Wagner'in Günlükleri - 1998

Sevgili Payitahtım,

Bugün günlerden çocukluk aşklarım.

Bir gün Norveç'te yine böyle saç sakal oturuyoruz. Yeni Zelandalı biri geldi yanıma. Düşes de yanımda, yalnız değilim.

Merhabalar günaydınları, günaydınlar gün ışığını getirdi dağ eteklerimize. Açık demli çaylarımızla koyu sohbettir gidiyor.

Hatırlar mısın, bilmem. Düşes mavi boncuğu getirdi sana. Sen de iyi anımsadın, kuvvetliymişsin, helal olsun canım Payitahtım.

Ne güzel de dizmişti mavi boncukları gözlerine değil mi? Düşes olsa deniz zannederdi de sen yemedin o numaraları.

Ya kumsala çalan kumral saçları? Ona da bir kılıf uyduracak değilsin ya! Sen aslında o kadar kötü değilsin Payitahtım. Sadece Düşesimizin yanında sönük kalıyorsun, bu konuda.

Neden kızdın, kötü davranmak zorunda kaldım senin yüzünden maviliklere, neden? Var mı o özel karışım mantıklı açıklamalarından?

Yahu, bırak Allah aşkına! Kıskandın işte Düşesimizi, iyi biliyoruz. Halbuki midye toplayıcı ben, ne gelecekler kurardım o güzelim sahilin kıyılarında.

Gelme bu zamanlara gelme. Konuyu değiştirme Payitahtım. O zamanlarda da aynıydın.

Bir Payitaht, yedisinde neyse yetmişinde de odur. Sen ne beter bir şey çıktın be!

Çocukluğumun kıyı aşkları adına Allah belanı versin Payitahtım.

Yosunlarım, dalgalarımla Wagnerin...