#UlogHugot Contest -- Lumipas Ang Panahon Pero Di Maka-abante't Nakakulong Parin Sa Ating Kahapon

_Pixabay

Umiinom ako ng mainit na tsokolate habang pinapakinggan ang musikang nagmumula sa aming lumang radyo. Matagal na panahon na rin ang lumipas magmula nang huli kong narinig ang kantang ito. Takot ako at iniiwasang mapakinggan ito dahil bumabalik sa akin lahat ng masasayang alaala na aming pinagsaluhan. Mga alaala na matagal nang nakalibing sa isang sulok ng aking puso na hanggang ngayon ay pilit kong kinakalimutan magmula nang hindi niya nabigyang katuparan ang mga pangakong binitawan.

_{I would die everyday waiting for you 🎶
Darling don't be afraid I have love you for a thousand years 🎶
I love you for a thousand more 🎶}

_Pixabay

Nag-uunahang bumagsak ang ga-butil kong mga luha pagsapit ng chorus. Naaalala ko na naman ang aming huling tagpo.

Flashback ....

_Pixabay

Nagbabakasyon kami sa States nun at ipinagdiriwang ang ika-pitong taong anibersaryo nang aming pag-iibigan. Magkahawak-kamay na naglalakad sa daan at ini-enjoy ang mga nyebeng nagmumula sa kalangitan nang bigla siyang lumuhod at nag-propose.

_{Tam, hindi pa ako naging ganito ka sigurado sa buong buhay ko. At gusto kong malaman mo na mahal na mahal kita at handa na akong magsimula ng bagong kabanata na kasama ka. Pangako di kita iiwan at sabay tayong tatanda. Kaya Miss Monique Fabella, aking Tam, pakakasalan mo ba ako?}

_{Tim, ipinagdasal ko na makatagpo ng lalaking kagaya mo. Ipinagdasal ko itong relasyon na meron tayo at masaya ako dahil lahat ng dalangin ko ay natupad at ikaw ang naging sagot. Kaya Mr. Christopher Go, Tim-Tim, oo... Pakakasalan kita.}

End of Flashback ....

_Pixabay

Pagkatapos ng mga pangyayaring yun ay di ko na siya nakita. Nalaman ko na lang na pumunta siyang Leicestershire at di na bumalik. Hay, tama na nga andito ako para maglinis. Nilagay ko ang aking tasa sa may kitchen counter at inikot ang aking mga mata sa buong bahay; ang bahay na sabay naming pinondar. Puno na ito ng alikabok at halatang mahigit dalawang taon na rin na hindi nalilinisan. Nakita ko sa may sofa ang relong ni-regalo ko sa kanya noon kaya kinuha ko ito at tinitigan. Pambihira nataon pa talaga sa anibersaryo namin ang pagbisita ko. May date kasi sa relo kaya napansin ko.

_Pixabay

Lahat ng mga bagay na nagpapaala sa akin sa kanya ay isinilid ko sa isang malaking kahon. Nakapagdesisyon ako na sunugin ang mga ito at palalayain ko na nang tuluyan ang sarili ko. Ang engagement ring na nagdurugtong sa amin ay itinapon ko rin sa nagliliyab na mga baga at hayaang lamunin ng apoy. Ayaw kong matali sa relasyong walang kasiguraduhan at matagal nang di umuusad at napag-iwanan. Ito na ang huling pagkakataong iiyak ako nang dahil sa kanya kaya ibubuhos ko na ang lahat hanggang sa wala ng luhang pumatak at mapagod na ang mga mata sa kakaiyak. Dahil pagkatapos nito ay haharapin ko na ang panibagong bukas na puno ng pag-asa at sa bukas na yun ay hindi na siya kasama.

_Pixabay

Sa kalagitnaan ng aking pag da-drama ay may tumigil na sasakyan sa harap ng tarangkahan. Bigla na lang bumilis ang tibok ng puso ko. Klase ng tibok na sa kanya ko lang nararamdaman. Matagal na siyang wala at di na babalik yun. Ngunit parang may kumirot sa dibdib ko at nalungkot sa pinag-iisip ko. Alam ko sa sarili ko na lumipas man ang napakatagal na panahon, siya at siya pa rin pala ang isinisigaw ng aking damdamin. Si Chris kaya yun? Hindi.. Malabo.. Ngunit kung hindi siya, sino kaya ang nasa likod ng itim na sasakyan?

---

---

_{Ang kwentong ito ay hanggang dito na lang. Sana'y inyong naibigan.}

_{Sis @sunnylife, sana tama ang pagkakaintindi ko sa #uloghugot kasi parang nagmukhang #steemitserye ehh pero pinaiksi ko lang 😂😂.}

---

---

<sub>To join and be part of the gratefulvibes family on discord, click here

To join and be part of the Steemitserye Steemitdora Full Force on discord, click here</sub>

---

---

Maraming Salamat sa Pagbisita