Mike önce sıcak havanın hararetinden hayal gördüğünü sandı ama yaklaştıkça uzaktaki karaltının, hareketsiz yatan bir yabancı olduğunu anladı. Belli ki daha ölmemişti. Yoksa gökyüzünde delicesine kanat çırpan akbabalar şu anda zavallı adamın üzerinde olurdu diye geçirdi içinden...

Yanına geldiğinde uzun süre baygın yattığını fark etti. Göğsünden sızan kanları görüp de gömleğini açınca gözlerine inanamadı. Cebindeki sigara tabakası paramparçaydı. Mermiye adeta kalkan olmuştu ama bedenine de bazı parçalar şarapnel gibi saplanmıştı. Buna rağmen yarası ağır değildi. Bir de omzundaki küçük sıyrığı görünce;

Tanrı bu adamın yaşamasını istiyor olmalı...

Diye düşündü. Matarasındaki birkaç damla suyla adamın çatlamış dudaklarını ıslattı ve at arabasına bindirerek evinin yolunu tuttu.

Olayın üstünden günler geçmişti ama Billy her defasında yeniden yaşıyordu sanki. Gözlerinin önünden gitmiyordu, Sam'in hayal kırıklığıyla kendisine attığı o son bakış...

Kendini affedemiyordu, nasıl ihânet edebilmişti can dostuna? John'a nasıl kanabilmişti, büyü yapmış olmalıydı evet evet büyü. Başka açıklaması olamazdı. Böyle düşünmeye zorlasa da kendini, iyi hissetmiyordu.

John da sessizce atını süren Billy'nin aklından neler geçtiğini okuyabiliyordu. Kardeşim dediği insana bunu yapan kaypak birine güvenmek ahmaklık olurdu.

Böylesine düşüncelere dalmışken, Bar'dan söküp aldığı fotoğrafı cebinden çıkardı ve hedefinin yüzünü zihnine kazımaya çalıştı. Fakat binbir surat Jesse James'i tek başına bulmak imkansızdı.

Bu yüzden Cody'e varana dek Billy'i yanımda tutmalıyım. Geleceğimi satın alabileceğim 10.000 doların saklı olduğu odanın anahtarı onun elinde. O'nu tanıyan birkaç kişiden biri olduğunu biliyorum. Sam'i saf dışı bırakma planım tıkır tıkır işledi, hedefime varmaya bir adım kaldı...

Diye konuşan iç sesini dinlerken, onu bekleyen tehlikenin farkında olmadan keyifle ilerliyordu.

Uzun süren yolculuk, ikisini de çok yormuştu. Uzaktan gördükleri bir serap değilse eğer, kana kana su içebilecekleri dereydi. Atlarını son bir kez daha oraya doğru sürdüler.

Yaklaştıklarında, ağacın gölgesinde uyuyan ve şapkasıyla yüzünü gizleyen o esrarengiz adamı gördüler. Billy'nin kalbi hızla atmaya başladı. Bu çizme hiç yabancı gelmiyordu. Çocukluğunda kendisini acımasızca döven üvey ağabeyinindi, onunla tekmelendiği günleri nasıl unutabilirdi?

Atların sesine uyanan yabancı, birden bire silahını üzerlerine doğrulttu. John, hemen kurnazlık yapıp kendilerini çiftçi olarak tanıttı. Cody'e malzeme almaya gittiklerini ve zararsız olduklarını söyledi. İnanmış gibi yapan yabancı; silahını indirip bu geceyi burada güvenle geçirebileceklerini söylese de John yine de kendini tedirgin hissediyordu...

Sabahın ilk ışıklarında, ateşte yanan odun parçalarının çıtırtısında uyurken, birden boğazında güçlü bir elin varlığını hissetti John. Gözlerini açtığında öfkeden deliye dönmüş bir çift göz gördü. Elindeki fotoğrafı sallıyordu. Birden cebini yokladı ve Jesse James'in ölü yada diri olarak arandığını ilan eden kağıt parçasının olmadığını fark etti. Bu yüz çok tanıdık geliyordu, hafızasına kazıdığı adamdan başkası olamazdı. O an her şeyin bittiğini anladı, son nefesini verirken orada durup hiçbir şey yapmayan Billy'e hayretle baktı.

Jesse, ellerinde can veren adama son bir kez daha bakıp tükürdü ve tam arkasını dönmek üzereydi ki ensesinde soğuk metal bir şey hissetti. Billy'nin silahının namlusuydu bu. Hiç bu kadar gâfil avlanmamıştı, ne yapacağını bilemedi.

Dudaklarından kardeşim sözü çıkmıştı ki yankılanan silah sesine karıştı ve bir adam yere yığıldı. O an zaman durdu sanki Jesse yaşadığına inanamadı. Billy'nin cansız bedenine baktığında, kendisine doğru gelen adamı fark etti. Ölsün diye çölün ortasında bırakılan Sam'den başkası değildi bu...

sudefteri#0910