Çocuklarını İyi Yetiştiren Hint Horozu

Çocukken her zaman yetişkin gibi olmak isteriz. Aslında bizler için örnekler, bizden yaşça büyük olanlar olur genelde. Eğer çocuklarımızın farklı davranmasını istiyorsak, sadece onlara nasıl olmaları gerektiğini göstermemiz gerekiyor. Yalan söylüyoruz ama dürüst olmalarını istiyoruz mesela. Süper bir yalancı olacağından emin olabiliriz. Nasıl iyi olunur, önce kendimiz öğrenmeliyiz. Henüz öğrenmediysek de mümkünse çocuk sahibi olmamalıyız. Önce öğrenmeliyiz.

Bir çocuğun yaşamında ilk günlerinden itibaren sözcükler çok önemlidir. Herkes ona konuşmayı öğretmeye çalışır. Böylece o sizi anlayacak siz de onu güya. Nasıl iletişim kuracağını her yoldan öğretmeye çalışır dururuz. İyi vakit geçirsinler diye neler neler yapmıyoruz kendimize göre. Tatile mi götürmüyoruz, oyuncaklar mı almıyoruz, doğum günü partileri mi vermiyoruz, neler neler! Çocuk aman boşta kalmasın, tüm boşluklarını dolduralım ki dolu dolu yaşasın, bizim yapamadıklarımızı yapsın istiyoruz. Eğitmenlere tonlarca para döken mi ararsın, eğitsel oyuncaklara servet harcayanlar mı?

Hele bir de bir başka yetişkin gelip, bizim çocuğumuzu nasıl iyi yetiştirdiğimizden bahsederse Hint horozu gibi gururlu duruşlar gösteriyoruz. Pek memnun oluruz böyle şeylere. Ama unuttuğumuz bir şey var! Ben de öyleydim çocukken, tam bir kabustu okul. Her gün diğerlerini geçmek için ciddi mücadele vermem gerekiyordu. Tam bir savaşçı gibi, sakın düşme, yoksa herkes seni geçer ve hayatta kalmak istiyorsan bütün sınavlarda başarılı olman gerekiyor.

Yetişkinler için bu sorun değil, çünkü hata yapan çocuksa affetmek zor olmuyor. Çocuk için ne kadar felaketle eş anlamlı olsa da affedildiğini görebiliyor. Ya da onlara acındığını. Yetişkin olduğumuzda da aramızdaki ilişkiler, çocuklarla olan ilişkimizden farklı tabi. Okuldaki mücadelenin büyümüş hali. Ya çoktan yenilmiş, gözünün feri sönmüş bireyler ya da gözlerinden ateş saçan, işini silah gibi kullanan yetişkinlerin dünyası.

Haklarımı talep etmeliyim ya da insanların hak ettiğini vermeliyim. Kazanmak için saldırmalıyım ya da korumak için savunmalı. Akranlarım arasında güçlü olmalıyım, gerekirse düşmanca davranmalıyım. Bir yetişkinin böyle davranmasının sebebi çoğu zaman çocuğuna hak ettiği refah dolu hayatı sunabilmek içindir. Ama çocuk büyüdüğünde memnun olur mu? Hayır! Mutlu olmak için okulu bitirmek ve sınavları geçmeyi bekler ve bunlar biter bitmez yetişkinlerin ateş saçan, mücadele dünyasına adım atar.

Gerçek hayat ise evin tamamen dışındadır. Kurallar farklıdır burada, okuldan çok daha zordur. Başarı tam bir yalandır, refah ulaşılması güç bir hayal, arkadaşlık ilişkileri entrika doludur, hatta kalabalıkta yer alabilmek için kaba kuvvete başvurmak gerebilir. Birçok çocuk, evdeki refahın devam etmesi beklentisiyle büyüdü. Ayrıca ebeveynlerinin onun diğerlerinden daha iyi bir konuma gelmesi yönünde beklentisi altında, duygusal bir baskı altında.

Sürekli geri planda diğerlerinden daha iyi olmalıyım kaygımız buradan gelmektedir. Bu duygu bizim neslimize resmen ilmek ilmek işlenmiştir. Kendimizi bu duygudan ayrı tutmak zordur. İlk çocuk olmak ise ilginçtir. Ebeveynin gözü sizin üzerinizde olur ve en ufak kanun ihlalinde (ebeveynin koyduğu kurallar) derhal suçlu ilan edilirler. Ben ailemin ilk çocuğu değilim ama aranızda ilk çocuk olanlar bilirler ne menem bir şey olduğunu. 😊

Peki alternatif var mı? Tabi ki var! Herkesin çıkarlarını gözetmek mümkün. Bu, sosyal özelliklerimize, hangi dinden olduğumuza, milliyetimize ya da herhangi bir sebeple kendilerini ayrı ve özel zanneden insanlara bağlı kalmadan her insanın çıkarlarına saygı duyulduğu bir ortamı anlatır. Zaten içsel olarak da bizim neslimiz buna özlem duyar.

İnsanlığın gidiş yönü globalleşmedir. Aksini iddia edenler, bir süre ayrışma yaşatıp, dünya yüzünde huzursuzluğu hâkim kılmaya çalışsalar da tüm bu girişimler, globalleşmeyi, sınırsız ve herkesin kendine yaşam şansı bulabileceği bir dünya özlemine katkı sunmaktan başka bir şey yapamazlar.

Yöntem ise şudur: “Asla nefret ettiğin şeyi arkadaşına yapma!” Herkes için istisnası olmayan husus bu olmalıdır. Basit bir şekilde bu kurala bağlı kalmak yeterli. Hayatlarımız gözlerimizin önünde, üstelik Hint horozu gibi davranmamıza gerek kalmadan çok daha iyiye doğru değişecektir.

Çocuklar mı? Çocuklar her zaman büyüklere benzemek isteyecekler. Eğer birbirimize farklı davranırsak, onlarda bizleri takip edecek. Onlar bizleri taklit eder, nasıl olmalarını istiyorsak öyle davranmamız yeterli. Sonra okullar da eğlenceli hale gelecek, sokaklar güvenli olacak, çocuklar daha iyi yaşamlar oluşturmak için aralarında harika oyunlar bulacaklar. Birbirlerinden öğrenecekler, eğitmen sadece rehber olacak. Bir çocuk için kendinden 2-3 yaş büyük çocuklardan öğrenmek en güzelidir. Çocuklarımıza yapabileceğimiz en iyi şey, kendimizi eğitmemiz.

Her biriniz çok kıymetlisiniz. Bugün ikinci paylaşımım ve çok geç kalmadan yayınlamak istiyorum. Bu paylaşımda bu yüzden steemitin güzel insanları bölümü hazırlamadım.
♥♥♥