Steemit Philippines | Steemit Engagement Challenge Season 8 (Week 3) “Silver Lining"

Magandang araw po sa lahat!

Una sa lahat inihango ko ang aking kwento sa sarili kung buhay. Dahil meron tayong mga sariling kwento at drama sa buhay. At inspirasyon na rin sa kwentong nabasa ko na gawa ni sister @patjewell. Na kung saan meron akong nakuha na magandang mga aral at syempre ideya galing sa kanya. Saludo ako sa 'yo amiga sa kahusayan at katatagan ng iyong loob para humawak sa mga bagay-bagay.

At dahil naman ito ay pa contest na pinangungunahan ng Steemitphilippines na komunidad at ako naman ay Pilipino. So nais kung isulat ang aking kwento sa Tagalog para atleast ma inspired naman ang aking mga kapwa-Pilipinong makakabasa nito at gayundin ma inspired naman na sumali. At makapag share sa kanilang mga sariling opinyon tungkol sa magandang panig o "silver lining". Mga mabigat na pangyayari at karanasan kung saan nagdulot ng magagandang panig sa buhay ng bawat tao.

At ang tangi kung gabay ay ang salitang pagmamahal o "love" sa kahit ano pa man. Sa pagmamahal sa Diyos, sa kapwa man, sa bayan, sa kalikasan, sa mga pangyayari na hindi talaga sinasadya. Tulad na lang ng mga pangyayari sa tutuo kung buhay. Mga pangyayari na nakatatak at nakaukit na sa aking saloobin. Ang matinding dagok na nangyayari sa aming mag-asawa. At ito ay ang pagkawala ng bata sa aking sinapupunan kung saan talagang winasak ang aking puso. Na kahit anong ingat ang aking ginawa para lang sya mabuhay. Ngunit pinagkait talaga sa amin ng mundo at siya'y bumigay. Matitinding kalungkutan ang aking naramdaman sa kanyang pagkawala. Ilang buwan akong walang tulog at parating umiiyak dahil sa dagok na ito na hindi ko inaasahan. Walang ganang kumain at para bang pinagkaitan na ng tadhana. Ngunit may rason talaga ang Diyos kung bakit sya kinuha sa amin. Abnormal kasi ang paglaki ng bata sa aking sinapupunan at may nakitang malaking bukol sa kanyang ulo at leeg. Talagang naaawa ako sa kanyang kalagayan. At sabi ng doktor kung mabubuhay man sya ay hindi pa rin normal at magdurusa pa rin sya at pati kaming mga magulang. Subalit gayun paman hindi ko parin kinalimutan ang aking sarili. Na may maitira pa akong pagmamahal sa aking sarili. At meron pa naman akong mga anak na nagmamahal sa akin. At magpatuloy pa rin sa buhay kabila ng pangyayaring ito.

Ang pag resign ko sa aking tinatrabahuan. Lugod man sa aking kalooban na huminto na sa aking trabaho dahil buntis ako nun. At dahil hindi na ako makatulong sa aking asawa sa mga gastusin sa bahay. At wala na akong pera para pangbili sa gusto kung bilhin. Ngunit hindi ko namalayan na may magandang maidulot ang aking paghinto sa trabaho. Kasi may nag offer sa akin na kaibigan na mag-aaral kami ng Nihonggo sa isang Japanese Teaching School. Dahil isa po akong ex-Japan trainee at may tyansang makapagtrabaho sa Japan kung makatapos na ako sa aking pag-aaral ng Nihonggo. At ang magandang panig nito ay ang makapag focus na ako sa aking pag-aaral ng Nihon, kanji at hiragana. Kung saan ito ang mga pangunahing kinakailangan para makapagtrabaho ng Japan. Balak ko kasing magtrabaho ulit ng Japan dahil sa napakalaking sahod doon. At para rin sa kinabikasan ng aking mga anak pag magkolehiyo na sila. Praying and hoping by 2024 nasa Japan na po ako.

Kabila man sa pangyayari sa aking buhay hindi ko talagang kinalimutan na habang may buhay ay may pag-asa, kung baga there was a sunshine hiding behind those clouds. And in behalf of challenges and problems in life important is we were still remain strong and straight to go and move forward.

At syempre sabayan ng pananalig at dasal sa ating buhay na Panginoong Jesu Kristo.

At iniimbitahan ko sina @kyrie1234, @jess88, @jonabeth.

Hanggang dito na lamang po at Maraming salamat.

Nagmamahal,
Keta