##### ဆရာ ######

photo cr

''ဆရာ ေရအရမ္းဆာတယ္ ေရသိပ္ေသာက္ခ်င္တယ္''

ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွ က်ေနာ့္ကုိ
အံ့ႀသသလုိ ႀကည့္ႀကတယ္
ေယာက်ာ္းေလးအတန္းေခါင္းေဆာင္က

''အခန္းထဲက ေရဘူးမွာ ေရကုန္ေနလုိ ့လားဆရာ''

''အခန္းထဲမွာ ေရမရွိဘူးေလ''

''ရွိပါတယ္ဆရာကလဲ''

''မရွိဘူးလုိ ့ သေဘာထားကြာ ဆရာေရသိပ္ဆာတယ္''

''သမီးမွာ ေရဘူးပါတယ္ဆရာ''

''သမီးလည္း ေရဘူးမပါခဲ့ဘူးလုိ ့ သေဘာထား ဆရာေရဆာတယ္''

အေတြးအေခၚခပ္ဆန္းဆန္းနဲ ့
သင္တတ္တဲ့ဆရာမုိ ့ က်ေနာ္ဘာလုပ္မလဲလုိ ့ တပည့္မ်ား စိတ္ဝင္စားေနပုံရသည္

''အကယ္၍မ်ား ေရမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရဆာတဲ့ေဝဒနာဟာ ေသးေသးမႊားမႊားလား အႀကီးႀကီးလား တပည့္တုိ ့ ''

'ႀကီးပါတယ္ဆရာ''

''အဲ့ဒိတန္ဖုိးႀကီး အေရးႀကီးတဲ့ေရဟာ
ဆရာတုိ ့ဆီမွာ သိပ္လြယ္လြယ္ကူကူရေနေတာ့ တန္ဖုိးက သတိမထားမိေလာက္ေအာင္ပဲ

သားတုိ ့သမီးတုိ ့ထဲမွာ ဘယ္သူျပင္းျပင္းျပျပေရဆာဖူးလဲ
ေရမေသာက္ရလုိ ့ ဘယ္သူ ေသလုေမ်ာပါး အားျပတ္ဖူးလဲ''

တပည့္မ်ားတိတ္ဆိတ္ေနႀကသည္
''ေအး ေရဆုိတာ ေပါမ်ားတဲ့ေနရာမွာေပါမ်ားသေလာက္ ရွားပါးတဲ့ေနရာမွာ သိပ္ရွားပါးတယ္
ေပါမ်ားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေပါမ်ားသေလာက္ ရွားပါးတဲ့ အခ်ိန္မွာသိပ္ရွားပါးျပန္တယ္

အခုရွစ္တန္းအရြယ္မွာ သားတုိ ့
သမီးတုိ ့ႀကံဳေနရတဲ့ ဒုကၡေတြ ဘဝအေမာေတြဟာ ေသးေသးေလးေတြ...
တကယ့္ ဒုကၡအစစ္ဆုိတာကုိ
သားတုိ ့မျမင္ႏုိင္ေသးဘူး
ဆရာတုိ ့က ေျပာျပျပန္ရင္လည္း
သားတုိ ့အေလးအနက္မထားခ်င္ဘူး
အခုေရလုိမ်ိ ဳးေပါ့..
သိပ္တန္ဖုိးရွိမွန္းသိတာေတာင္ ေပါမ်ားေနေတာ့ တန္ဖုိးထားဖုိ ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္

တပည့္တုိ ့ကုိ ဆရာ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ ေျပာျပမယ္...
တခါက ကုန္သည္လူတစ္စုထံ အလင္းတန္းႀကီးတစ္ခုက်လာျပီး စကားေတြေျပာတယ္''
''သင္တုိ ့ ေရွ ့မွာ ရွိတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြကုိ ႏုိင္သေလာက္ယူပါ... မနက္ေရာက္တဲ့အခါ ဝမ္းသာရလိမ့္မယ္ ေနာက္ျပီး ဝမ္းနည္းရလိမ့္မယ္'တဲ့

ကုန္ဝန္စည္ေတြနဲ ့မုိ ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြကုိ ေကာက္ဖုိ ့ စိတ္မပါႀကဘူး... ေကာင္းကင္ဘုံက အလင္းတန္းဆုိေတာ့လည္း နည္းနည္းယုံခ်င္သလုိလုိေပါ့ အဲ့ဒါနဲ ့ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ခဲႏွစ္ခဲေလာက္ ေကာက္ျပီး ခရီးဆက္ႀကတယ္

မနက္လည္း လင္းေရာ သူတုိ ့ ေကာက္လာတဲ့ ေက်ာက္ခဲေတြဟာ စိန္တုံးေတြျဖစ္ေနတာမုိ ့ ဝမ္းသာႀကတယ္
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္သေလာက္ မေကာက္ခဲ့မိေလျခင္းဆုိျပီး ဝမ္းနည္းႀကတယ္ေလ

ညတုန္းကေတာ့ အလင္းေရာင္ မွိန္ခဲ့လုိ ့ ဒါကုိေက်ာက္ခဲလုိ ့ပဲ ထင္ခဲ့ႀကတယ္ အလင္းရတဲ့အခါမွာ စိန္တုံးမွန္းသိေပမယ့္ ေကာက္ယူဖုိ ့ အခြင့္အေရးေတြဟာ ညမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ''

က်ေနာ္စကားစခဏျဖတ္ရင္း
ေရသြားေသာက္သည္
''အား... ေရသာမရွိရင္ ဆရာဆက္သင္ဖုိ ့ မဆင္မေျပေလာက္ေတာ့ဘူး

ကဲ... ဒီပုံျပင္က ဘာကုိ ဆုိလုိသလဲသိလား

သားတုိ ့သမီးတုိ ့မွာ စိန္လုိတန္ဖုိးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြရွိတယ္
အဲ့ဒိအခ်ိန္ေတြကုိ ဘယ္လုိသယ္မလဲ ဘယ္ေလာက္သယ္မလဲ

စိန္ေတြအမ်ားႀကီးသယ္ရင္ တန္ဖုိးေတာ့ရွိမယ္ ဒါေပမယ့္ ေလးလံသြားမယ္
လုံးဝမသယ္ဘူးဆုိရင္ ေပါ့ေတာ့ေပါ့ပါးမယ္
ဒါေပမယ့္ တန္ဖုိးမရွိေတာ့ဘူး
ဒီေတာ့ ႏုိင္သေလာက္ သယ္ရမယ္

တစ္ခုေတာ့သိရမယ္
ဒါဟာ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြမဟုတ္ဘူး
ဒါဟာစိန္ေတြျဖစ္တယ္
တန္ဖုိးလည္း ရွိတယ္

ဒါေပမယ့္ ဒါဟာစိန္ေတြျဖစ္ေႀကာင္းကုိ သားတုိ ့ မယုံဘူးမဟုတ္လား
ဘယ္ယုံမလဲ သားတုိ ့ဥာဏ္ဟာ ညလုိေမွာင္မုိက္ေနေသးတယ္
ေက်ာက္ခဲလား စိန္လား မကြဲျပားေသးဘူး
ေအး ဆရာ့တုန္းကလည္း မယုံခဲ့ဘူး
မယုံလုိ ့လည္း ''အလင္းတန္းႀကီးလုိ ဆရာေတြ မိဘေတြရဲ့အႀကံျပဳစကားကုိ နည္းနည္းပဲယုံခဲ့တယ္ နည္းနည္းပဲ လုိက္နာခဲ့တယ္

အခုဆရာ့လက္ရိွအခ်ိန္ွ''မနက္ခင္း''မွာ
သားတုိ ့အရြယ္''ညတုန္းက က်န္ခဲ့တဲ့ စိန္တုံးေတြကုိ သိပ္ႏွေျမာမိတာပဲ

ဆရာမေကာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး
မေကာက္ခဲ့မိဘူး
အခုဆရာ ဘာကုိ ရရွိေနလဲတပည့္တုိ ့သိလား''

တပည့္မ်ားက ျပန္မေျဖ

''ဆရာေမးတာေလးေျဖေပးပါ
သိရင္သိတယ္ မသိရင္မသိဘူး ေျဖေပးပါ
ဆရာအခုဘာကုိ လက္ခံရရွိေနလဲသိလား''

''မသိဘူးဆရာ''

'ေအး... ဆရာရေနတာက
ေတာ့ ေနာင္တပဲ...

တပည့္တုိ ့ေရာ ဆရာလုိေနာင္တရခ်င္လား
စိန္တုံးရခ်င္လား''

''စိန္တုံးရခ်င္ပါတယ္ဆရာ''
တပည့္မ်ားက သံျပိဳင္ေျဖႀကသည္

''ဒါဆုိ တစ္နည္းပဲရွိတယ္
အဲ့ဒိစိန္တုံးေတြကုိ ေကာက္ရမယ္
ႏုိင္သေလာက္ေကာက္ရမယ္
ဒါေပမယ့္ မေလးလံေစနဲ ့...
ဘယ္လုိ ေကာက္ရမလဲဆုိတာ ဆရာေျပာျပမယ္''

''ဟုတ္''

''အကယ္၍ဆရာသာ လက္ရွိဥာဏ္ရည္နဲ ့ ၈တန္းေက်ာင္းသားဘဝကုိ ေရာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ဆရာ့ တစ္ေန ့ စာအခ်ိန္ဇယားက တပည့္တုိ ့နဲ ့ ကြဲျပားေနမွာ

သားတုိ ့ထဲမွာ သင္တဲ့စာကုိ အကုန္မကူးပဲ
အႏွစ္ခ် ဳပ္ျပီး မွတ္စုထုတ္ေရးတဲ့သူရွိလား''

တပည့္မ်ားတိတ္ေနႀကျပန္သည္
''စာအုပ္ထဲက စာေတြကုိ ဒီအတုိင္း ကူးေနႀကတုန္းပဲလား''

''ဟုတ္''

''ပုံႏွိပ္စာအုပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့စာက ကူးဖုိ ့ မဟုတ္ဘူး... ကုိယ္အားသန္သလုိ ထုတ္ႏႈတ္မွတ္သားဖုိ ့ပဲ
တပည့္တုိ ့အရြယ္က စာေတြကူးျပီး လက္ေရးက်င့္ရမယ့္ အရြယ္မဟုတ္ ေတာ့ဘူး... အခ်ိန္ျဖဳ န္းရမယ့္ အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး

တပည့္တုိ ့ထဲမွာ ငါအရြယ္ေရာက္ရင္ ဘာအလုပ္လုပ္မယ္ လုိ ့ တိတိက်က် ဆုံးျဖတ္ထားသူပါလား...
ကဲ ဆရာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေမးမယ္ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း ရဲရဲရင့္ရင့္ေျဖ

သမီး သႏၲာေအာင္ သမီးရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္အလုပ္အကုိင္က ဘာလဲ''

''ဆရာဝန္ပါဆရာ''

''ဒါဆုိဆရာေမးခြန္းနည္းနည္းေမးမယ္ သမီး တုိက္ဖုိက္ေရာဂါကုိသိလား
ျမန္မာလုိ ဘာေရာဂါလဲ ''

''အူေရာင္ငန္းဖ်ားပါဆရာ''

''အဲ... သမီးေသြးေပါင္ခ်ိန္တတ္လား''

''ခ်ိန္ေတာ့မခ်ိန္တတ္ေသးဘူးဆရာ သေဘာတရားေတာ့ နားလည္တယ္''

''ဟုိက္ရွားပါး... ဆရာ့ကုိ ေျပာျပပါဦး ''

''လူ ့ခႏၶာကုိယ္မွာ ေသြးခုန္ႏႈံးတစ္ခုရွိတယ္
အဲ့ဒါကုိ ဘယ္ေလာက္လဲသိခ်င္ရင္
အဲ့ဒိထက္မ်ားတဲ့ ဖိအားနဲ ့ ေသြးခုန္ႏႈံးစမ္းမယ့္ ေနရာကုိ ညွစ္တယ္
ညွစ္အားသိပ္မ်ားရင္ ေသြးခုန္ႏႈံးကုိ မႀကားရဘူး
အဲ့ဒိညွစ္အားကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ေလ်ွာ့ခ်ျပီး ေသြးခုန္ႏႈံးကုိ
နားႀကပ္နဲ ့နားေထာင္တယ္
ေသြးဖိအားနဲ ့ စက္ဖိအားမညီရင္ မႀကားရဘူး ပုံမွန္အားျဖင့္ စက္ကုိ၂၀၀ေလာက္တင္ျပီး ျပန္ေလ်ွာ့ခ်ရင္း ၁၂၀ေလာက္အေရာက္မွာ ေသြးခုန္ေနတာကုိ စႀကားရတယ္
၇၀ေလာက္အေရာက္မွာ မႀကားရေတာ့ဘူး

စႀကားရတဲ့ေနရာကုိအေပၚ ေသြးလုိ ့ ေခၚျပီး ေနာက္ဆုံးႀကားရတဲ့ေနရာကုိ ေအာက္ေသြးလုိ ့ ေခၚတယ္ဆရာ
ေဆးစစ္စာရြက္ေတြမွာေတာ့
Bp 120/70လုိ ့ ေရးတယ္
ဒါကေတာ့ normal blood pressureေပါ့''

''Wow ႀကိဳက္တယ္သမီး... တကယ္သေဘာက်တယ္... ကုိယ့္ဝါသနာေနာက္ကုိယ္လုိက္ဖုိ ့ လက္ရွိပညာေရးရဲ့ သင္ခန္းစာေတြက မလုံေလာက္ဘူး ကုိယ္ဝါသနာပါရာ ပညာရပ္အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေလ့လာေနရမယ္ ေမးျမန္းစူးစမ္းေနရမယ္ ကုိယ့္ရဲ့ေတြ ့ ရွိမႈေတြကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားရမယ္
ထုိင္လုိ ့ရျပီ သမီး''

''သား ေအာင္လင္း ထပါဦး
သားရဲ့ဝါသနာကုိ ေျပာပါဦး''

တပည့္ျဖစ္သူေအာင္လင္းမ်က္ႏွာက
ေျပာဖုိ ့မဝံ့မရဲ...
''သား ရဲရဲေျပာ ''

''သားက ဂီတသမားျဖစ္ခ်င္တာ
သီခ်င္းဆုိခ်င္တယ္ ဂီတာတီးခ်င္တယ္ သီခ်င္းေရးခ်င္တယ္''

က်ေနာ္ ေခ်ြးေတြေတာင္ပ်ံလာသည္အထိ ေက်နပ္အားရမိသည္
''သားက ဘာလုိ ့ ရဲရဲမေျပာတာလဲသားရဲ့''

''အိမ္မွာ အေဖ့ကုိေျပာရင္ အေဖက မင္းေခြးျဖစ္မယ့္ေကာင္လုိ ့ အျမဲေျပာတယ္
ေနာက္ျပီး ဆရာေတြက
ဘြဲ ့ ရပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္ႀကတာဆုိေတာ့ သားမေျပာရဲဘူးေလ''

တပည့္ေလးကုိ အႏူးညံ့ဆုံးျပံဳးျပျပီး
''လူဆုိတာ ကုိယ္ဝါသနာပါရာ အလုပ္အကုိင္ကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ဖုိ ့အခြင့္အေရးရွိတယ္သား
တစ္ခုပဲလုိတာ... အဲ့ဒိဝါသနာပါရာအလုပ္အကုိင္ကုိ လုပ္ကုိင္ႏုိင္မယ့္အစြမ္းအစပဲ

ကဲဒီေတာ့ သားတကယ္ဝါသနာ ပါလားမပါလား ဆရာ စမ္းသပ္ႀကည့္မယ္
ဆရာ့ကုိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုိျပ''

အတန္းထဲမွ အတန္းေဖာ္မ်ားကုိ လွမ္းႀကည့္ျပီး
''သားမဆုိရဲဘူးဆရာ''

''သားကုိသားယုံႀကည္ခ်က္အဲ့ေလာက္နည္းေနရင္ သားေအာင္ျမင္ဖုိ ့ ခက္ခဲလိမ့္မယ္''

''ေနာက္ျပီး သားက စည္းလြတ္ဝါးလြတ္မဆုိခ်င္ဘူးေလ
ဂစ္တာေလးနဲ ့မွ ...''

တပည့္ေလး စကားမဆုံးခင္မွာပဲ
''Ok ခဏေစာင့္ ေက်ာင္းေစာင့္ဆီမွာ ဆရာ ဂစ္တာသြားယူလုိက္ဦးမယ္''

က်ေနာ္ခပ္သြက္သြက္သြားယူျပီး
ျပန္တက္လာသည္
''ဘာသီခ်င္းဆုိမလဲသား''

''မင္းနဲ ့မွခ်စ္တတ္ျပီေပါ့''

'ဟား အတန္းထဲက ဘယ္သူ ့ကုိ ရည္ရြယ္ျပီးဆုိမွာလဲ''

အတန္းသားမ်ားက ရယ္ႀကျပီး ေအာင္လင္းက ရွက္ကုိးရွက္ကန္း ျဖစ္သြားသည္

''ဒီတုိင္းပဲ ႀကိဳက္လုိ ့ဆုိတာပါဆရာ''

''သားဘာသာတီးမလား ဆရာတီးေပးရမလား''

''ဆရာတီးေပးပါ''

''သားေရာတီးတတ္လား''

''တီးတတ္ဆရာ''

''အဲ့ဒါဆုိသားပဲတီးပါ အတုိင္အေဖာက္မညီရင္ သားရဲ့ပထမေျခလွမ္းက ဖရုိဖရဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္''

ေအာင္လင္း ဂစ္တာသံမွန္ေသာ္လည္း ပထမဆုံး အဝင္အပုိဒ္မွာ အသံက ယုိင္ေနသည္
သုိ ့ေသာ္ အတန္းသားမ်ားက ျငိမ္သက္ႀကည္ႏူးစြာ နားေထာင္ေပးႀကသည္ကုိျမင္ျပီး အားတက္သြားကာ အျမင့္သံေတြကုိပါ ေကာင္းေအာင္ဆုိႏုိင္သည္

သီခ်င္းအျပီးမွာ က်ေနာ္က စျပီးလက္ခုပ္ကုိ အားရပါးရတီးေပးလုိက္ရာ အတန္းသားမ်ားကပါ လက္ခုပ္ ဝုိင္းတီးႀကသည္

ေအာင္လင္းကေတာ့ ပီတိျပံဳးေတြေဝလုိ ့...
မ်က္ရည္ေတြပါဝဲေနသည္
က်ေနာ့္ကုိျပံဳးျပေတာ့
အဲ့ဒိအျပံဳးထဲက စကားလုံးကုိ က်ေတာ္ေနာ္ ဖတ္မိသြားျပန္ရဲ့

''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ က်ေနာ္အင္အားေတြ သိပ္ရွိသြားျပီ''
လုိ ့ေျပာေနေလသလား

''တပည့္ ... တပည့္ကုိ ဆရာ တစ္ခုေတာ့သတိေပးမယ္...
ကာယခ်ည္းသက္သက္လုပ္ေတာ့ ကာယလုပ္သားတဲ့
ကာယနဲ ့ ဥာဏတြဲလုပ္ေတာ့ ပညာရွင္တဲ့
ကာယ ဥာဏအျပင္ ႏွလုံးသားကုိ ပါ ထည့္လုပ္တဲသူကုိ အႏုပညာသမားလုိ ့ ေခၚတယ္...

သီခ်င္းေရးခ်င္တယ္လုိ ့ သားေျပာခဲ့တယ္ေနာ္
သီခ်င္းေရးဖုိ ့ဆုိတာ
စာေပဝမ္းစာျပည့္ဖုိ ့သိပ္လုိတယ္
ဒါေႀကာင့္သုတစာေတြဖတ္ရမယ္
သီခ်င္းေရးဖုိ ့ဆုိရင္ ခံစားတတ္ဖုိ ့ သိပ္လုိတယ္ ဒါေႀကာင့္လည္း ရသစာေတြဖတ္ရမယ္
ေနာက္ျပီး ဒီလမ္းကုိ ဆုံးေအာင္ေလ်ွာက္ဖုိ ့ ခြန္အားေတြ သည္းခံႏုိင္စြမ္းေတြလုိျပန္တယ္
ဒါေႀကာင့္ႏွလုံးသားအဟာရျဖစ္မယ့္စာေတြလည္း ဖတ္ရလိမ့္မယ္

သားေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းေႀကာင္းအရ
တကၠသုိလ္ဘြဲ ့ရတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္
ဒါေပမယ့္ ပညာသင္ႀကားျခင္းဟာ
ပညာရွင္ျဖစ္ဖုိ ့ထက္ ပညာရွိျဖစ္ဖုိ ့ ကုိဦးစားေပးတယ္..
သားရဲ့ အလုပ္အတြက္ သားပညာတတ္ရမယ္

သားပတ္ဝန္းက်င္မွာရပ္တည္ရွင္သန္ဖုိ ့ ေနထုိင္မႈပညာေတြ
ကုိယ့္မ်ိ ဳးဆက္သစ္ေတြကုိ ဆုံးမဖုိ ့ သင္ႀကားမႈပညာေတြအတြက္ သားပညာရွိျဖစ္ရမယ္

လူေတြက ပညာရွိဆုိတဲ့ စကားကုိ အႀကီးႀကီးထင္ႀကတာ...
တကယ္က မီးဖုိေခ်ာင္ဝင္ေနတဲ့ အိမ္ရွင္မဟာ လည္း ကုိယ့္သားသမီးသြန္သင္ဖုိ ့ ကုိယ့္လင္သားကုိ ထိန္းေႀကာင္းဖုိ ့
ပညာရွိျဖစ္ဖုိ ့လုိတယ္ေလ''

က်ေနာ္စကားေျပာေနစဥ္မွာ အတန္းခ် ဳပ္ဆရာမ ေရာက္လာျပီး
''ဆရာ ဆရာ့အခန္းမွာ ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းဆုိေနလုိ ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေခၚေနတယ္''

''ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ က်ေနာ္ ့စာသင္ခ်ိန္ျပီးရင္လာခဲ့မယ္ ''

အတန္းခ် ဳပ္ဆရာမျပန္ထြက္သြားေတာ့

''ကဲတပည့္တုိ ့ ဆရာ ေနာက္အခ်ိန္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးမယ္
တပည့္တုိ ့မွာ ရွိေနတာ စိန္တုံးေတြေနာ္
ေက်ာက္စရစ္ခဲလုိ ့ မထင္နဲ ့
ေနာက္တစ္ခုက ကုိယ္ဘာဝါသနာပါတယ္ဆုိတာကုိ
ကုိယ္သိေအာင္ လုပ္ဖုိ ့ လုိတယ္
ကဲ မဂၤလာပါတပည့္တုိ ့''

''မဂၤလာပါဆရာ''

ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရုံးခန္းဘက္သုိ ့ ေျခလွမ္းေတြျပင္ရင္း တပည့္ေတြကုိ တကယ္ေတာ္ေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္တဲ့
ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ သင္ႀကားမႈလြတ္လပ္ခြင့္အေႀကာင္းကုိ ေခါင္းထဲေတြးေနမိေတာ့သည္။