El ĉi rakonto min interesis tre multe via diro pri tio ke li ne estis sanktulo. Li estis nur normala komuna homo kun nekomunaj kapabloj.

Tio memorigis min pri iu almozulo kiun mi konis kiam mi estis adoleskaĝa. Mi estis malfrunokte ĉe placo ludante kun amikoj per pilketo, kaj li alvenis kaj sidiĝis meze de la tuta placo.

Li komencis babili kun unu el ni, kaj iom poste ni ĉiuj sidis ĉirkaŭ li aŭskultante. Li estis drogita per kanabo kaj memvideble estis nur maljuna strata hipio... ankaŭ li ne estis sanktulo. Tamen, tiunokte li aŭguris multajn okazontaĵojn pri la vivo de la geknaboj.

Pri mi li ne kapablis —aŭ tute ne volis— diveni ion ajn. Kiam mi petis de li ian antaŭdiron pri mia vivo, li nur rigardis min kaj poste ekridis.

Tamen, la plej surpriza okazo tiunokta estis ke li aŭguris, per absoluta precizeco, la puĉon kontraŭ la prezidento, je la jaro 2002. Li antaŭvidis ĝin kun ĝusta dato (11a de aprilo 2002), kaj li eĉ diris al ni ĝian poste surprizan konkludon (la revenigo je la prezidento far la popolo).

Dum la tagoj de la puĉo, mi renkontis iun el tiuj amikoj kaj ni ekkriis: Li antaŭvidis ĉi tion! Li aŭguris ĝin!.

Sed la gravega demando kiu instaliĝis en mia menso estas: Kiel eblas ke homo de malmultaj virtoj, malmulta konscio, malmulta disciplinemo aŭ anima forteco, povas disponi je tiaj strangaj povoj? Ja... tial ke tiaj povoj temas simple pri nekonataj kapabloj de la homaj estaĵoj, ne nepre ligitaj (aŭ ne ĉiam ligitaj) al moralaj ecoj.

Estus bonege eltrovi la enajn dinamikojn kiuj donis al Bruno Groening tiajn kapablojn. Se oni povus kompreni klare tion, oni povus reprodukti tiajn dinamikojn en si mem, por sia propra bono kaj tiu de aliaj homoj. Oni estiĝus alispeca kuracisto. Mi volus atingi tiajn komprenojn.