De titel doet vermoeden dat iemand de planten uit mijn voortuin heeft ontvreemd, maar niets is minder waar. Dit verhaal is een mooi staaltje van onverwachte actie en reactie.

Hoe het begon

Die buxusplanten zal ik maar weggooien, er is niet van over.

Buxusplanten weggooien? Hoezo?! Ik weet het, het is maar een plant, maar we namen ze ooit mee uit de tuin van ons oude huis. Waarom? Omdat ze zijn geplant bij de geboorte van de oudste, dan krijgt een plant ineens een andere waarde.

De Buxusplant

We kennen ze allemaal wel, de kleine blaadjes, het felle groen van nieuw blaadjes, het donkergroen van de oude. Een plant die in de winter zijn blad behoudt. Vaak gebruikt als heg, en soms in hele fraaie vormen gemodeleerd. Een doodgewone plant die verrassend kan opvallen.

Met de exemplaren in mijn achtertuin is duidelijk iets mis. Van het mooie groen is niets over. En met niets bedoel ik ook echt helemaal niets. De planten die twee maanden geleden nog fris groen stonden te zijn, zijn veranderd in een verzameling kale lichtbruine takjes. Het enige groen dat tussen de takjes te bekennen is, is het groen van de huid van de vele rupsen die bezit hebben genomen van de planten. Alle andere planten in de tuin lijken in orde.

De Buxusrups

De naam zegt genoeg, de buxusrups lust alleen buxus, veel buxus. De buxusrups is voortgekomen uit eitjes van de buxusmot. En je raadt het al, die houdt ook alleen van buxus. De buxusmot legt haar eitjes het liefst aan de onderkant van de blaadjes van de buxusplant.

De Buxusmot

Op het internet lees ik dat je de buxusmot aantrekt met kunstlicht. Vooral in de maanden april en mei is de buxusmot actief. Men raadt aan de planten in die periode 's nachts af te dekken wanneer je tuinverlichting hebt branden.

Goed om te weten, maar daar is het nu te laat voor. Bovendien is er geen tuinverlichting. Eigenlijk is er heel weinig gewijzigd aan de tuin. Hoe kan het dan dat er zo'n invasie heeft plaatst gevonden? En dan opeens schiet het mij te binnen...

6 maanden eerder

Er wordt aangebeld. Voor mijn deur staat een man die ik weleens heb gezien, maar waarvan ik niet weet of hij bij iemand in de straat op bezoek komt, of dat hij zelf in de straat woont. Hij stelt zich voor en voegt eraan toe Ik woon in één van de appartementen. Fijn, ook weer opgelost.

Hij komt mij waarschuwen. Er is 2 dagen eerder een poging tot inbraak gedaan in één van de appartementen. De bewoner van het bewuste appartement was een paar dagen weggeweest en constateerde bij thuiskomst dat iemand had geprobeerd een deur te forceren aan de achterzijde. Ondanks dat de inbreker niet binnen is geweest, zit de schrik er goed in.

De bewoners van het appartementen complex hebben besloten maatregelen te treffen. De reden dat de inbreker voor dat appartement heeft gekozen, ligt volgens hen in het feit dat de hoek waar het appartement zich bevindt nogal donker is. En ook dat heeft een reden. Er is wel straatverlichting, maar die is eerst half afgeplakt en later helemaal uitgeschakeld, omdat het felle licht de bewoners 's nachts wakker hield. De afwezigheid van dit licht heeft de inbreker als uitnodiging gezien.

De meneer raadt mij aan ervoor te zorgen dat de ruimte om ons huis te allen tijde goed verlicht is. Ik bedank hem voor de informatie, spreek nogmaals uit dat het een geluk bij een ongeluk is dat de inbreker niet is binnen geweest en wens hem succes met de te nemen maatregelen.

Met een korte versie van het verhaal breng ik de rest van de familie op de hoogte van wat er is gebeurd. En terwijl ik het sta te vertellen, schiet het mij weer te binnen. Ik heb geluid gehoord een paar dagen geleden.

Nachtmens

Je kunt wel zeggen dat ik een echt nachtmens ben. Hoewel mijn dag vaak vroeg begint, maak ik de grootste stappen, qua werk, 's nachts. Het huis is rustig, de straat is rustig, eigenlijk is de hele stad rustig. Elk geluid dat harder is dan het wegzetten van een vuilnisbak, valt dan op.

En zo was het ook die nacht. Midden in de nacht hoor ik iemand timmeren. Het klinkt als metaal op metaal. Nou heb ik buren die de gewoonste dingen op de raarste tijden doen, dus ik sta niet direct op van mijn stoel. Wanneer het geluid langer aanhoudt, ga ik toch kijken. Zonder het licht aan te doen, staar ik naar de tuin. Het geluid lijkt daar vandaan te komen. Door de afwezigheid van verlichting duurt het even voordat mijn ogen zijn gewend aan het donker. Ik zie niets, geen beweging. Het zal wel voorbij zijn.

Nog geen minuut terug op mijn stoel, begint het timmeren weer. Opnieuw ga ik kijken, wie weet staat er toch iemand in mijn tuin. Dit keer besluit ik wel licht aan te doen, mocht er iemand zijn dan weten ze in ieder geval dat ze niet onopgemerkt zijn gebleven. Aan de gevel is een bouwspot bevestigd, met het omhalen van de schakelaar zet ik de tuin in het volle licht. Niemand. Toch weet ik vrij zeker dat er iemand is.

Ik wacht even, maar schakel dan het licht weer uit. In het donker blijf ik nog even staan kijken. Niets of niemand beweegt. Ik ga weer aan het werk. Er wordt niet meer getimmerd.

Nu het verhaal van de poging tot inbraak bekend is, heeft het er alle schijn van dat het inschakelen van het licht de inbrekers heeft verjaagd. Neemt niet weg dat we moeten kijken naar een manier om de tuin 's nachts te verlichten.

Snelle actie

De appartementbewoners gaan doorstastend te werk. Diezelfde week wordt vanalles aangepast. Onder andere wordt de straatverlichting in ere hersteld. En dat is mooi, want de eerste avond dat de lamp weer brandt, zien we dat deze precies ons tuinpad verlicht. Een meevaller, we hoeven zelf niets te ondernemen. De verlichting van de buren heft de duisternis in onze tuin op.

Terug naar de buxus

En daar vindt dus het buxusprobleem zijn oorsprong. Het meeliften op de verlichting van de buren leidt er toe dat de buxus elke avond in 'the spotlight' staat. Een mooi gezicht voor ons, maar een ongewilde uitnodiging voor de buxusmot.

Redden wat er te redden valt

Mijn eerste ingeving was, de planten bespuiten met een groene zeep mengsel. Het eerste beest dat houdt van zeep moet ik nog tegenkomen. Verder ging ik ervan uit dat onder de grond de planten nog in orde zijn. Maar bij het daadwerkelijk zien van de schade aan het blad, vervloog mijn vertrouwen in de zeepoplossing. De planten zijn inmiddels vervangen, op één na. En net voor die ook wordt verwijderd, hoor ik van iemand die met planten heeft gewerkt dat zeep toch wel een oplossing kan zijn.

De laatste plant laten we nu staan. Duimen dat hij volgend jaar weer groen is.

---

images source 1 images source 2 images source 3

---