အမႏွင့္ သူ၏ခ်စ္သူေလးမ်ား (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

nweoomon (51)in #myanmar • 6 years ago (edited)

ပထမပိုင္းဖတ္ရန္
https://steemit.com/myanmar/@nweoomon/am-wng-thu-e-undefinedsthundefinedlundefined-e463296d5a716

ဘဲေပါက္ေလးမ်ားမွာ အမႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ
လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္လာသည္။ အမက သူတို႔ကို
ထမင္းရည္ထဲတြင္ ထမင္းထည့္၍ ေကြၽးသည္။
ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးစိပ္ခဲြ၍ ေကြၽးသည္။ တခါတေလ
ျခင္းထဲမွထုတ္ၿပီး အိမ္ထဲမွာ လႊတ္ထားသည္။ အမက ”ကြီ” ဟု အသံျပဳလွ်င္ ႏွစ္ေကာင္သား အမဆီေျပးလာေလ့႐ွိသည္။

image source
ၿပီးလွ်င္ အမတင္ပ်ဥ္ေခြ ေပၚ အလုအယက္တက္
ၾကသည္။ အမက သူတို႔ကို လက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး
”ေကာင္ေလးေတြ” ဘာညာ စသျဖင့္ စကားမ်ားေျပာလွ်င္ ႏႈတ္သီးျဖင့္ အမလက္ကို ဖြဖြကိုက္တတ္ေသးသည္။ က်မတို႔ေခၚလွ်င္ေတာ့ မလာ။ ဇြတ္ေခၚလွ်င္လည္း အီးပန္းၿပီး ျပန္ဆင္းသြားတတ္၍ေနာက္
ေတာ့ မေခၚဝ့ံေတာ့။

အမအသံၾကားလွ်င္ သူတို္ေတြ ပိုဆူညံသည္။ တေန႔တေန႔ ေကြၽးလိုက္ရသည့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး
ကလည္းမနည္း။ တစ္လေလာက္အေတာအတြင္း
ႀကီးထြားမႈက သိသိသာသာ ႐ွိလာသည္။ ေျပာလွ်င္ လည္းငရဲႀကီးအံုးမည္။ ေသမည္မွတ္ၿပီးေမြးပါ
သည္။ ဘဲေပါက္ေလးမွသည္ ဘဲလားေျမာက္လာ
ၾကၿပီ။ ျခင္းၾကားႏွင့္မဆံ့ေတာ့။ အိမ္ထဲလည္း
မလႊတ္ရဲၿပီ။ သူတို႔ဖင္က တစြတ္စြတ္ႏွင့္ ထြက္ေန
ေတာ့ အိမ္ညစ္ပတ္သည္။ ၾကာလာေတာ့ ေနာက္
ေဖး ေနရာကဘဲခ်ီးနံ႔နံလာသည္။

တစ္ရက္ေတာ့ က်မကေနာက္ေဖးဝရံတာထြက္ၿပီး အဝတ္လွန္းသည္။ ဘဲတစ္ေကာင္က ျခင္းၾကားထဲမွ ေခါင္းျပဴၿပီး က်မေျခသလံုးကို ႏႈတ္သီးျဖင့္ လွမ္းထိုးသည္။ က်မလဲ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ အရမ္းလန္႔ သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ လန္႔သြားသည္က
တစ္ေၾကာင္း၊ ဘဲေခ်းနံ႔ နံသည္ကတစ္ေၾကာင္း ထိုဘဲႏွစ္ေကာင္ကို ေစ်းသည္တစ္ဦးထံေရာင္းလိုက္
သည္။ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။

လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ခန္႔ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ေရႊဂဲ
တစ္ေကာင္ ထပ္ေမြးျပန္ပါသည္။ ထိုေရႊဂဲကလည္း အမကလဲြ၍ က်န္အိမ္သူအိမ္သားမ်ားကို အကိုင္
မခံေပ။ ဥမွေပါက္ခါစေလးကို ေမြးျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေရႊဂဲက ေရႊဂဲပါးဝလြန္းသည္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး
မစားေပ။ ၅၀ တန္ ပြိဳင့္ေနၾကာေစ့ကိုအလြန္ႀကိဳက္သည္။ ႀကိဳးတန္းတြင္ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ဘဲ
ေရခ်ိဳးခန္းေပါက္တြင္သာ ေနသည္။

image source

က်မတို႔မွာ ေရခ်ိဳးလ်င္ သူ႔ပဲေၾကာက္ေနရသည္။ အလစ္တြင္ ဝင္ဝင္ၿပီး ကိုက္တတ္၍ ေျခေခ်ာင္းေတြမွာ ဒဏ္ရာဗရပြႏွင့္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ခ်င္လ်င္ ေရႊဂဲကို အရင္အုပ္ေဆာင္းႏွင့္ အုပ္ၿပီးမွ ဝင္ရသည္။ အိမ္လည္းလံုသည္။ သူစိမ္း
တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ဟင္းအိုးထမင္းအိုး
ဖြင့္ၾကည့္လွ်င္ ဆူညံေနေအာင္ေအာ္သည္။

က်မတို႔သူ႔ကို ခ်စ္၍ကိုင္လ်င္ မ်က္စံကေသးၿပီး ရန္လိုတဲ့ပံုေပါက္သြားတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမကကိုင္လွ်င္မူ လည္ပင္းကို တပတ္လည္ေအာင္ေမာ့ၾကည့္
ၿပီး စကားေတြေျပာတတ္သည္။ သူလည္း ေအာ္ရီဒူး ဖုန္းကတ္ေတြ စေရာင္းသည့္ေန႔မွာပင္ အိမ္ကထြက္သြားသည္။ ေတာင္ပံကိုက္ထားေတာ့ ေဝးေဝး
မပ်ံႏိုင္။ အိမ္မွာလူမ႐ွိခ်ိန္ ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္
သည္။ လိုက္႐ွာေသာ္လည္းမေတြ႔ေတာ့။

အမလည္း ေနာက္ထပ္ မ်က္ရည္က်ရေပါ့။ အခု
ေတာ့လည္း အိမ္မွာ တကယ္ကို ဘာေကာင္မွ
မေမြးေစရေတာ့။ အေမလည္းဆံုးသြားေတာ့ အိမ္မွာလည္း လူသိပ္မက်န္ေတာ့ေပ။ အမကလည္း တျခားမွာ အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီး သူ႔ဘဝႏွင့္သူ ျဖစ္ေနေပၿပီ။
႐ွိသည့္သံေယာဇဥ္ေတြေတာင္မွ မျဖတ္ႏိုင္တာ။
ေနာက္ထပ္သံေယာဇဥ္တြယ္စရာေတြ မ႐ွာလိုေတာ့
ၿပီ။ တခါတေလေတာ့လည္း လမ္းသြားရင္း ေရႊဂဲ
ေလးေတြ ေတြ႔ရေတာ့လည္း ေမြးၾကည့္ခ်င္သား။
ေရႊဂဲေလးေတြကမွ က်မအမကိုခ်စ္သလို က်မကို
မခ်စ္ေတာ့လည္း ဒီတိုင္းၾကည့္ေနယံုပဲ။

Author @nweoomon
Photo @nweoomon
MSC.265
14.10.2018

#steembasicincome #esteem #animals #feeling

6 years ago in #myanmar by nweoomon (51)

$1.04

Sort:

Trending

[-]

minnowsupport (70) 6 years ago

Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by nweoomon from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.

If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.