#343/365, Finally I am having a break from city life, เราได้หยุดพักผ่อนจากชีวิตในเมือง, the OPED project.

I have been looking forward to this long weekend break the whole week. I was having quite a tough time in Bangkok and it seemed my frequency was out of sync with the surrounding.

The train was delayed a few hours during the night by another train’s engine breaking down in front of my train. The good side to this delay was that I could see the countryside between provinces in day light. I was quite happy to see green fields in morning sunshine, I woke up just after the sunrise. The landscape of endless fields, trees and green grasses really healed me of the accumulated stress of city life. The rainy season has revived the spirit of the earth.

I am quite surprised to see much higher level of water in the Mae Khong River. It hasn’t been raining for three days in Nongkhai but the water is rising. It seems more water has been released from China and Laos; the water is very reddish brown and the currents are very strong and fast.

I already know that the road in front of my house is still flooded. So, I have to go through the fields at the back of the house. The tuk-tuk driver had an adventure going through shrubs and fields to get to the wire fence. My gardener was waiting to show us the way in through the small hole by the banana cluster. We had to negotiate with a cow standing right in our way to the fence. Luckily, he understood my intention and stopped making funny noises.

It has been a long morning with three hours’ train delay, shopping for food, going through the fields and finding out that two kittens went missing for the last three days, flood water in front of the gate. It seemed the disturbance of my frequencies in Bangkok was a reflection of several hidden problems which I had to confront and try to resolve as best as I could.

เราดีใจมากที่ได้หยุดพักยาวในสุดสัปดาห์นี้ เพราะเราต้องการพักผ่อน จากการต้องเจอพลังไม่ค่อยราบรื่นในเมืองหลวง การเดินทางเจอเรื่องเสียเวลาไปสามชั่วโมง เพราะมีรถไฟที่หัวรถจักรเสียอยู่กลางทาง ขวางหน้ารถไฟเราเลย ข้อดีคือเราได้เห็นข้างทางในตอนเช้า ทำให้เห็นสถานีขอนแก่นและ พื้นที่นอกเมืองที่ยังมีทุ่งนา และต้นไม้สีเขียวสวยมาก ฝนทำให้ทุกอย่างเขียวสดชื่น และแผ่นดินชุ่มชื่นมากๆ

พอไปถึงหนองคาย เราก็ต้องไปดูระดับน้ำก่อน ค่อนข้างแปลกใจที่นํ้าขึ้นสูงมาก ทั้งที่ฝนไม่ได้ตกมาสามวันแล้ว ทางจีนและลาวปล่อยนํ้าลงมาอีก นํ้าเป็นสีน้ำตาลแดง และไหลด้วยพลังที่รวดเร็ว นี่ทำให้เรารู้ว่าถนนหน้าบ้านคงมีระดับน้ำสูง และรถไม่สามารถผ่านได้

เราต้องหาทางเข้าบ้านจากทุ่งที่อยู่หลังบ้าน ทางเข้าเป็นทางที่ต้องหาไปเอง ขับฝ่าทุ่งหญ้าและต้นไม้ไปโดยเล็งทิศทางไว้ เราดูต้นไม้ใหญ่เป็นหลักไว้ ไปเกือบถึงรั้วก็ต้องคุยกับวัวเพื่อขอทางไป คนสวนออกมายืนคอย และพาเดินลอดช่องที่เปิดไว้ที่ลวดหนาม วันนี้เป็นวันที่ยาวมาก พอเข้าบ้านก็มีรายงานว่าแมวหายไปจากบ้านสามวัน แต่มีบางตัวกลับมาแล้ว ยังคงเหลือแต่ลูกแมวสองตัวที่ยังไม่กลับบ้าน เราถึงบางอ้อว่าทำไมเราจึงมีความรู้สึกว่าคลื่นหรือแรงสั่นสะเทือนของเราไม่ราบรื่นตอนอยู่ที่กรุงเทพฯ มีปัญหาที่แอบซ่อนอยู่ให้เราต้องหาทางแก้ไขนั่นเอง

Have a good weekend.

Cheers