"ภัยพิบัตินำสิ่งที่ดีที่สุดและเลวร้ายที่สุดมาสู่คน"

สื่อทำให้เกิดภัยพิบัติในระดับแนวหน้าของจิตใจของเรา ทีวีวิทยุและหน้าแรกของสื่อมวลชนดูเหมือนจะมีความหายนะไม่ว่าจะเป็นเรื่องธรรมดาหรือที่มนุษย์สร้างขึ้นเพราะประชาชนมีความอยากรู้อยากเห็นที่เป็นโรคอยู่ในนั้นให้เกิดขึ้นกับคนอื่น ๆ ภัยพิบัติช่วยเพิ่มการให้คะแนนของทีวีและขายหนังสือพิมพ์

ขณะที่เราดูดซับผลของสงครามกลางเมืองความอดอยากแผ่นดินไหวพายุเฮอริเคนการพังทลายของอากาศเรามักจะวางตัวเองในตำแหน่งของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อและสงสัยว่าเราจะทำปฏิกิริยาอย่างไร ในสถานการณ์เช่นนี้คนส่วนใหญ่ทำตามสัญชาตญาณและสิ่งที่พวกเขาทำมากกว่าธรรมชาติ ความเป็นธรรมชาตินั้นโดยปกติคือการสะท้อนจิตใต้สำนึกของตัวละครและเนื่องจากชีวิตส่วนใหญ่ของเราอาศัยอยู่บนกระดูกงูแม้ว่าพฤติกรรมที่เราปฏิบัติในภาวะฉุกเฉินเป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้ส่วนใหญ่เว้นเสียแต่ว่าเราได้รับการปรับอากาศก่อนหน้านี้เพื่อตอบสนองในรูปแบบบางอย่าง

ดังนั้นสิ่งที่ควบคุมปฏิกิริยาของเราที่จะเกิดเหตุฉุกเฉิน? คำตอบคือตัวอักษร ตัวละครถูกควบคุมโดยโครงสร้างทางพันธุกรรมโดยการอบรมและการฝึกอบรมและด้วยระเบียบวินัยในตนเองหรือการขาดงาน หากเราตอบโต้ไม่ดีเราแสดงความขี้ขลาดความเห็นแก่ตัวและไม่แยแสต่อสภาพของคนอื่น ถ้าเราตอบสนองได้ดีการปฏิบัติของเราสะท้อนให้เห็นตรงกันข้ามกับความล้มเหลวเหล่านี้ ในกรณีหลังประวัติศาสตร์ทางพันธุกรรมเพียงอย่างเดียวอาจควบคุมการกระทำของเราได้ แต่ในกรณีส่วนใหญ่แล้วผู้คนมีความพร้อมระหว่างดีและไม่ดี จากนั้นสภาพภายนอกจะปรับเกล็ดในทิศทางเดียวหรืออีกทางหนึ่ง สำคัญยิ่งกว่าการฝึกคือความรักชนิดที่ทำให้คนอื่น ๆ ก่อนและช่วยให้เราลืมตัวเอง นี้เป็นเรื่องง่ายที่ใกล้ที่สุดและที่รักของเราเป็นห่วงยากและน่าชื่นชมมากขึ้นเมื่อคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องไม่มีการเรียกร้องทางอารมณ์กับเรา แท็กภาษาละตินเก่า "amor vincit omnia" ความรักจะพิชิตทุกสิ่งทุกอย่าง

สงครามโลกครั้งที่สองทำให้ฉันเป็นตัวอย่างที่สดใสของสองปฏิกิริยาที่ตรงกันข้ามกับเหตุการณ์เดียวกัน บ้านของเพื่อนบ้านได้รับการตีโดยตรงจากระเบิดที่ฆ่าลูกสาวคนหนึ่งของครอบครัว พ่อเป็นคริสเตียนที่จริงใจ คนส่วนใหญ่จะเขย่ากำปั้นที่ท้องฟ้าเหนือโคเวนทรีซึ่งยังคงเต็มไปด้วยเครื่องบินทิ้งระเบิดแบบเยอรมัน แต่เขาล้มลงคุกเข่าและอธิษฐานเผื่อวิญญาณของนักบินชาวเยอรมัน วันรุ่งขึ้นสิ่งของที่ยังคงเหลืออยู่รอบ ๆ บ้านที่แตกสลายถูกปล้นสะดม สองปฏิกิริยาที่แตกต่างกันมากที่จะเกิดภัยพิบัติ การปล้นสะดมมักจะเกิดขึ้นตามรายละเอียดของกฎหมายและคำสั่ง มันไม่เคยเป็นที่สมเหตุสมผล แต่มันอาจจะเลวทรามในบางสถานการณ์มากกว่าคนอื่น บางคนอาจไม่เห็นด้วย แต่ก็คือผู้ที่ไม่เคยเห็นภัยพิบัติเช่นการกันดารอาหาร หากลูกของฉันร้องไห้อาหารและฉันมีโอกาสที่จะขโมยถุงแป้งเพื่อทำขนมปังสำหรับพวกเขาฉันคิดว่าฉันจะขโมยแป้ง การกระทำนี้จะสะท้อนถึงสิ่งที่ดีที่สุดหรือเลวร้ายที่สุดในตัวฉัน?

ไม่มีภัยพิบัติที่เลวร้ายยิ่งกว่าสงครามและสงครามในร่องรอยของปี 1914-1918 เห็นว่าอาจฆ่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติตลอดกาล ติดอาวุธด้วยปืนกลและปืนใหญ่ barrages หลายร้อยหลายพันคนถูกฆ่าตายหรือพิการในการรบครั้งเดียว ยังมีตัวอย่างมากมายของความกล้าหาญและความไม่เห็นแก่ตัวในทั้งสองฝ่ายเมื่อผู้ชายจะช่วยผู้บาดเจ็บหรือมีส่วนร่วมในอัตราสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิงโดยไม่คำนึงถึงความอยู่รอดของตนเอง บางส่วนหรือการกระทำเหล่านี้ได้รับการยอมรับโดยได้รับรางวัลเหรียญและของประดับตกแต่ง ส่วนใหญ่ไม่ได้ ทหารที่ไม่รู้จักเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่น่าชื่นชมที่สุดในศตวรรษนี้

และภัยพิบัติเป็นสงครามเกิดแผ่นดินไหวหรือพายุเฮอริเคนความทุกข์ยากมีแนวโน้มที่จะนำคนเข้าด้วยกันในแบบที่ไม่มีอะไรสามารถทำได้ มันจะไปโดยไม่บอกว่าประสิทธิภาพของหน่วยบริการขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าทุกคนรู้ว่าเขาสามารถขึ้นอยู่กับเพื่อนร่วมงานของเขาไม่ว่าเขาจะชอบเขาหรือไม่ ไม่ว่าภัยพิบัติจะเกิดขึ้นในประชากรพลเรือนส่วนใหญ่ก็ตาม คนเปิดบ้านของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ ให้ความช่วยเหลือความสะดวกสบายและให้กำลังใจในทางที่ไม่เคยเห็นเมื่อชีวิตเป็นเรื่องง่ายและปกติ

---

![image]()

คนขี้ขลาดคิดว่าปฏิกิริยาที่เลวร้ายที่สุดของผู้คนส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากภัยพิบัติ ในความเป็นจริงคนเพียงไม่กี่คนถ้ามีจะกล้าหาญ สิ่งที่แล้วบัญชีสำหรับการกระทำของความกล้าหาญ? ความจริงอยู่ในคัมภีร์ไบเบิลเก่าที่บอกว่า - ความรักที่สมบูรณ์แบบขจัดความกลัวออกไป อีกตัวอย่างหนึ่งของการเกิดภัยพิบัติในรูปแบบคลาสสิกคือการจมเรือ SS Titanic ในปี พ.ศ. 2455 มีคนจมน้ำมากกว่า 1,500 รายเนื่องจากมีพื้นที่โล่งไม่เพียงพอ ผู้โดยสารชั้นหนึ่งมีบุริมภาพชูชีพ บางคนถูกทิ้งร้างโดยสมัครใจให้กับผู้หญิงที่กำลังแล่นเรืออยู่ในชั้นสอง เนื่องจากเป็นเรื่องของผู้หญิงและเด็กก่อนผู้ชายบางคนแต่งตัวเองเป็นผู้หญิง ดังนั้นความหายนะจึงทำให้ตัวละครออกมา

ไม่ใช่ทุกคนที่จะตอบสนองต่อภัยพิบัติตามที่เราคิด การเก็บรักษาตนเองเป็นแรงกระตุ้นที่สำคัญที่สุดของทุกคน ความรู้สึกไม่แยแสต่อตัวเองต้องเป็นแรงกระตุ้นที่มีประสิทธิภาพมากหากเรามีความมั่นใจในพฤติกรรมในแบบที่เราหวัง

Thanks,
@ballgyi