✿ Book Review: Το φως που χάθηκε - Τζιλ Σαντοπολο

Πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα το βιβλίο της Τζιλ Σαντοπόλο, "Το φως που χάθηκε". Είχα αρκετό καιρό να διαβάσω βιβλίο ξένης συγγραφέα και αυτή τη φορά επέλεξα ένα κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα. Είναι το πρώτο βιβλίο ενηλίκων που γράφει η Σαντοπολο και είμαι πολύ χαρούμενη που καλούμαι από τις εκδόσεις Ψυχογιός να σας το παρουσιάσω και να το σχολιάσω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που την ενέπνευσε, που τη συγκίνησε, που την κατάλαβε πραγματικά. Έμελλε να είναι και ο τελευταίος; Η Λούσι βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Προτού, όμως, αποφασίσει, πρέπει να ξεκινήσει την ιστορία της – την ιστορία τους – από την αρχή. Η Λούσι και ο Γκέιμπ γνωρίζονται ως τελειόφοιτοι του Πανεπιστήμιου Κολούμπια μια μέρα που θα τους στιγματίσει για πάντα. Μαζί αποφασίζουν ότι θέλουν να ζήσουν μια ζωή με νόημα και να αφήσουν το στίγμα τους. Έπειτα από έναν χρόνο οι δρόμοι τους συναντιούνται ξανά. Η επανασύνδεσή τους φαντάζει γραμμένη από τη μοίρα. Αργότερα, όμως, ο Γκέιμπ αποφασίζει να ακολουθήσει καριέρα φωτορεπόρτερ και ταξιδεύει στη Μέση Ανατολή, ενώ η Λούσι μένει πίσω στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα δεκατρία χρόνια θα είναι ένα ταξίδι ονείρων, επιθυμιών, ζήλιας, προδοσίας και, τελικά, αγάπης. Ήταν η μοίρα που τους ένωσε; Ήταν οι επιλογές τους που τους χώρισαν; Ό,τι κι αν συνέβη, σίγουρα δεν ήταν αρκετό ώστε να σβήσει την αγάπη του ενός για τον άλλο.

Η άποψή μου

Βλέποντας για πρώτη φορά το βιβλίο μπορώ να πω πως το εξώφυλλο μου άρεσε πολύ. Ο συνδυασμός του μπλε με κίτρινο και οι δύο φιγούρες στη μέση μου έδιναν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια πολύ γλυκιά και ρομαντική ιστορία δύο νέων που αγαπήθηκαν πολύ. Πολύ ευχάριστο και απλό.
Όσον αφορά την υπόθεση, παρατήρησα ότι πρόκειται για μια ιστορία αγάπης που όμως δεν ακολουθεί την πεπατημένη μέθοδο: ερωτεύονται, τα φτιάχνουν, παντρεύονται, κάνουν οικογένεια και πεθαίνουν αγκαλιασμένοι. Έτσι, συνειδητοποιούμε ότι η συγγραφέας θέλει στην πρώτη συγγραφική της προσπάθεια να γράψει ένα μυθιστόρημα για ενήλικες που όμως να διαφέρει απ' όλα τα υπόλοιπα ρομάντζα του βιβλιόκοσμου.
Συμπάθησα πάρα πολύ τον Ντάρεν ενώ όχι ιδιαίτερα τον Γκέιμπ. Θύμωσα με τον Γκέιμπ διότι μου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν εγωιστή άνθρωπο που το μόνο που σκέφτεται είναι η καριέρα του και το προσωπικό του όφελος αδιαφορώντας για τα αισθήματά του προς τη Λούσι. Η Λούσι άρχισε να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον από το σημείο που ερωτεύτηκε τον Ντάρεν. Αν και η λογική του βιβλίου σε οδηγεί στο να λατρέψεις το ζευγάρι Γκέιμπ-Λούσι εγώ ακολούθησα ένα διαφορετικό μονοπάτι. Είδα το βιβλίο από μια άλλη σκοπιά. Το γεγονός ότι η Λούσι και ο Γκέιμπ έβαλαν την καριέρα πάνω από την αγάπη με έβαλε σε σκέψεις. Ο καθένας του ακολούθησε τα όνειρά του και εννοείται πως αυτό είναι πολύ καλό αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω πως είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να χωρίσουν για ένα χόμπι.
Το συγκεκριμένο βιβλίο με κέντρισε από το σημείο που η Λούσι και ο Γκέιμπ μαθαίνουν για την επίθεση στους Δίδυμους πύργους. Ναι! Δεν είναι υπέροχο που η συγγραφέας εντάσσει αυτό το γεγονός στο βιβλίο της; Μέχρι χθες αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι αποφεύγω βιβλία που επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο συμβάν όπως πόλεμοι ή κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές. Ακόμη τα αποφεύγω αλλά όχι τόσο όσο παλιότερα. Στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός των Δίδυμων πύργων αποτελεί την αρχή της γνωριμίας της Λούσι και του Γκέιμπ, μια συναρπαστική σύμπτωση που οδηγεί στον έρωτα των δύο νέων. Όταν όλα καταστρέφονται γύρω τους μοναδικό τους στήριγμα είναι η αγάπη του ενός για τον άλλον. Αυτό με εντυπωσίασε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Σε γενικές γραμμές, αποτελεί ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο, χωρισμένο σε ενότητες για να βοηθήσει τον αναγνώστη να το διαβάσει πιο εύκολα και γρήγορα. Δε σε κουράζει, διαθέτει πολλές όμορφες εικόνες, αναλυτικές αφηγήσεις και περιγραφές που σε βοηθούν να ενταχθείς στο χώρο και να δεις τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Η γραφή της Σαντοπολο συγκλονιστική! Τα συναισθήματα που σου προκαλεί ανάμεικτα και τα μηνύματα πολλά! Αξίζει να εγκαταλείψεις την αγάπη για ένα όνειρο; Ίσως ναι, ίσως και όχι! Αυτό δε θα σας το αποκαλύψω! Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μέσα από την ιστορία δύο νέων που αγαπήθηκαν πολύ! Απολαύστε το

Αστέρια: 9/10

Το βιβλίο "Το φως που χάθηκε" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Κυκλοφορεί σε 30 χώρες και το αναγνωστικό κοινό το έχει αγαπήσει πολύ. Εύχομαι να το αγαπήσετε κι εσείς όσο κι εγώ.

Το λοιπόν, είμαι η Μαρία, είμαι έφηβη και λατρεύω αυτό τον κόσμο! Γεννημένη την Άνοιξη, ζω για τα καλοκαίρια και αναπνέω με τους χειμώνες. Δίνω πολύ, αγαπάω πολύ και ονειρεύομαι. Καταφύγιο μου η γραφή και το διάβασμα. Το μότο μου: «Παύεις να υπάρχεις όταν παύεις να ονειρεύεσαι»

Μαρία Μπρέντα