနတဲ့အျပင္
ရြာဘက္႐ွိေနတဲ့ေခြးေတြ....
သခၤ် ိဳင္း နားမွာ႐ွိတဲ့ေခြးအူသံေတြနဲ႔....
အူး........ဝူး......ဝူး.......
အူး.........ဝူး.......ဝူး.....
ေခြးအူသံမ်ားကအသဲခ်မ္းစရာေကာင္းလွသည္.....
ထိုခ်ိန္မွာပင္....
ဦးဇင္းႀကီးဆီမွအသံဟိန္း၍
"ေဟ့သခႋ်ဳင္းက....အႀကီးဆံုး..
အေစာင့္ႏွင့္သရဲမ်ား
ငါတို႔လိုအပ္၍ေဆးေဖာ္တဲ့အခါသင္တို႔မေႏွာက္ယွက္ပဲကူညီၾကပါ.....
"ငါတို႔ေဆးေဖာ္တာေအာင္ျမင္ရင္သင္တို႔ကိုအလႉျပဳ၍....
ေကြၽးေမြးမည္.....
"သင္တို႔နာခံၾက....
မေႏွာက္ယွက္ပဲေနၾကကုန္အံ့
"ငါဆရာအမိန္႔သိၾကားျမင္ေစရမယ္"
ဦးဇင္းႀကီးမာန္ပါပါနဲ႔.....
ေတာက္"တစ္ခ်က္ကို
ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္ေတာ့...
ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့သစ္ပင္မ်ား..
အူေနတဲ့ေခြးမ်ား.....မွအစ
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္သြားေတာ့တယ္.....
"အဲ့ခ်ိန္မွ..."ကိုရင္"သံုးပါးသက္ျပင္းၿပိဳင္တူခ်ႏိုင္ၿပီး......
"စိတ္သစ္မ်ားဝင္လာေတာ့မွစိတ္ရဲၾကေတာ့တယ္"
"ကဲ....ကိုရင္"တို႔ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုထုတ္ၾကေတာ့"
"တင္ပါ့ဘုရား "
"ကိုရင္တစ္ပါးခ်င္းစီမွ....
သနပ္ခါး.. ....ေက်ာက္ျပင္
ေရတစ္ဖလား..ယပ္ေတာင္
သြားပြတ္တံ တို႔ကိုဦဇင္းႀကီးအားေပးလိုက္ေတာ့....
ဦးဇင္းႀကီးမွ.....အစိမ္းေသမေ႐ွ႔ခ်ေပးရင္း...
"ေဟ့....ငါဆရာအမိန္႔နဲ႔သနပ္ခါးလိမ္းစမ္းခုလိမ္းထူထူလိမ္း
"အစိမ္းေသမမွာတံု႔ဆိုင္းမေနေတာ့ပဲသနပ္ခါးတံုးကိုယူ
ေရထည့္....သြက္လက္စြာနဲ႔ေသြးေနေတာ့တယ္.....
"တိတ္ဆိတ္ေနေသာ....
သခႋ်ိဳင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာ....
"အစိမ္းေသမရဲ႕......
သနပ္ခါးေသြးသံတ႐ွဲ႐ွဲသာၾကားေနရေတာ့တယ္...
အစိမ္းေသမက.....
သနပ္ခါးေသြးလိုက္တိုင္း...
ဦးဇင္းကေရဖလားကိုင္ကာတတြတ္တြတ္မန္းမုတ္ရင္းေက်ာက္ျပင္ထဲေရမန္းမ်ားခ်ေပးလိုက္နဲ႔
လေရာင္ေအာက္မွာေတာ္ရံုတန္ရံုအသည္းငယ္သူမ်ားအဖို႔....
မူးေမ့သြားေစႏိုင္သည္....
အတန္ၾကာေသြးၿပီး....
သနပ္ခါးအရည္အႏွစ္မ်ား..
မ်ားမ်ားလာေတာ့...
ဦးဇင္းႀကီးမွ.....
ကယ္ကိုရင္တို႔ပန္းယူေပးၾက
ကိုရင္မွအဆင္သင့္ခူးလာေသာေခါင္ရမ္းပန္းအနီအားဦးဇင္းလက္ထဲသို႔ထည့္္ေပးလိုက္ေတာ့
ဦးဇင္းက...အစိမ္းေသမအားေပးရင္းအမိန္႔ျပန္ေလသည္...
"ဟဲ့အစိမ္းမ...
နင့္နားမွာပန္....သနပ္ခါးလိမ္း
"အန္တုဗလမျပဳနဲ႔....
ဆရာခိုင္းတိုင္းနာခံအစိမ္းမ
ထိုခ်ိန္မွာပင္.. .....
အစိမ္းမကမ်က္ေတာင္မခတ္
႐ုပ္ေသႀကီးနဲ႔...ဦးဇင္းေပးတဲ့ေခါင္ရမ္းပန္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ယူေခါင္းမွာပန္ၿပီး....
သနပ္ခါးကိုဇိမ္ေျပႏွစ္ေျပလိမ္းေနေတာ့တယ္....
"ဟဲ့အစိမ္းမလက္တစ္ဖက္ကယတ္ေတာင္ခပ္...
"လက္တစ္ဖက္ကလိမ္း...
လက္တစ္ဖက္ကယပ္ေတာင္ခပ္ေနေလရာ...
ေလတိုက္တိုင္းအစိမ္းမဆီကသနပ္ခါးနံ႔သင္းသင္းကေမႊးပ်ံ့လို႔ေနေတာ့သည္....
တေအာင့္ၾကာ၍....
သနပ္ခါးမေျခာက္တစ္ေျခာက္အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ
ဦးဇင္းႀကီးမွ သနပ္ခါးကို..
သပြတ္တံျဖင့္.....
ေကာ္ဗူးအလြတ္ထဲျခစ္ခ်ခိုင္းေသာဟန္ျဖင့္.......
ဂါထာမႏၱာန္မ်ားရြတ္ကာအမိန္႔ေပးေသာအခါ....
"အစိမ္းေသမမွ.....
မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးျဖင့္ၾကည့္ကာ
မျခစ္ခ်လိုဟန္နဲ႔....
ဦးဇင္းႀကီးအားဂ်စ္ကန္ကန္ၾကည့္ေနေလေတာ့တယ္...
လေရာင္ေအာက္မွာအစိမ္းမရဲ႕မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးနဲ႔ၾကည့္ေနတာကိုရင္သံုးပါးလံုး
ျမင္ေတြ႔ကာေက်ာခ်မ္းေနၾကသည္....
ထိုခါဦးဇင္းႀကီးမွ...
ဟဲ့အစိမ္းမ.. ..
သနပ္ခါးျခစ္ခ်ဆိုတာကို...
ငါ့ကိုအန္တုၿပီးကလန္ကဆန္လုပ္ေနတာလာ......
ဦးဇင္းႀကီးေဒါသထြက္ေပါက္ကြဲလာေတာ့တယ္....
နင့္ကိုဒီတိုင္းထားလို႔မရေတာ့ဘူး....
ပညာေပးမွရေတာ့မယ္..ဆိုၿပီး
ေတာက္ေခါက္ေတာ့မွ....
"အစိမ္းေသမမွဦးဇင္းႀကီးအားၾကည့့္ကာသနပ္ခါးကိုျခစ္ခ်ေပးေတာ့တယ္
ထို႔ေနာက္....
သနပ္ခါးမ်ားကုန္ေအာင္ျခစ္ခ်ၿပီးေသာအခါ.....
ဦးဇင္းႀကီးမွသနပ္ခါးမႈန္႔ဗူးကိုပိတ္.....
ပစၥည္းမ်ားကိုသိမ္းၿပီးလွ်င္
ကိုရင္တို႔ဦးဇင္းေျပာတာမေမ့နဲ႔.....
"အစိမ္းေသမဘက္လွည့္၍အစိမ္းေသမအားအမိန္႔ျပန္ေပးေလသည္.....
ေဟ့အစိမ္းမ.....
ေ႐ွးကံမေကာင္းလို႔နင္ေသရေပမယ့့္....
ခုခ်ိန္ကစၿပီးနင့္ကိုဘယ္သူမွခ်ဳပ္ၿပီးမေမြးႏိုင္ေစရ
မခိုင္းႏိႈင္းေစရငါအာဏာမြက္လိုက္သည္......
နင္အိပ္စက္လွဲေလ်ာင္းရာေျမပံုထဲကိုနဂိုအတိုင္းဝင္ေပေတာ့.....
ရက္လည္အလႉဒါနနင္ရ၍
ေကာင္းျမတ္မြန္ရာနင့္ဘဝကိုလွစ္ခနဲျပန္ေတာ့ေနေတာ့....
ငါတို႔လည္းနင့္ကိုေမ့မယ္....
နင္လည္းေမ့၍အဆက္ျပတ္ေစဆိုၿပီး......
ဦးဇင္းႀကီးမွ မာန္နဲ႔ထန္နဲ႔ဟိန္းေဟာက္လိုက္ေသာအခါ.....
အစိမ္းမလည္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔မီးခိုးသ႑ာန္ေျမပံုထဲသို႔ေပ်ာက္ဝင္ေလေတာ့သည္...
ကယ္ကိုရင္တို႔လက္စကိုေဖ်ာက္...
တင္ပါ့ဘုရား
ခ်ည္မန္းႀကိဳးမ်ားျဖဳတ္ကာဖ်ာလိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္....
ဦးဇင္းႀကီးမွ အမိန္႔ျပန္ေလေတာ့သည္.....
သခ်ႋဳင္းေစာင့္ႏွင့္သင္၏အေပါင္းအပါမ်ား.....
ကြၽန္ုပ္တို႔ေကြၽးေမြးသည္ကိုစားၾကေသာက္ၾကေလာ့
ငါတို႔ကိုလည္းေကာင္းမြန္စြာသြားခြင့္ျပဳ....
အသင္တို့္မေႏွာက္ယွက္ၾကကုန္လင့့္ဟုဆိုကာ....
အဆင္သင့္ခ်က္ယူလာေသာအမဲသားႏွင့္ထမင္းကို
ကိုရင္မ်ားမွငွက္ေပ်ာဖက္ျဖင့္ခင္းကာပံုလိုက္ၾကၿပီးဦးဇင္းႏွင့္အတူ.......
သခႋ်ဳင္းမွေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲခပ္တုတ္တုတ္ထြက္လာၾကသည္.....
အေနာက္ဘက္ဆီမွအသံမ်ားဆူညံစြာ...
လုယက္စားေသာက္ေနၾကသလိုအသံမ်ားကအတိုင္းသားၾကားေနရတယ္....
ထိုခါဦးဇင္းႀကီးမွ.. ..
ကိုရင္တို႔ျမန္ျမန္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ၾကဟုလက္တို႔ကာသတိေပးလိုက္တယ္
ကိုရင္သံုးပါးလည္းဦးဇင္းႀကီးရဲ႕ေျခလွမ္းၾကဲေနာက္ကိုအမွီေျပးလိုက္ရင္း....
ရြာသခ်ႋဳင္းအစပ္ကိုေရာက္သည္ႏွင့့္.....
အေနာက္ကေနလူအုပ္ႀကီးအသံျဖင့္....
လိုက္ေဟး.......လိုက္ဟ...
အသံႀကီးၾကားလိုက္ေလရာ...
ဦးဇင္းႀကီးမွ....
ကိုရင္တို႔ရြာကိုေရာက္ေအာင္သာေျပးၾကေပေတာ့.....
အေနာက္ကိုလံုးဝလွည့္မၾကည့္နဲ႔ေတာ့ဆိုၿပီးေျပးခိုင္းေလရာ.....
ဦးဇင္းႏွင့္ကိုရင္သံုးပါး ဖေနာင့္ႏွင့့္တင္ပါးတစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ေျပးေလေတာ့သည္...
ေက်ာင္းႏွင့္သခ်ိဳင္းကအလွမ္းေဝးသည္မို႔...
အသံႀကီးၾကားတိုင္းအမဲေျခာက္တစ္ထစ္ျပစ္ခ်ခိုင္းေလရာ....
ေနာက္ဆံုတစ္ထစ္လည္းက်န္ေတာ့ေက်ာင္းဝင္းအစပ္ကိုေရာက္ေလရာ..
ထိုအခါအသံေတြလည္းနီးလာေလရာ..
ကယ္ေရာ့ကြာတစ္တံုးပဲက်န္တာ......
ထိုအခါမွအေနာက္ကေနဆက္လိုက္လာသံမၾကားရေတာ့ပဲအမဲေျခာက္ကိုသာလုယက္စားေသာက္ေနေတာ့တယ္......
ဦးဇင္းႏွင့္ကိုရင္သံုးပါးေက်ာင္းဝင္းထဲသို႔အျမန္ေျပးဝင္ေတာ့တယ္...
"ခုမွပဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္"
တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါးၾကည့္လိုက္ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႔....
ရြဲရြဲစိုေနတဲ့သကၤန္းကိုလွဲကာအေမာေျဖေနခ်ိန္မွာပဲ....
ေက်ာင္းဝင္းအျပင္ဘက္မွ....
"ငါတို႔ပစၥည္းျပန္ေပး.......
ငါတို႔ပစၥည္းျပန္ေပး.. ......
ေၾကာက္စရာအသံႀကီးမ်ားထပ္ၾကားရေတာ့....
ကိုရင္မ်ားပ်ာပ်ာသလဲထ၍ေက်ာင္းတံခါးကိုပိတ္...
မီးမွိတ္၍ ..သကၤန္းႏွင့္ေခါင္းမူးျခံဳေနေနေတာ့တယ္.....
"ဒီလိုႏွင့္အတန္ၾကာေတာ့....
ေရာင္နီလာေတာ့........
တံခါးေပါက္သံၾကားရေသာအခါ......
ဆြမ္းခံႂကြရန္လာေခၚျခင္းပါ.
ဦးဇင္းႏွင့္ကိုရင္သံုးပါး လည္းေနမေကာင္းခ်င္ဟန္ေဆာင္၍..
ခုႏွစ္ရက္လံုးလံုးေက်ာင္းထဲတြင္သာေအာင္းေနေတာ့တယ္.....
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္....
သခ်ႋဳင္းေစာင့္ႏွင့္သူ၏အေပါင္းပါမ်ားကမေက်နပ္၍ေစာင့္ေနမွာကိုသိေသာေၾကာင့္ပင္..
သူတို႔ပစၥည္းကိုေစာင့္ယူရင္းရန္ျပဳမွာကိုေၾကာက္ရသည္...
ခုႏွစ္ရက္ျပည့္ေတာ့မွ....
သခ်ႋဳင္းေစာင့္ႏွင့္သူ၏အေပါင္းပါမ်ားလက္ေလွ်ာ့၍ျပန္သြားၾကေလရာ.....
အစိမ္းမဆီကေဖာ္စပ္ယူလာေသာပီယေဆးအားခြဲယူၾကကာ....
"ကယ္...ကိုရင္တို႔....
တစ္ေယာက္စီခြဲတန္းခ်ၿပိိီိးယူၾက....
ဦးဇင္းႀကီးကေတာ့တျခားေက်ာင္းသို႔ႂကြေနမယ္....
ကိုရင္သံုးပါးထဲမွႏွစ္ပါးကလူထြက္ကာအိမ္ေထာင္ျပဳၾကကုန္တယ္...
က်န္တစ္ပါးကိုရင္ႀကီးမွာခုခ်ိန္ထိဝါေတာ္ရဘုန္းဘုန္းအျဖစ္တည္႐ွိေနကာ...
ပီယေဆးအားသူႏွင့္ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ဒကာမ်ားကိုသာခြဲေဝေပးေတာ့တယ္....
အားလံုးကိုေလးစားလ်က္
{မိငဲ}
ေျကာက္စရာျကီး
ေတာ္ခ်က္
ပ်င္းလို႔ဖတ္ဘူး
မလုပ္ေကာင္းတာေတ
အဲလိုမ်ိဳးေတက