แรงจูงใจการเขียนเริ่มน้อยลงกับภารกิจที่ต้องทำ

สวัสดีเพื่อนๆ ชาว steemians ทุกคนครับ .... ตอนนี้เอาตรงๆ เริ่มไม่รู้จะเอาเรื่องอะไรมาเขียนในโพสต์ดี นั่งนึกแล้วนึกอีกในแต่ละวันครับ
ช่วงนี้ผมเอาเวลาไปทุ่มเทฝึกเด็กน้อย และให้เวลาใกล้ชิดเค้ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อนด้วย จึงไม่ค่อยได้ออกไปไหนเหมือนแต่ก่อน
เมื่อวานนี้ผมก็โพสต์สั้นๆ ไปทีนึงแล้วด้วยความรีบบวกเดินทางแข่งกับเวลา ช่วงเย็นเลยจะมาอัพเดตลำไยกับมะม่วงให้ดูกันสักหน่อย หลังจากที่ตัดหญ้าแต่งกิ่งไปเรียบร้อย
ขอลงฆ่าเวลาไปอีกหนึ่งโพสต์ละกันครับ ไม่รู้จะเอาเรื่องไหนมาลงแล้ว ปกติจะต้องหาภาพเตรียมเขียนไว้ เดียวนี้จดจ่อแต่ลูกชายจนแทบไม่ค่อยได้ทำอย่างอื่นถ้าเค้ากลับจากโรงเรียนแล้ว
ภาพนี้เป็นภาพช่วงเย็น ถ่ายวันนี้สดๆ ร้อนๆ เลย หลังจากพาเค้าออกมาวิ่งเล่นและเล่นที่สวน ปกติถ้าปล้อยมือเค้าจะวิ่งเตลิดไปทั่วไม่มีจุดหมายและไม่หยุดถ้าเราไม่จับเค้านิ่งๆ

แต่หลังจากกลับจากการ admit ได้ฝึกอย่างต่อเนื่องและปรับยาที่โรงพยาบาล เค้าจะเริ่มนิ่งขึ้นมาพอสมควร นั่งเล่นกับพ่อแม่ได้สักพักผิดกับแต่ก่อน
ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มลงตัวมามากขึ้น ลูกชายแนวโน้มดีขึ้น ต้นลำไยกับต้นมะม่วง แต่ก่อนฤดูฝนทีไรน้ำท่วมตายไปเกือบหมดตอนนี้ เริ่มอยู่ตัวต้นใหม่เริ่มแข็งแรง ต้นเก่าเริ่มเจริญเติบโต
ผมและแฟนก็เริ่มยิ้มได้อย่างต่อเนื่อง มีความสุขกลับมามากขึ้น คนเราพอได้สิ่งเหล่านี้มากำลังใจก็เริ่มตามมามากขึ้น แค่นี้ละมังความต้องการที่แท้ของคนเรา วันนี้ขอลาไปด้วยภาพต้นลำไยอีกรอบละกันครับ

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ติดตามและโหวต
ขอบคุณ @thaiteam
Thank you @curie
Thank you @good-karma
Thank you @planter for all your support