Öncelikle geç döndüğüm için kusura bakma gerçekten nefes alacak zamanı bulamadım. Dediğin gibi çoğu noktada paradoksal bir sonuç ortaya çıkıyor. Çünkü insan toplumsuz, toplum da insansız düşünülemez. Ama ikisini bir paydada birleştirdiğinde de mağara alegorisi gibi bir sonuç doğuyor. Çabalasan köreliyorsun çabalamasan soyutlanıyorsun. İnsan düşüncesel devrimini tamamlayamadığı için sürekli benzeri problemler sorgulayan insanları buluyor.

Devrim konusuna gelirsek senin gibi düşünmüyorum açıkçası. Çok sevdiğim ve derya deniz olarak gördüğüm bir abimin sözü var: "Devrimin kendiliğinden olmasını beklersek evrimden uzun sürer" demişti. Yıllardır unutmuyorum bu sözü ve sonuna kadar da katılıyorum. Devrim olur, evet ama Marx'ın da dediği gibi, "Devrimi doğuracak evlere ihtiyaç vardır." Bu yüzden devrim doğal seleksiyonda oluyor gibi gözükse de aslında yapılır.