Günümüzde bilhassa gençlerin çok kullandığı bu kalıplaşmış sözcük grubu ( Şamar oğlanı ) her zaman haklı veya haksız önemli değil suçlu olan, cezalandırılmayı her zaman hakeden, baştan haksız kabul edilen ve tüm bunlar karşısında tepkisini ortaya koymayan kişi hakkında kullanılmaktadır.

Bundan 3 veya 4 yüzyıl önce toplumda yaşayan fertlerin arasında inanılmaz bir uçurum vardı, bu uçurum sonucu üst kesim ve alt kesim diye toplum ortandan ikiye ayrılmıştı.Hatta o kadar ki üst kesim alt kesimle hiçbir zaman hiçbir yer de aynı ortamda yaşayamaz, yemek yiyemez, eğitim-öğretim göremezdi. Adeta aynı topraklar da yaşayan ancak sanki farklı ülkelere mensubiyetleri varmışçasına farklı dünyalarda yaşayan insanlar...

Yukarı da söylediğim gibi alt kesimin çocukları bir okula gider, üst kesimin çocukları ise kendi oturdukları malikanelerin de oluşturulan küçük sınıflar veya bölümler de eğitim görürlerdi. Buraya kadar bir nebze olsun herşey kabul edilebilir ancak üst kesime mensup ailelerin çocuklarının yapmış oldukları her hata karşısında alt kesime mensup ailelerin çocukları sopa yemekteydi. Burada ki asıl amaç alt kesime mensup çocukların dayak yiyerek birşeyler öğrenmelerine engel olmak böylece toplumun zaten ayrışmış olan ( üst kesim - alt kesim ) iki bölümün arasında ki farkın kapanmasına engel olunduğu hatta bu durumun kesimler arasında ki farkın giderek açılmasına sebebiyet vermekteydi.

Hiçbir hakkı olmayan ta çocukluk döneminden beri üst kesimin hatalarının bedelinin alt kesime ödetilmesiyle alt kesim söz yerindeyse şamar oğlanlığı yaşatılıyordu.

Aradan 4 yüzyıl geçmesine rağmen halen günümüz de çokça kullandığımız bu sözcük öbeği buradan gelmektedir.