သာသနာ ပ်က္စီျခင္း
ဘုန္းႀကီးေတြမ်ားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ က်ဆံုးလာျခင္း
ပထမဆံုး Quality and Quantity ဆိုတာကိုခြဲသိဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ အေရအတြက္ဟာ အရည္အေသြးမဟုတ္ပါဘူး။ အေရအတြက္မ်ားလာျခင္းဟာ အင္အားေတာင့္လာတယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ စည္းကမ္းမရွိပဲ အေရအတြက္မ်ားလာရင္ေတာ့ ပ်က္ဆီးဖို႔လမ္းစျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္သူအမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ေရမ်ားေရႏိုင္ မီးမ်ား မီးႏိုင္ဆိုသလိုပါပဲ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္က တရားဝင္မသတ္မွတ္ထားေပမယ့္ သူတို႔ဖာသာ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ကိုးကြယ္သူမ်ားတာနဲ႔အမွ် ဗုဒၶဘာသာ သံဃၤာ အေရအတြက္ကလဲ မ်ားလာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခ်က္ရွိတာ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္သူမဆို ရဟန္းခံခြင့္ေပးထားတာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္အနည္းငယ္ရွိေပမယ့္ အ့ဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကိုလဲ ဂ႐ုသိပ္မစိုက္ၾကပါဘူး။ ရဟန္းခံၾကသူေတြထဲမွာ လူစံုရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ငယ္ထဲက ကိုရင္ဘဝ နဲ႔ ႀကီးပ်င္းလာၿပီး ေနာက္ဆံုးဆရာေတာ္ႀကီးေတြျဖစ္သြားတ့ဲအထိ တစ္သက္လံုး သာသနာ့ေဘာင္ထဲမွာေနသြားတ့ဲ ငယ္ျဖဴ ေတြလဲရွိပါတယ္။ အိမ္မွာ အသံုးအက်လို႔ ၊ အလုပ္မလုပ္ခ်င္လို႔ ၊ အရက္ျဖတ္ေပးခ်င္လို႔ အိမ္ကဝတ္ေပးတာ ၊ ေဆးျဖတ္ခ်င္လို႔ ၊ ဖဲ႐ိုက္မွာစိုးလို႔ ၊ အေႂကြးေရွာင္ခ်င္လို႔ စတ့ဲ ဒီလိုလူေတြကိုလဲ ရဟန္းခံခြင့္ေပးထားပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သင္တန္း ၊ဘယ္အရည္အခ်င္းမွ ရွိဖို႔မလိုပါဘူး။ ႀကိဳက္တ့ဲေန႔ ဂတံုးရိတ္ သဃၤန္းဝယ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုခုမွာ ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။
လူေပါင္းစံု စ႐ိုက္စံုတ့ဲ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းဟာ အေရအတြက္မ်ားလာတ့ဲ အမွ် ပ်က္ဆီးျခင္းငါးပါးတိုင္လာပါတယ္။ သိကၡာပုဒ္ထိန္းရေကာင္းမွန္းမသိတ့ဲ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ၊ အက်င့္မေကာင္းတ့ဲ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ဟာ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးပါေတာ့တယ္။ လူေတြကလဲ ဘုန္းႀကီးကိုေျပာရင္ ငရဲက်တတ္တယ္ဆိုတ့ဲ အယူမွားႀကီးကို႐ိုက္သြင္းခံထားရေတာ့ ဘာမွမေျပာၾကပါဘူး။ ေနာက္ပိုဆိုးတာက သာသနာပ်က္ဆီးမွာစိုးလို႔ အက်င့္ပ်က္ဘုန္းႀကီးေတြကိုေျပာတ့ဲသူေတြကို မေျပာပါနဲ႔ ဘာသာျခားေတြျမင္ကုန္ရင္ သူတို႔ေပ်ာ္မွာေပါ့ဆိုၿပီး တားဆီးၾကျပန္တယ္။ သူတို႔ေပ်ာ္တာမေပ်ာ္တာထက္ ကိုယ့္ဘာသာ ပ်က္ဆီးေနတာကို လစ္လ်ဴရႈႏိုင္တ့ဲသူေတြပါ။ အ့ဲလိုလူမ်ိဳးေတြက အက်င့္ပ်က္ဘုန္းႀကီးေတြကို ပိုပ်က္ဆီးေစဖို႔ ေထာက္ပ့ံေပးေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။
တစ္ကယ္ဆိုရင္ သံဃာျဖစ္ခြင့္ ၊ ရဟန္းခံ ခြင့္ကို ကန္႔သတ္သင့္ပါတယ္။ ရဟန္းခံျခင္းမျပဳလုပ္မွီ သင္တန္းေပးျခင္း စာေမးပြဲေျဖျခင္း လူေတြ႕စစ္ေဆးျခင္းေတြျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒုလႅာဘ ဆိုၿပီး အေပ်ာ္ဝတ္တာေတြကို မျပဳလုပ္သင့္ေတာ့ပါ။ သားကိုရွင္ျပဳ ရဟန္းခံေပးရင္ အပါယ္တံခါးပိတ္တယ္ဆိုတ့ဲ ဂ်င္းႀကီးကိုလဲ ဆက္မထည့္သင့္ေတာ့ပါ။ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္စစ္ေဆးသင့္တယ္။ ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ျဖစ္လာမယ့္သူဟာ အရည္အခ်င္းနဲ႔ အက်င့္သီလေကာင္းသူျဖစ္ရပါမယ္။ လူေတြရဲ႕ အ႐ိုအေသေပးမႈ ပူေဆာ္မႈေတြကို ခံယူရမယ့္ ပုဂိၢဳလ္ကို ၿပီးစလြယ္ ႀကိဳက္တ့ဲသူလာ သဃၤန္းျခံဳေပးလိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲဆိုတာမ်ိဳးေတြကို မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူေတြ ေလွ်ာ့က်လာပါတယ္။ ဘာသာမေျပာင္းခ့ဲရင္ေတာင္ အရင္ကလို ဘာသာကို စိတ္ထဲကႏွစ္ႏွစ္ကာကာေထာက္ပ့ံတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ပါဘူး။ အေရအတြက္သာမ်ားလာၿပီး အရည္အေသြးမမွီတ့ဲ သံဃာေတြမ်ားလာျခင္းရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေတြပါ။ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္လုပ္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ နံမည္ပဲက်န္ခ့ဲၿပီး ပ်က္သုန္းသြားပါလိမ့္မယ္။
စည္းကမ္းမ့ဲသာသနာ့ေဘာင္ထဲကိုဝင္ခြင့္ျပဳထားလို႔ သံဃာအေရအတြက္မ်ားလာျခင္းဟာ သာသနာျပန္႔ပြားစည္ပင္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သတိခ်ပ္ဖို႔လိုပါတယ္။
photo credit
