de beurs en waar gaat ze naartoe

Tussen 1931 en 1995 stond de CAPE-ratio maar 2,5% van de tijd boven de 23. Vanaf 1996 noteerde de CAPE-ratio meer dan 75% van de tijd boven de 23.

Ik ben nog steeds van mening dat de periode tussen 1931 en 1995 normaal is en dat wij nu leven in een tijdelijke periode.

Ik krijg vaak te horen dat als ik maar lang genoeg roep dat er een grote daling komt dat ik vanzelf een keer gelijk krijg. Die reactie vind ik onterecht want ik noem er altijd een stand bij. De Dow Jones zal onder de 10.000 noteren. Als de Dow Jones nooit meer uit te drukken valt in vier cijfers dan heb ik ongelijk.

De vraag die dan altijd volgt: wanneer dan? Ik weet het niet. Het maakt mij ook niet uit.

Zijn aandelen duur dan adviseer ik om een laag percentage van de portefeuille in aandelen te steken.

Zijn aandelen goedkoop dan adviseer ik om een hoog percentage van de portefeuille in aandelen te steken.

De afgelopen jaren ben ik twee interessante voorbeelden tegengekomen die duidelijk maken waarom het onmogelijk is om te zeggen wanneer de correctie gaat komen.

De eerste is het experiment met de zandberg. In een laboratorium valt er uit een machine elke paar seconde een zandkorrel. Hierdoor ontstaat er een zandberg. Na verloop van tijd stort de zandberg in door een lawine.

Soms komt deze lawine snel en soms komt deze lawine langzaam. Hoe later de lawine, hoe heftiger de lawine. Elke keer laat de machine de zandkorrels op precies dezelfde manier naar beneden vallen, maar toch is elke keer de lawine anders dan de vorige keer.

Ik vergelijk daarom graag het zandbergexperiment met het moment dat de aandelenmarkt instort. Je weet dat het gaat komen, maar niet wanneer. In de huidige bullmarkt is er al een aardige zandberg gebouwd.

Het tweede voorbeeld is het Minsky Moment. Hyman Minsky was een Amerikaanse econoom in de twintigste eeuw. Hij ontdekte dat stabiliteit zorgt voor instabiliteit. Hoe langer de periode van stabiliteit hoe groter de instabiliteit is die daarop zal volgen.

Dit werkt als volgt.

Als het dit jaar goed gaat, dan verwachten mensen dat het volgend jaar ook goed zal gaan. Hierdoor nemen mensen gedurende een periode van stabiliteit meer risico. Hoe langer de periode van stabiliteit, hoe groter de risicobereidheid van mensen. Zij gaan daardoor meer consumeren en de schulden van mensen lopen op.

Dit principe werkt niet alleen in de economie, maar ook op de beurs. De aandelenmarkten lopen nu 9 jaar op en daardoor willen beleggers elk jaar meer risico nemen omdat de stabiliteit ervoor gezorgd heeft dat zij nog veel meer stabiliteit verwachten.

Het is zoals de zandberg van hierboven, hoe langer de zandberg intact blijft hoe groter de lawine die zal volgen.