သတိထားစရာ

photo credit

တရုတ္ျပည္ကို ခဏသြားေတာ့ သတိထားမိတဲ႕အခ်က္က

ဌာနေတြမွာ အႀကီးအကဲေတြက အရြယ္လြန္ေတြ။

ဒါေပမယ့္ သူတို႕က ရုပ္ျပေလာက္ပဲ။

တကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ထက္ျမက္တာက

ဒုတိယလူေတြ။

သူတို႕ကို ဘယ္လိုေလ့က်င့္ထားတယ္မသိဘူး။

ကိုယ္ေတြပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ရတယ္။

တရုတ္ေတြအဂၤလိပ္စာ မေကာင္းဘူးမထင္နဲ႕

အဲ႕ဒီလူေတြစကားေျပာေနတာ ရုပ္မျမင္ရရင္

အေမရိကန္လာေျပာေနတယ္ထင္ရတယ္။

သူတို႕က ဌာနကို ဦးေဆာင္ကြပ္ကဲတာပါပဲ။

အဲ႕ဒီဒုတိယလူေတြနားမွာ တပည့္ေလးေတြ အနည္းဆံုး

ေလး ငါး ေယာက္ပါတယ္။

၂ဝ ေက်ာ္ ၃ဝ အရြယ္ေလးေတြ။

ညစာစားပြဲလုပ္ေတာ့ တရုတ္အဖြဲ႕ေတြက ကြ်န္ေတာ့္နားမွာ

အဲ႕ဒီကေလးတစ္ေယာက္ကို ေနရာလာခ်တယ္။

ခင္ဗ်ားအဂၤလိပ္လို ေျပာခ်င္ရင္ ေျပာလို႔ရေအာင္ပါတဲ႕။

ငတိေလးက အဂၤလိပ္လို သိပ္ေကာင္းတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က သူတို႕ျပည္နယ္ကို စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း

ျမန္မာျပည္အေနအထားနဲ႕ ဆင္တူေၾကာင္း ေျပာေတာ့

သူက တစ္လံုးခ်င္းေထာက္ေတာ့တာပဲ။

နည္းနည္းရင္းနွီးလာေတာ့ မင္းက အဂၤလိပ္စာသိပ္ေကာင္းတယ္

ဘယ္မွာသင္ခဲ႕လဲဆိုေတာ့ ပီကင္းတကၠသိုလ္မွာ သင္တာပါတဲ႕။

ဟုတ္လား ငါက ပါရဂူဘြဲ႕အတြက္ျပင္ဆင္ေနလို႕

မင္းတို႕ျပည္နယ္အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားတယ္လို႕ေျပာေတာ့

ကြ်န္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႕ယဥ္ေက်းမွဳအေၾကာင္းအထူးျပဳျပီး

ပီကင္းတကၠသိုလ္မွာ PhD ယူထားတာဗ်

ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြကို တစ္ခုခ်င္းျပန္ေမးေနတာတဲ႕။

ဟိုစကားျပန္ကေလးမဆိုရင္

ျမန္မာဘာသာနဲ႕ မဟာဝိဇၨာယူထားတာတဲ႕။

ေမာင္လင္းတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ပိတ္သြားျပီး သူတို႕ေရွ႕မွာ

စကားအပိုမေျပာရဲေတာ့ပါ။

ေျပာခ်င္တဲ႕အခ်က္က

သူတို႕နိဳင္ငံဟာ လူႀကီးေတြရဲ႕ ေနရာကို ဆက္ခံဖို႕ ထက္ျမက္တဲ႕

လူလတ္ပိုင္းေတြ အဆင္သင့္ရွိေနျပီ။

ဒီလူလတ္ပိုင္းေတြကို အဆင့္ျမင့္ပညာတတ္ လူငယ္ေတြက

ဝန္းရံထားျပီး ဆက္ခံဖို႕အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။

မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ထက္ ေနာက္တစ္ဆက္က ပိုေတာ္ေနတယ္။

ျမန္မာျပည္ကလာတဲ႕လူနားကို ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း

ကြ်မ္းက်င္သူက အဆင္သင့္ေရာက္ေနတယ္။

သူတို႕ကို ေလ်ာ့မတြက္နဲ႕

အေကာင္ေသးေပမယ့္ အဆိပ္ျပင္းတဲ႕ ေျမြေပြးေလးေတြ။

ကိုယ္ေတြမွာေတာ့ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ျပီး တစ္ဆက္

ပိုညံ႕လာတယ္။

ကိုယ့္ဆရာေတြကို ကိုယ္ကမမီေတာ့ဘူး။

ဒီေတာ့ သူတို႕ကို အမီလိုက္ဖို႕ အသာထား

ပိုေဝးမသြားေအာင္ ေျခကုန္ထုတ္မွရလိမ့္မယ္။

မ႑ပ္ျကီးတစ္ခုမွာ ကႏုတ္ပန္းေတြနဲ႔
အလွဆင္ျပီး မီးေတြထိန္လို႔ေပါ႔
စားပြဲေပၚ က အလွဴခံဖလားထဲမွာလဲ
အတန္ျကီး ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ျပည္႔လို႔

အဲ႔ဒီမွာ......
မီးကျဗဳန္းဆို မီးျပတ္သြားေတာ႔....
အလွဴခံဖလားပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွဳပ္ယွက္ခတ္သြားတယ္။

မီးစက္ႏိုးျပန္လင္းေတာ႔.....
ဖလားထဲတစ္ဝက္က်ိဳးသြားျပီး။
လူျကီးေတြကလည္းမ်က္ႏွာပ်က္.....
အနီးနားကလူေတြကလည္း ျပံဳးစိစိေပါ႔.....

ကဲပါ......
အစ္ကိုေတြေနာက္တာထင္ပါရဲ႕......
မီးလင္းေနရင္ေတာ႔ ဘယ္သူမွျပန္ထည္႔ရဲမွာ
မဟုတ္ဘူး။
မီးျပန္ပိတ္ေပးပါမယ္......
ကိုယ္ယူတာျပန္ထည္႔ျကပါဆိုျပီး......
မီးမွိတ္လိုက္တယ္.....
ခဏေနျပန္ဖြင္႔ေတာ႔......
လား.....လား......
ဖလားျကီးပါမရွိေတာ႔ဘူး!!!

ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘဝေတြမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္
မီပ်က္ခဲ႔ျပီးပါၿပီ ။