လြတ္လပ္ေရး
အသက္ရွင္ေနတဲ႔ ပံုျပင္ <<<
တစ္ခါက ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုမွာ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိခဲ႔ သတဲ႔ ။ အပြင့္ အသီး အခက္ အလက္ ျပည့္စံုစြာနဲ႔ေပါ့ ။
အဲ႔ဒီအပင္ရဲ႕ အသီးေတြဟာ ခ်ိဳျမိန္လြန္းခဲ႔သလို အပင္ၾကီးရဲ႕ စိမ္းျမလတ္ဆတ္မႈကလည္း က်က္သေရရွိလြန္းတဲ႔အတြက္ အဲ႔ဒီသစ္ပင္ၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္လိုသူေတြမ်ားျပားခဲ႔သတဲ႔ ။
အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ သစ္ပင္ကို ပိုင္ဆိုင္လိုသူေတြရဲ႕ ေလာကေအာက္မွာ သစ္ပင္ၾကီးး က်ရံႈးခဲ႔ရပါေတာ့တယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ ခိုင္မာက်စ္လစ္တဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးကို တစ္ပင္လံုး ပိုင္စိုးဖို႔အတြက္ ပိုင္ဆိုင္လိုသူေတြက သံုးၾကိမ္ သံုးခါ ၾကိဳးပမ္းခဲ႔ရသတဲ႔ ။
သူတို႔က နဂိုကတည္းက အက်ိဳးအျမတ္အတြက္သာ သစ္ပင္ၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္လိုခဲ႔တာမို႔ သစ္ပင္ၾကီးကေန ရနိုင္သမွ် အသီးေတြ အခက္ေတြကို အျမစ္ေတြ စသည့္အားျဖင့္ သူတို႔အတြက္ အသံုးဝင္သမ်ွကို စုပ္ယူ ေနခဲ႔လိုက္တာ သစ္ပင္ၾကီးဟာ အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔ ေသြ႔ေျခာက္သြားပါေတာ့တယ္ ။
သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕အရိပ္ကိုခိုေနၾကသူေတြက သစ္ပင္ၾကီး မေျခာက္ေသြ႔ဖို႔ ေရေလာင္းၾက ေပါင္းသင္ၾကေပမဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးဟာ ေရေလာင္းေပါင္သင္သူေတြဆီက ရတဲ႔ အာဟာရနဲ႔ အပိုင္စီးထားတဲ႔ လူေတြကို ေပးရတဲ႔ အာဟာရက မမွ်တတဲ႔ အတြက္ တျဖည္းျဖည္း ညိႈးေရာ္လာပါေတာ့တယ္ ။
တကယ္ေတာ့သူတို႔က သစ္ပင္ၾကီးကို အျမစ္ပါလွန္ျပီး အျခားသစ္ပင္တစ္ပင္ကို အစားထိုးလိုခဲ႔ၾကတာေလ ။ ဒါေပမဲ႔ သန္မာက်စ္လစ္တဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးကို ခ်က္ခ်င္း မေဖ်ာက္ဖ်က္နိုင္ၾကခဲ႔ဘူးတဲ႔ ။ျပီးက် ေရေလာင္းသူေတြရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ သစ္ပင္ၾကီးက သူတို႔လိုခ်င္တဲ႔အခ်ိန္အတြင္း မေသဆံုးနိုင္ခဲ႔ဘူးတဲ႔။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးဖို႔ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ႔ ေမွာ္ဆရာေလးတစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာေတာ့သတဲ႔ ။
ေမွာ္ဆရာေလးဟာ သစ္ပင္ၾကီးကို ေရေလာင္းသူ ေပါင္းသင္သူ စတဲ႔လူေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကေန လက္သီးဆုပ္ျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္ခဲ႔သတဲ႔ ။ ျပီးေတာ့ သူ႔နွလံုးေသြးကို ရင္းျပီး သစ္ပင္ၾကီးကို အသက္သြင္းေပးခဲ႔ပါသတဲ႔ ။
သူက သစ္ပင္ၾကီး တစ္ခ်ိန္ကလို အပြင့္ အသီး အခက္အလက္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ျပည့္စံုဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ႔ပါသတဲ႔ ။
ဒီလိုနဲ႔ ေမွာ္ဆရာေလးနဲ႔ ေရေလာင္းေပါင္းသင္သူ သစ္ပင္ၾကီးကို အသက္သြင္းသြားသူေတြက အသက္ကိုစြန္႔သြားခဲ႔ရပါသတဲ႔ ။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကိုပါ သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ အရိပ္မွာ ခိုလံႈလာသူမွန္သမ်ွကို ခံစားမိေစဖို႔ သစ္ပင္ၾကီးကိုအသက္သြင္းရင္ အဲ႔ဒီေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုပါ ထည့္သြင္းေပးသြားခဲ႔ပါသတဲ႔ ။
ဒီလိုနဲ႔ အရိပ္ခိုလိုသူေတြ ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရင္း ဒီလိုေန႔မ်ိဳးရဲ႕ မနက္ခင္းေစာေစာမွာ သစ္ပင္ၾကီးဟာ ျပန္လည္ အသက္ရွင္လာခဲ႔ပါေတာ့ သတဲ႔ကြယ္ ။
အရိပ္ခိုလိုသူေတြဟာ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္နဲ႔ ဝမ္းသာဝမ္းနည္း နဲ႔ ျပန္လည္ရွင္သန္လာတဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးကို ၾကိဳဆိုခဲ႔ၾကပါေတာ့တယ္ ။
ေမွာ္ဆရာေလးကို မနိုင္လို႔သာ အရံႈးေပးလိုက္ရတဲ႔ ပိုင္ဆိုင္လိုသူေတြဟာ သစ္ပင္ၾကီးကို ပိုးမ်ိဳးမ်ားစြာ ထည့္သြင္းေပးသြားခဲ႔တဲ႔အတြက္ သစ္ပင္ၾကီးဟာ အခုထိ ပိုးကိုက္ခံေနရျပီး အရင္ကလို မေဝစည္နိုင္ေသးဘူးတဲ႔ကြယ္ ။
သစ္ပင္ၾကီးက ပိုးေတြကို သတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ေရေလာင္းသူေလာင္း ေပါင္းသင္သူသင္နဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးကို အေသအလဲ ျပဳစုေနၾကဆဲ ျဖစ္သတဲ႔ ။
ျပီးေတာ့ သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ အရိပ္ကို ခိုေနသူေတြက သန္းေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ေတာင္ရွိသတဲ႔ ။ အရိပ္ခိုသူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕က အခက္ခ်ိဳးဖို႔ ေစာင့္ေနၾကသလို တခ်ိဳ႕က အသီးခူးဖို႔ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္းရွိသတဲ႔ ။
ဒါေပမဲ႔ အားလံုးဟာ သစ္ပင္ၾကီး ဒုတိယအၾကိမ္ အသက္ဝင္လာတဲ႔ ဒီလိုေန႔ေရာက္တိုင္း ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာနဲ႔ ေမွာ္ဆရာေလးနဲ႔ ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ခဲ႔သူေတြကို ေအာက္ေမ့သတိရေနၾကေလ့ရွိတာ ယေန႔ထိတိုင္ပါပဲတဲ႔ကြယ္ ။ ။
လြပ္လပ္ေရးေန႔
( I'm ATM. )
Msu 021. 