ေတာ သၾကၤန္

ေတာသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဘယ္ခ်ိန္ဘယ္အခါ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနေန ကိုယ့္ရဲ႕ ဇာတိေျမက ဘုရားပြဲေတာ္ေတြ သၾကၤန္ခါေတြ ေရာက္ရင္ ဇာတိေျမကို လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ျပန္ခ်င္တတ္ၾကတာ မဆန္းေပ။ တျခားပြဲေတြ မွာ မျပန္ျဖစ္ခ်င္ မျပန္ျဖစ္မယ္ သၾကၤန္က်ပီဆို၇င္ေတာ့ ကိုယ့္ဇာတိေျမကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ျပန္တတ္ၾကတာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာသားေတြရဲ႕ အစဥ္အလာ။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာ ေနရ ဆိုသလို အညာသူအညားသားအေပါင္း ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ သမုဒယ ဝမ္းတစ္ထြာ အတြက္ ဇာတိေျမကို စြန္႕ခြါလို႕ စီးပြါးရွာၾကသူေတြ အားလံုး သၾကၤန္ခ်ိန္ခါ က်ပီဆို၇င္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဇာတိေျမကို ျပန္ၾကပီ။ ရန္ကုန္ တို႕ မႏၱေလးတို႕ ေနျပည္ေတာ္တို႕ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ပင္ စည္ကားပါေစ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ေပါေနပါေစ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာသူေတာင္သားေတြကေတာ့ ကိုယ့္ေက်းရြာ ဇနပုဒ္က အံုးလက္ကာ မဏၭပ္ ေသးေသးေလးေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ျမဲ။

အညာေဒသ ေတာရြာေတြမွာ ဒီလို သၾကၤန္ခ်ိန္ခါဆို တရားစခန္းေတြ ဖြင့္ၾကပီ။ သၾကၤန္ကာလ အတြင္း လွဴေရးတန္းေရးအတြက္ စုိင္းျပင္းၾကပီ။ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ အလည္လာၾကမဲ့ ဧည့္သည္ေသာင္သည္ေတြ အတြက္ ဧည့္ခံဖို႕ မုန္႕လံုးေရေပၚေတြ မုန္႕ဆီေၾကာ္ေတြ ေကြ်းဖို႕ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၾကျပီ။ သၾကၤန္မေရာက္ခင္ ၾကိဳတင္ပီး အံုးလက္ မဏၭပ္ေတြ ရပ္ကြက္တိုင္း အသီးသီး ေဆာက္ၾကပီ ။ ေရစည္ပီပါေတြ ေထာင္ၾကပီ။ တတ္နိုင္တဲ့သူေတြက ေဆာင္းေဘာက္ေတြ ဆင္ အသံခ်ဲ႕ေတြျပင္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ၾကပီ။

လွဴမဲ့တန္းမဲ့ အလွဴရွင္ေတြ အိမ္မွာ လူေတြ က တရံုးရံုး ရွိၾကပီ။ အိုးခြက္ ငွါးသူငွါး။ မန္းက်ည္းရြက္ခူးသူက ခူး။ ငါးေျခာက္ေထာင္းသူကေထာင္း။ ၾကက္သြန္ အခြံႏႊာသူ ၾကက္သြန္လွီးသူေတြနဲ႕ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ၾကပီ။ ခုလိုအခ်ိန္ သၾကၤန္မိုးေလးတျဖိဳက္နွစ္ျဖိဳက္ၾကပီဆိုတာနဲ႕ မန္းက်ည္းပင္အိုေတြ တဖန္ပ်ိဳၾကပီီ။ ရြက္နုေတြ ထြက္စျပဳပီ။ ေတာရြာအလွဴေတြမွာ အမ်ားအားျဖင့္ မန္းက်ည္းရြက္သုပ္ ပဲဟင္း ငါးေျခာက္ေထာင္းေၾကာ္နွင့္ ငရုတ္သီး အေတာင့္ေၾကာ္က ပြဲတိုင္းေက်ာ္ ။ တတိနိုင္သူေတြက ၾကက္သား ဝက္သား ေကြ်းခ်င္ၾကေပသိ ရာသီစာ မန္က်ညး္ရြက္သုပ္နဲ႕ ငါးေျခာက္ေထာင္းေၾကာ္ပါတဲ့ ထမင္းလုပ္ကို ငရုတ္သီး အေတာင့္ေၾကာ္ျမဳပ္ ပီးစားရတာ ပဲဟင္းရည္ပူပူကို တဖူးဖူးမႈတ္ေသာက္ရတာကို ပိုမက္ေမာသူေတြ ခ်ည္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အမ်ားအားျဖင့္ ဤဟင္းလ်ာကိုသာ ေကြ်းတတ္ၾကသည္။

အညာေဒသ ေတာရြာေတြမွာ သၾကၤန္ခ်ိန္ခါ ေရေလာင္းခ်ိန္သည္ လူၾကီးမိဘမ်ား ဥပုပ္ေစာင့္ရာမွ ျပန္လာခ်ိန္မွာ စေလ့ရွိသည္။ ေတာရြာရွိ လူၾကီးမိဘမ်ား အပ်ိဳေလးမ်ားနွင့္ ကာလသားတခ်ိဳ႕တေလ သာ ပံုမွန္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတို႕ ဓမၼာရံုတို႕တြင္ ဥပုပ္ေစာင့္ သြားေလ့ရွိသည္။ လူငယ္လူရြယ္အမ်ားစုက အိမ္ေစာင့္ က်န္ရင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဓါတ္စက္သံ နားေထာင္ရင္း ဘယ္ခိ်္န္တရားခ်မလဲ ေစာင့္ၾကရသည္။ တရားနာအျပီး ေဗ်ာခ်သံၾကားပီဆိုသည္္နွင့္ အိမ္ေစာင့္ေနၾကရသူ လူငယ္လူရြယ္တို႕ အဝတ္အစားလဲၾကပီ။ ဥပုပ္ေစာင့္ပီး ျပန္လာၾကမည့္ အပ်ိဳေလးမ်ားကို ေလာင္းဖို႕ ေခ်ာင္းၾကပီ။ ဥပုပ္ေစာင့္ အျပန္ လူၾကီးမိဘမ်ားကို ေတာ့ ေရ မေလာင္းၾက။ လူငယ္လူရြယ္ခ်င္း အပ်ိဳလူပ်ိဳျခင္းသာ ေရ ေစာင့္ေလာင္းေလ့ရွိၾကသည္။

ငယ္စဥ္ကာလ ေတာရြာသၾကၤန္ေတြသည္ ပို၍ ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းသည္ ထင္သည္။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ ကြ်ဲရိုင္းဗူးခြံေတြစု အဝတ္ေလွ်ာ္ေက်ာက္ျပားတို႕ ေက်ာ္စည္ပိုင္းေတြနဲ႕ ပြတ္တိုက္ပီး အဖံုးဖြင့္ ေဘးမွာ ေလးခြမွာတပ္သည့္ေမ်ွာ့ပတ္လိုက္လ်င္ ေရကစားဖို႕ခြက္ ရပီ။ ေရကစားဖို႕အတြက္ အေထြအထူးမလို။ တခ်ိဳ႕က် အိမ္က ေရခ်ိဳးသည့္ ေရခြက္နွင့္ပင္ ေရေလာင္းလိုက္ၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကာလ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ေတြသည္ ယခုေခတ္လို ဆိုင္ကယ္ေတြ မမ်ားေသး ။ ဆိုင္ကယ္နဲ႕လည္ပတ္သူပင္ ေက်းရြာေတြမွာ ရွားပါးလွသည္။ ရန္ျဖစ္သည့္ ထံုးစံလဲ အၾကားရနည္းသည္။ လူ အေသအေပ်ာက္လဲ ခုေခတ္လို မ်ားလွသည္ မဟုတ္။ ေတာရြာ အတြင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အုပ္စုဖြဲေရပက္ ဟိုဘက္အပိုင္း ဒီဘက္အပိုငး္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရပက္ရင္းပင္ ကူးၾကသန္းၾကသည္။ အပ်ိဳေလးေတြ ရွိသည့္ အိမ္ဝင္ရင္ေတာ့ လူငယ္ေတြ စုပီး အိမ္ဝိုင္းထဲ ဝင္ပီဆိုတာနဲ႕ အပ်ိဳေလးမ်ား အိမ္ေပၚတက္ေျပးၾကပီ ပုန္းၾကပီ။ မိဘေတြဆီ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ခြင့္ေတာင္းပီး ေရေလာင္းခ်င္ေၾကာင္းေျပာလ်ွင္ ဘယ္မိဘ မဆို သမီးပ်ိဳေလးမ်ားအားေ၇ေလာင္းခြင့္ ျပဳၾကသည္။ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ပင္။ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ ကူးၾကေတာ့လည္း လွည္းယာဥ္ေတြနဲ႕ သြားၾက လည္ၾက ပက္ၾကေလ့ရွီသည္။ ဘယ္ရြာက အပ်ိဳေခ်ာမဆို မိဘမ်ားကို ခြင့္ပန္လိုက္လ်ွင္ ေရေလာင္းခံရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။

တခ်ိဳ႕ ေတာရြာေတြက် အပ်ိဳအုပ္စုေတြကို ပိုေၾကာက္၇တတ္သည္။ ရြာရွိ အပ်ိဳေခါင္းနွင့္ ခေလးအေမတခ်ိဳ႕ ဦးေဆာင္ေသာ အပ်ိဳအုပ္နဲ႕ ေတြ႕လ်ွင္ လြတ္ေအာင္ေျပးနိုင္မွ အဆင္ေျပသည္။ အဖြြဲ႕ခ်င္းလမး္မွာေတြ႕တာနဲ႕ ေရ အျပိဳင္အဆိုင္ပက္ၾကသည္။ နီးရာလူကို ဆြဲၾကသည္။ လူဆြဲသည္ ဆိုရာတြင္ လူပ်ိဳမ်ားက ဆြဲရဲသည္ မဟုတ္ အဆြဲခံရျခင္းျဖစ္သည္။ လြတ္ေအာင္ မေျပးနိုင္လို႕ အမိခံရပီ ဆိုသည္နွင့္ လူငယ္မွာ ဒုကၡေရာက္ရျပီ။ ပထမ ဝိုင္းခ်ဳပ္မည္။ အိုးမဲ ဝိုင္းသုတ္မည္။ ေရဝိုင္းေလာင္းမည္။ တခ်ိဳ႕ အုပ္စုေတြဆို ခေလးမေအေတြပါလ်ွင္ ပိုေၾကာက္ရသည္။ ခေလးအေမေတြကို နို႕ညွစ္ခိုင္းပီး ထမင္းထဲ နယ္ျပီး အဖမ္းခံရသူ ကာလသားပါးစပ္ထဲ အတင္းထည့္ေကြ်းၾကသည္။ ပီးမွ အန္ခ်င္အန္ေပေရာ့။ ဒါလဲ ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည့္ အျပဳအမူ တစ္ခုဟု အားလံုးလက္ခံၾကသည္။ လူအုပ္ေတာင့္ရင္ ေရမြန္းေအာင္ေလာင္း အိုးမဲဝိုင္းသုပ္ ပီးေျပးၾက မေျပးနိုင္လို႕ အမိခံရပီဆိုေတာ့လဲ ခုနကေျပာခဲ့သလို နို္႕ထမင္း စားရမည္ မလြဲ။

တခ်ိဳ႕ေတာရြာမဏၭပ္ေတြက် အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနွင့္ျဖစ္သည္။ ရြာရွိ လူငယ္ကာလသားတို႕ေခါင္းေဆာင္ပီး လူစု ကာလသမီးေလးေတြနဲ႕ အကတိုက္ပီး သၾကၤန္ယိမ္းေတြနွင့္ မဏၭပ္မွာ ဧည့္ခံၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာလူမ်ားသည့္ ေတာရြာက မဏၭပ္ေတြမွာေတာ့ စတုဒီသာ ထမင္းေကြ်းၾကသည္။ မုန္႕လံုးေရေပၚေကြ်းၾကသည္။ ေဘးနားရြာေတြက လာလည္ၾကသည့္ လူငယ္အေပါင္းကို ေလာက္ငွေအာင္ ေကြ်းၾကသည္။ တခ်ိဳ႕လဲ ခင္ရာမင္ရာလူမ်ားကို အိမ္ထိေခၚယူေကြ်းေမြးတတ္ၾကသည္။ အေပ်ာ္လြန္ပီး စကားမ်ားရန္ျဖစ္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္လဲ ေခါင္းေဆာင္ ကာလသားတို႕အဖြဲ႕က တာဝန္ယူပီး ထိန္းသိမ္းၾကေလ့ရွိသည္။ လူငယ္ခ်င္းစကားမ်ားသည္ထင္သည္နွင့္ ကာလသားေခါင္းက စက္ပိတ္ကာ မိုက္နွင့္ ေၾကျငာပီး ပြဲထိန္းေပးရသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ေရကစားသည့္ လူငယ္မ်ား ရန္မျဖစ္ေအာင္ တတ္နိုင္သေလာက္ထိန္းၾကသည္။

ေန႕လည္ပိုင္းတြင္ ေတာ့ ေခတၱခဏနားၾကသည္။ ညေန ေရ ျပန္ကစားသည့္ အခ်ိန္သည္ ၃ နာရီ ၄ နာရီမွ ျဖစ္သည္။ ညေနေစာင္း ၆ နာရီေလာက္ ေရာက္သည္နွင့္ လူစုခြဲၾကပီ။ မဏၭပ္မွာ လာကၾကသည့္ အပ်ိဳေလးမ်ားကိုလဲ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို႕ၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕မိဘမ်ားကလဲ လာေခၚတတ္ၾကသည္။

ညပိုင္းတြင္ေတာ့ ေတာရြာတခ်ိဳ႕က မဏၭပ္ေတြမွာ အကျပိဳင္ပြဲေတြ ရွိသည္။ အဆိုျပိဳင္ပြဲေတြ ရွိသည္။ ေက်းရြာတိုင္းေတာ့ မတတ္နိုင္ၾက မလုပ္နိုင္ၾက။ ဤနည္းအားျဖင့္ သၾကၤန္ကာလ ေလးရက္တာကို ပံုမွန္ျဖတ္သန္းၾကတာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ ဓေလ့တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။

တနွစ္ျပီးတနွစ္ သၾကၤန္ကာလ ျပီးသည္နွင့္ ဆိုင္ကယ္တိုက္မႈ ယာဥ္တိုက္မႈ ရန္ျဖစ္မႈေတြေၾကာင့္ လူအေသအေပ်ာက္ တျဖည္း့ျဖည္းမ်ားလာေသာ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးေတြထက္ ဒီလို အညာေဒသရွိ ေတာရြာ သၾကၤန္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ပို တပ္မက္သည္။ ျမိဳ႕ေပၚရွိ မဏၭပ္တကာ ကားေတြနဲ႕လွည့္ နာမည္ေၾကာ္ေတြရဲ႕အတိုအျပတ္ေတြကို လုိက္ေငးရတာအဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ မပီကလာပီကလားသီခ်င္းေတြနားေထာင္ရင္း ေရပက္ခံထြက္ရတာထက္ လမ္းေလ်ွာက္ရင္းေရပက္ လွည္းေလးနဲ႕တရြာဝင္းးတရြာကူး အိမ္တြင္းပုန္း အပ်ိဳေတြကို ေရေလာင္းဖို႕ မိဘေတြကို ခြင့္ေတာင္းပီး ပက္ရတာကို ပိုမက္ေမာသည္။ ရြာရွိ ကာလသမီးပ်ိဳေတြရဲ႕ ျမန္မာ့ရိုးရာ ယိမ္းအက ျပိဳင္ပြဲေတြကို ပိုနွစ္သက္သည္။

ေတာသူေတာင္သားဓေလ့ အရ ဥပုပ္ေစာင့္ရန္ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ လူမစည္ျခင္းကို အားမရ။ ေက်းရြာေက်ာင္းေတြမွာ ဥပုပ္ေန႕တိုင္းလူစည္ေနတာ သေဘာက်သည္။ ဥပုပ္အျပန္ ေရေစာင့္ေလာင္းရတာကို နွစ္ျခိဳက္သည္။ေရေဆာ့ေနစဥ္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သံဃာေတြ တန္းဆြမ္း ခံရန္ၾကြလာတာကို အားလံုးဝပ္တြားပီး ျငိမ္သက္ေပးၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို နွစ္သက္သည္။ သၾကၤန္အျပီး ေတာရြာအတြငး္ရွိ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲ လုပ္တဲ့အေလ့အထကို ခ်စ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေတာရြာမွာေမြး ေတာရြာမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေတာရြာ သၾကၤန္ကို နွစ္သက္မိတာ ဆန္းမည္ မထင္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေတာရြာသၾကၤန္ကို အမွီျပန္ရန္ ဒီေန႕ ပင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွ ထြက္ခြါေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာေမာင္းခတ္ရေပသည္။ ေတာသားမ်ားျပန္လို႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး ကားလမ္းပိတ္တာ သက္သာပါေစေတာ့ ရယ္လို႕ ဆုေတာင္းသည္။

ဤတြင္ ဇက္ေညာင္း၍ စာေရးျခင္းအမႈ ဇာတ္သိမ္းလိုက္ေလျပီ။