Dzień 2 day 2

Kawy wczoraj nie wypiłam. Obejrzałam rewolucje i nie wiem kiedy już było rano. Piątek hmm piątek. Jak żyć panie pytam się jak żyć ? Na 13 do roboty. Lubie te robotę, tylko żeby tak mnie chcieli docenić, bo ja se mogę lubić, ale jak nikt cie nie docenia, to żesz kurfa tylko robie to co muszę i to za najniższą krajową. Jakoś nie mogę w siebie uwierzyć,że mogłabym więcej, lepiej, z przyjemnością a nie z musu robić. Dwa lata sprawiły że jestem wrakiem, wykończona psychicznie. Straciłam już prawie wszystko, najgorsze jest to, że obwiniam za wszystko co się stało samą siebie. Ja nawet,kiedy mnie coś rozbawi po chwili włącza się lampka, ej przecież tobie nie wolno się śmiać, ty nie możesz być zadowolona, cieszyć się przecież ty masz tyle problemów, NIE WOLNO CI , NIE WOLNO -ROZUMIESZ ? Druga kawa pypita, trzecie pranie zrobione, pogoda wręcz przepiękna, słońce....błękit nieba....nie wolno... mi nie wolno .