Spoilerowa recenzja filmu "Deadpool 2"

Archiwalny tekst. Może wieczorem wrzucę coś jeszcze, a póki co życzę udanej końcówki niedzieli , obyście spędzili ją jak najlepiej :).

Wielu ludzi zastanawiało się przy pierwszej części, czy "Deadpool" chwyci jako marka. Sam miałem co do tego pewne wątpliwości, ale świetny wynik finansowy upewnił mnie co do jego sukcesu. Kontynuacja to wręcz podręcznikowy sequel na zasadzie "to samo, ale więcej i mocniej". Obie są tak do siebie podobne, że mógłbym bez większych problemów zestawić tę część z poprzednią na zasadzie porównania. Wayde przeżywa traumatyczne chwile, ma okres przejściowy, odnajduje motywację w swoim życiu i mimo wszystko pogodził się z zabójstwem swojej dziewczyny. Podobnie to wygląda przy scenach łączących w/w "etapy", nie trudno mi byłoby zrobić stop-klatkę i powiedzieć: "O, to wyglądało tak samo, jak ostatnio, ale z było to na mniejszą skalę". Mógłbym wymienić kilkanaście takich przykładów, lecz to nie ma sensu, bo jaki jest koń, każdy widzi. O ile w przypadku tej części byłem na to przygotowany, o tyle mam nadzieję, że sequel będzie już prezentował coś nowego. Ta marka jest zdecydowanie zbyt dobra, aby się ograniczać. Nie zrozumcie mnie źle, jestem bardzo podjarany "Deadpoolem", ale już po jedynce uważałem, że o ile bardzo chętnie obejrzę jeden film w tym stylu, o tyle przy drugim zacznę trochę marudzić.

Przeszkadza mi natomiast nieduży udział Domino. Jasne, świetnie przedstawili jej moc szczęścia. Zarówno gagi, jak i sceny akcji z jej udziałem są naprawdę satysfakcjonujące. Mój problem polega na tym, że jak się zastanowimy nad jej osobą, spróbujemy coś więcej o niej powiedzieć, to nie bardzo jest o czym, bo w sumie niewiele zrobiła. Świetnie gra, utarła nosa wszystkim pajacom, którzy na nią narzekali, ma również dobrą chemię z resztą zespołu i... to wszystko? Jeśli chodzi o bossa, to prawdopodobnie w innym filmie bym to pewnie na to ostro marudził, ale twórcy nie traktowali go jakoś super poważnie, więc jestem skłonny przymknąć oko. Juggernaut nie jest co prawda specjalnie lepszy od Ajaxa, wygląda kiepsko, ale momentalnie kupił mnie sceną, gdy rozerwał naszego śmieszkowego herosa na pół. No kurde, Deadpool mnie rozwalił swoim fanowskim podejściem xD.

Na osobny akapit zasługuje Cable, w którego wcielił się Josh Brollin. Poza tym, że mógłby być ciut bardziej napompowany, to nie mam najmniejszych zastrzeżeń. Ocieka testosteronem, epatuje nim zarówno swoim szorstkim głosem, męskim charakterem, jak i ciałem. Ma bardzo praktyczne umiejętności, jak ta tarcza energetyczna, czy automatyczne “podnoszenie” swoich broni. Jeszcze lepszy jest jego osobisty komputerek, który zrobił na mnie naprawdę duże wrażenie. Dodajmy do tego, że twórcy świetnie wykorzystali jego postać, jak i to cudowne, sztuczne oko, by zrobić świetne odniesienia do klasycznego “Terminatora”, czy ekstremalnych lat 90’. Reasumując, uważam go za jedną z lepszych kreacji w historii filmów tego typu.

Chciałbym natomiast, by tytułowy bohater miał ciut mniejszy udział w kolejnej części na rzecz reszty np. Cable'a, czy Domino, którzy zasłużyli sobie na rozwinięcie. Broń Boże, nie mam większych zarzutów do aktora, czy reżysera. Jego występ w "Deadpoolu 2" jest jak najbardziej udany, po prostu wydaje mi się że nie zaszkodziłoby mu ograniczenie czasu antenowego. Wracając jeszcze do reszty bohaterów, niektórzy recenzenci zarzucają że nowe postacie mają mało czasu antenowego, a ich role sprowadzają się jedynie do żartu. Nie przeszkadzało mi to co prawda w trakcie oglądania, ale po namyśle stwierdzam, że zgadzam się z ich argumentami, ale dla mnie nie stanowiło to problemu.

Patrząc na to jednak z drugiej strony, to "Deadpool 2" jest komedią, parodią filmów o superbohaterach. Obśmiewa przy tym, i to całkiem udanie, również pop-kulturę i niektóre sprawy społeczno-polityczne, jak np. nadmierne czepianie się o rasizm z byle powodu, jak to bywa wśród lewicy w UK, czy USA. Bardzo śmieszny był również Peter, który zachowuje się jak stereotypowy Janusz w amerykańskim wydaniu. Komedie, przynajmniej w moim rozumieniu, mają przede wszystkim śmieszyć, gdy chcemy odpocząć po ciężkim dniu. Owszem, jeśli jest to udany film od strony jakości wykonania, to prawdopodobnie będę do niej częściej wracał, ale jakby się nad tym zastanowić, to ile komedii śmieszy nas tak bardzo, jak za pierwszym razem, czy drugim razem? Nawet jeśli będę lekko znużony przy 3 seansie, to będzie mi to mniej doskwierało niż przy poprzedniej części. Żartów jest od groma i chyba każdy znajdzie jakiś gag, przy którym będzie płakał ze śmiechu. Usłyszymy wiele odniesień do: "Marvela", MCU, kilku żartów z komiksów DC (czy ich postaci) i filmów na ich podstawie. Wnioskując po reakcji publiczności, to większość z nich była zrozumiała zarówno dla ludzi orientujących się w lore, jak i zwykłych miłośników filmów o superbohaterach. Cable kilkukrotnie rzucił tekstem w stylu Clinta Eastwooda, że "to pokolenie rozwali tę planetę", czy "mężczyźni z waszych czasów to cioty". Generalnie pokochałem większość gagów, poza tym o dubstepie. O ile rozumiem sam motyw, o tyle te żarty są nieaktualne od paru dobrych lat. Faktycznie, kiedyś się tak żartowało, ale są to obecnie w większości po prostu suchary.

Wszystko to składa się na bardzo komiksową, szaloną produkcję. Nie czuję tego komiksowego klimatu od zdecydowanej większości filmów superbohaterskich. Przy "Deadpoolu 2" miałem wręcz wrażenie jakbym oglądał adaptację jakiegoś wyjątkowo zwariowanego komiksu. Nie jest on jakoś wyjątkowo dobry, ale daje masę zabawy i jest miłą odskocznią od mimo nazbyt podobnych do siebie produkcji ze świata MCU. Możecie się zgodzić lub nie, ale dla mnie to (podobnie jak 1) jeden z najlepszych filmów tego roku. Oceniam ten film na 8/10.

---

^{Pierwotnie opublikowano na Zwykły chłopak piszący o popkulturze, polityce, anime, serialach, ksiażkach i wszystkim innym, co go zainteresuje.. Blog na Steem napędzany przez dBlog.}