လက္စားေျခခြင့္
ေညာင္ပင္စုရြာျပင္မွာ တည္ရွိေနတဲ႔ အုပ္ဂူေဟာင္းေလး
ကို လူတေယာက္ ေလးကန္တဲ႔ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ တေရြ႔ေရြ႔လာေနသည္ကို
ေတြ႔ရေလသည္ ထိုသူရဲ႔ ထူးျခားခ်က္မွာ တန္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေန႔ တရက္ထဲတာ
ထိုအုပ့္ဂူရွိရာသို႔ လာေလသည္ ဒီေန႔ကား
တန္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေန႔ည ထံုးစံ အတိုင္း
အုပ့္ဂူေဟာင္းေလးေပၚကို ပန္းစည္းေလးခ်ျပီး သန္႔ရွင္းေရး
ကို ေျဖးညွင္းစြာ လုပ့္ေနေလသည္ ( ငေတ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ )
တိုင္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္သည္ ''
ေရးထိုးထားေသာ အုပ့္ဂူေပၚက စာေလးကို မွင္သက္စြာ ေငးမိသည္''
'' ေမာင္ရင္ '' ေနာက္က ေခၚသံေႀကာင့္ ရုတ္တရက္ လွည့္ႀကည့္မိလိုက္သည္
အသက္ ၅၅ ႏွစ္ခန္႔ရွိတဲ႔ လူႀကီးတေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ''
''ဗ်ာ ဦးေလး '' ေမာင္ရင့္ကို ဦးေလး ေနာက္က ႀကည့္ေနတာႀကာျပီ''
ေမာင္ရင္က ေသသူ ''ငေတ''နဲ႔ သိလို႔လား '' ဟူး ''
သက္ျပင္း တခ်က္ခ်လိုက္ျပီး'' ေသသူငေတကို က်ြန္ေတာ္ မသိပါဘူး
သူဘယ္ကမွန္းလဲ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး သူ႔ကို တခါထဲသာ ျမင္ဘူးတာပါ''
အဲ႔ဒီ႔တခါတည္း ကလဲ !!!!!!!! '' စကားသံက တိမ္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္ ''
အင္း ဆက္ေျပာပါအုန္း ေမာင္ရင္ ''
'' ဒီလိုပါ ဦးေလး က်ြန္ေတာ့နာမည္က ညီသုတပါ လြန္ခဲ႔တဲ႔
၅ ႏွစ္ခန္႔က ဒီရြာက ဘုရားပြဲကို က်ြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အတူေရာက္လာခဲ႔တယ္
အဲ႔ ဘုရားပြဲမွာ '' ေဗဒင္ဆရာမ ေဒၚဆန္းရီ ဆိုတာ အရမ္းမွန္ လို႔ အေတာ္ နာမည္ႀကီး
ခဲ႔တယ္ '' က်ြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းက ေဗဒင္သြားေမးဒါကို က်ြန္ေတာ္က အေဖာ္အျဖစ္
လိုက္သြားေပးခဲ႔တယ္ '' က်ြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေဗဒင္ေမးျပီးေတာ့
က်ြန္႔ေတာ့ကို
'' ေအာင္ေက်ာ္ မင္းလဲ သြားေမးေလ သြား အထဲမွာ လူရွင္းေနတယ္ ''
ဟာကြာ ငါကမွ ေဗဒင္ေမးဒါ ဝါသနာ မပါတာ '' '' မင္းကလဲကြာ အပ်င္းအေျပျဖစ္ျဖစ္
ေမးလိုက္ပါ ဒီဆရာမက အရမ္းမွန္တာကြ ငါ့ကို ေဟာလိုက္တာေတြက အားလံုးကြတ္တိေတြ
ခ်ည္းဘဲ '' က်ြန္ေတာ္လဲ ဘာရယ္မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္း တိုက္တြန္းလို႔ အထဲကို ဝင္ေမးျဖစ္တယ္
ဆရာမေရွ႔ကို ထိုင္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ဘဲ '' ေမာင္ရင္နာမည္က ညီသုတ ္ထင္တယ္
ေမာင္ရင့္မွာ ဇနီးရွိတယ္ ျပီးေတာ့ ဖုန္းေရာင္းဝယ္ လုပ့္တယ္ ဟုတ္စ ''
'ေဗဒင္ပညာကို အယံုအႀကည္မရွိတဲ႔ သူမို႔
''အဟက္ဟက္ ဒီမွာဆရာမ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ က်ြန္ေတာ္က ေဗဒင္ပညာကို
လံုးဝအယံုအႀကည္မရွိဘူး ''' ေဗဒင္ပညာဆိုဒါ စံုေထာက္ပညာလိုဘဲ '' လူတေယာက္ကို
ေသျခာ ေလ႔လာျပီး အမူအရာႀကည့္ျပီး ေဟာႀကတာ မ်ားတယ္ ''
ဒီမွာဆရာမ က်ဳပ့္ အနာဂဏ္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုဒါကိုဘဲ ေဟာေပး ''
'' ေကာင္းျပီေလ '' ဆရာမ မင္းရ႔ အနာဂဏ္ကို တည့္တည့္ ႀကည့္ျပီး
ေကာင္းေကာင္းေဟာေဟာ ဒဲ႔ေဟာမယ္ '' ေဗဒင္ဆရာမက ၅ မိနစ္ခန္႔ အာရုံျပဳ
တြတ္ခ်က္ျပီး '' ေမာင္ရင္ ေမာင္ရင့္ မိန္းမ ခင္ဝင့္ဝါ ံ ဒီတလအတြင္း ေသလိပ့္မယ္ ''
ေမာင္ရင့္ဇာတာလဲ အရမ္းညံ႔ေနတယ္ ေမာင္ရင္ လဲ တန္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေနည မွာ
ေသလိပ့္မယ္ ေမာင္ရင္ကို ေသေစမဲ႔ အရာက သံပိုက္ေခ်ာင္းနဲ႔ တူတဲ႔ အဝတခုကို
ဆရာမ ျမင္တယ္ အာရုံခံႀကည့္ရေသလာက္ကေတာ့
'' ေကာင္းျပီေလ ဆရာမေဟာလို႔ ျပီးျပီလား ဒါဆိုရင္ က်ဳပ့္ျပန္မယ္ ''
ဟုတ္မဟုတ္ မွန္မမွန္ ေစာင့္ႀကည့္ဦးမယ္
ဆရာမ မမွန္ဘူး ဆိုရင္ ဆရာမစီ တေခါက္ျပန္လာျပီး
သက္ေသျပရမယ္ ''
'' အင္း ေကာင္းပါျပီကြယ္ ''
'' ကိုင္း က်ဴပ့္ျပန္ျပီ ''
ဆိုျပီး က်ြန္ေတာ္လည္း အိမ္ကိုသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျပန္လာခဲ႔တယ္ ဦးေလးရယ္
ဆရာမ ေဟာလိုက္တဲ႔ ဟာကို လံုးဝကို အယံုအႀကည္ မရွိပါဘူး
အိမ္ေရာက္ေတာ့ တလေတာင္ မျပည့္ပါဘူး က်ြန္ေတာ့မိန္းမ ခင္ဝင့္ဝါ ဆံုးတယ္
ေျမြကိုက္ျပီးေတာ့ '' က်ြန္ေတာ္ အရမ္း တုန္လႈတ္သြားတယ္ '' ဆရာမ ေဟာထား
သလို တကယ့္မွန္ေနျပီ'' က်ြန္ေတာ္ ေသရမွာ မေႀကာက္ပါဘူး ဒါေပ့မဲ႔ တန္ေဆာင္တိုင္
လျပည့္ေန႔ ေရာက္တိုင္း က်ြန္ေတာ့္ ေသမဲ႔ရက္ႀကီးလို ဆိုးထိပ့္ေႀကာက္လွန္႔ေနတယ္ ''
ျပီးခဲ႔တဲ႔ ၃ ႏွစ္ခန္႔က ဒီေညာင္ပင္စု ရြာေလးကို အလုပ္ကိစၥ နဲ႔
ေရာက္လာခဲ႔တယ္ ''မွတ္မွတ္႐ရ အဲ႔ေန႔က မိုးေတြ အေတာ္ရြာေနတယ္ေလ
ျပီးေတာ့ တ န္္ေဆာင္တ္ိုင္ လျပည့္ေန႔ ေပ့္ါ က်ြန္ေတာ္က ကားကို ဂ်ြဳပ့္ခြက္ေတြ ေျမာင္းေတြ
ေရွာင္ေမာင္းေနရင္း ေဟာ ေဟာေတာစက္ေလးအေရာက္မွာ လူတေယာက္ ျခံဳကြယ္ကေန
ႏွစ္လံုးျပဴး ေသနပ့္တလက္ ကိုင္ျပီး ရုတ္တရက္ ထြက္လာေရာ '' က်ြန္ေတာ္လဲ
တိုင္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေန႔ သံပိုက္းအဝနဲ႔ ေသမယ္ဆိုတဲ႔ ဆရာမ စကားကို ရုတ္တရက္
ျပန္ႀကားေရာင္ျပီး ကားကိုအရွိန္ျမင့္ျပီး အဲ႔ဒီ႔ေသနပ့္ကိုင္ထားတဲ႔ လူငယ္ကို
အေသတိုက္ခ်လိုက္မိတယ္ ''
''ညီသုတ သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးတခု မႈတ္ထုပ့္ျပီး
''ဟူးးးးးးးးးး ''
အခုက်ြန္ေတာ္ေျပာဒါေတြက အားလံုးအမွန္ေတြပါဘဲ
ဦးေလး ရဲတိုင္ျခင္လဲ တိုင္လို႔ရတယ္ က်ြန္ေတာ္အဖမ္းခံရမွာကိုလဲ မေႀကာက္ေတာ့ပါဘူး ''
စကားစ ျပက္ျပီး အုပ့္ဂူေလးကို အေႀကာင္းမဲ႔ ျပန္ေငးမိေလသည္ ''
'' ေျဖာင္း '' ေဂါင္ '' အားးးးးးးးးးးးးးး ''
ညီသုတရဲ႕ ္ ေနာက္စိတည့္တည့္ကို သံုးေပခန္႔ရွိတဲ႔ သံုပိုက္ျဖင့္
ေနာက္က ဦးေလးႀကီးက အားကုန္လႊဲရုိက္ျခလိုက္ေလသည္ ''
ေျမျပင္ေပၚသို႔ တခ်က္ခန္႔သာ ေအာ္ႏူိင္ျပီး လဲႀကသြားေသာ
ညီသုတကို ႀကည့္ကာ ''
'' လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ ႏွစ္ေလာက္က အမဲျပစ္ျပီး ျပန္လာတဲ႔ ငါသား ''
ငေတကို ကားနဲ႔တိုက္သတ္တဲ႔ေကာင္ကို အခုမွဘဲ လက္စားေျခခြင့္ ရေတာ့တယ္ '' ထိြ ႕ ေတာက္
အရာအားလံုး ျပီးဆံုးသြားေလေတာ့သည္။