အရွတ္တရား အေၾကာက္တရား

ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္က လစဥ္ ၁ ရက္ေန႕မွ ၇ ရက္အတြင္းကို အလုပ္မ်ားလွပါသည္။ ထိုရက္တို႔တြင္ ဆိုင္အတြင္း၌ ဝယ္သူမ်ားျဖင့္စည္ကားေနတတ္ပါသည္။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း ထိုရက္တို႔တြင္ ပင္ပန္းၾကပါသည္။ ညဘက္ ဝယ္သူမ်ား ကုန္သြားျပန္ေတာ့လည္း တေန႕တာ စာရင္းမ်ားခ်ဳပ္ၾကရပါတယ္။ စာရင္းကိုက္ရင္ ေပ်ာ္ရသလို စာရင္မကိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ျပန္ရွာရ စဥ္းစားရနဲ႕ ေခါင္းကိုက္လွပါသည္။

ဒီေန႕ေတာ့ စာရင္းေစာေစာၿပီးတာနဲ႕ အခန္းကိုျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အခန္းေရာက္ေတာ့ ေရးခ်ိဳး အဝတ္စားလဲၿပီး ထမင္းဆိုင္ဘက္ထြတ္ခဲ့ပါတယ္။ ထမင္းစားေသာက္ၿပီး လဖတ္ရည္ဆိုင္ဘက္ထြတ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ လဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ စာပြဲထိုးေလးက ပုံမွန္ရွယ္ပဲလား လို႔ေမးပါတယ္။ ေသာက္ေနၾကဆိုင္မို႔ သိေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းတစ္ခ်တ္ၿငိမ့္ျပၿပီး စာပြဲဝိုင္းလြတ္တစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖုန္းထဲ့ရွိ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖြင့္ဖတ္ေနျဖစ္ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ စားပြဲထိုးေလးက လဖတ္ရည္လာခ်ေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ လဖတ္ရည္ တေမာ့ေသာက္ၿပီး စာဆတ္ဖတ္ေနပါတယ္။

စာဖတ္ေနရင္း ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။ ဆိုင္ကသူငယ္ခ်င္းဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ဖုန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္မွာလဲလို႔ လွမ္းေမးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လဖတ္ရည္ဆိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စာရင္းၿပီလွ်င္ လဖတ္ရည္ဆိုင္သို႔လိုက္လာခဲ့ရန္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ စာဆတ္ဖတ္ေနခဲ့ပါတယ္။

နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေတာ့ ေစာေစာကဖုန္းဆတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း လဖတ္ရည္ဆိုင္သို႔ေရာက္လာပါတယ္။ သူနဲ႕အတူကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးလဲပါလာပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္စီထိုင္ခုံလြတ္အသီးသီးမွာ ဝင္ထိုင္ၾကၿပီး လဖတ္ရည္မွာလိုက္ၾကပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းက သူနဲ႕ပါလာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကိုမိတ္ဆတ္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္က သူနာမည္သည္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္၏ ကိုယ္စာလွယ္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆတ္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ကြၽန္ေတာ္နာမည္နဲ႕ ဆိုင္မွာတာဝန္ယူရတဲ့ေနရာကိုေျပာၿပီးမိတ္ဆတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲ့လိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ သူအေၾကာင္းေျပာ ကိုယ့္အေၾကာင္ေျပာနဲ႕ စကားဝိုင္းေလးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ကလဲ သူနယ္လွဲ႕ေရာင္းတဲ့အေတြ႕အႀကဳံေတြေျပာျပလို႔ ကြၽန္ေတာ့္အတြတ္ မွတ္သားစရာ၊ စံနမူနာယူစရာမ်ား ရခဲ့ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အသက္ ၃၀ခန္သာရွိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အသင့္တင့္ေအာင္ျမင္ေနေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက သာမန္လူတန္းစားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ႀကိဳးစား၍ ယခုလိုေအာင္ျမင္လာေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က ယခုလိုေအာင္ျမင္ေအာင္ မည္သို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရေၾကာင္း ေမးေတာ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က " ေလာကမွာ အရွတ္တရား အေၾကာက္တရား ဆိုတာရွိတယ္ ညီေလးတို႔ ၊ ၿပီးေတာ့ ရွတ္တတ္ေၾကာက္တတ္ရတယ္။ ဘာေတြကို ရွက္တတ္၊ေၾကာက္တတ္ရမလဲဆိုေတာ့ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မွန္သမွ် လုပ္ဖို႔ကို ရွတ္တတ္ေၾကာက္တတ္ရတယ္။ ၿပီးေတာမရွတ္တတ္ မေၾကာက္တတ္ရဘူး။ ဘာေတြကို မရွတ္ မေၾကာက္ရမလဲဆိုေတာ့၊ မွန္ကန္မႈ ေကာင္းမႈ မွန္သမွ်လုပ္ဖို႔ကို မရွတ္ မေၾကာက္ရဘူး အဲ့တာဆို ညီေလးတို႔ ေအာင္ျမင္မႈကို တေန႕ပိုင္ဆိုင္လာလိမ့္မယ္။"လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စကားဝိုင္းေလးကိုျဖတ္ၿပီး လဖတ္ဆိုင္မွ အသီသီလမ္းခြဲ၍ ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ "
ေလာကမွာ အရွတ္တရား အေၾကာက္တရား ဆိုတာရွိတယ္ ညီေလးတို႔ ၊ ၿပီးေတာ့ ရွတ္တတ္ေၾကာက္တတ္ရတယ္။ ဘာေတြကို ရွက္တတ္၊ေၾကာက္တတ္ရမလဲဆိုေတာ့ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မွန္သမွ် လုပ္ဖို႔ကို ရွတ္တတ္ေၾကာက္တတ္ရတယ္။ ၿပီးေတာမရွတ္တတ္ မေၾကာက္တတ္ရဘူး။ ဘာေတြကို မရွတ္ မေၾကာက္ရမလဲဆိုေတာ့၊ မွန္ကန္မႈ ေကာင္းမႈ မွန္သမွ်လုပ္ဖို႔ကို မရွတ္ မေၾကာက္ရဘူး အဲ့တာဆို ညီေလးတို႔ ေအာင္ျမင္မႈကို တေန႕ပိုင္ဆိုင္လာလိမ့္မယ္။"ဟု ေျပာခဲ့ေသာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၏ စကားမ်ားအား ေရ႐ြတ္ရင္းျဖင့္.....

Images from google
Author...@Phogyan