Kızım’ın Hikayesi - 1

Geçen sene iş icabı Antalya’da ikamet ederken bir tanıdığın yolda bulup bize getirdiği bir köpektir Kızım. Yağmurlu bir günde Serik ilçesinin bir köyünde ıssız bir yolda bulunmuş ve 25 km kadar motor üzerinde yolculuk yapıp en son bize getirildi.

İlk geldiğinde avuç içi kadardı. Yağmurdan ıslanmış, soğuktan titriyor ve açlıktan kemikleri görünüyordu. Üzerinde bulunabilecek her türlü haşere mevcuttu. Bu halde bırakamazdık ve alıp önce karnını doyurup sonra bir güzel temizledik. Temizledik ama pireler vs. hala mevcut ve aksam olmuştu. Bu şekilde evde tutmak olmaz dışarıda da bırakamazsın. Bir koşu nöbetçi eczaneden pire tozu bulup haşerelerden de arındırdık.

Ertesi gün veterinere götürüp gerekli aşılarını yaptırdık. Mama ve tasma aldık. Sonra başladık sahiplenebilecek birilerini aramaya. Tabi bulamadık hayvan barınağı da kabul etmedi. Kaldı başımıza.

Birkaç hafta sonra işimiz de bitmişti ve Antalya’dan Mersin/Tarsus’a baba evine gitmemiz gerekiyordu. Mecburen beraber götürdük. Antalya’da evde besliyorduk ama babamlar izin vermezdi buna. Tarsus’ta kapının hemen önüne bağlasak ta ağlıyor ve durmuyordu. Bu arada bize çok ta alıştı sanırım.
Annem ne kadar sevse de haliyle bir iki defa içeri pisleyince onlarda sahiplendirme konusunda arayışı hızlandırdılar. Bu arada yeni sahibi isim verir diye isim de koymadık ve Kızım deyince baktığından adi Kızım kaldı :)

Sonunda hayvan sever olduğunu bildiğimiz iki sokak ilerideki komşumuza verdik içimiz rahattı. Evi çok uzak değildi ve arada bir bizde gidip ziyaret ederiz diye düşündük. Fakat verdikten sonra ertesi sabah kaçıp evi bulmuş kapıda bekliyordu. Çok şaşırsak ta yapacak bir şey yoktu.

Bu geri gelişi annemleri birazcık yumuşatmış ve daha toleranslı hale getirmişti. Daha başka birini aradık uzak olan ama bulamadık. Bizimde gitme vaktimiz yaklaşıyordu ve son bir hafta kala ilçede yeni açılan hayvan barınağına götürmeye karar verdik. Orada kabul ediliyordu. Barınak yaklaşık 10km uzakta ve ormanın içinde bir yerdeydi. Bütün evraklarıyla beraber oraya teslim ettik. Eve geldiğimizde içimiz biraz buruktu ama barınakta babamın tanıdıkları olduğundan ve başka çaremiz olmadığından kabullenmek durumundaydık.

Aradan 3 gün geçmişti ki bir sabah rüyamda Kızım’ın sesini duyar gibi oldum. Fakat sesler devam edince uyanıp kapıya koştum ki ne göreyim. Kaçmış gelmiş yine :) . Tamam da sen Tarsus’a geleli daha 10 gün olmadı ve nasıl oldu da o mesafeden evi bulup geldin? Ve geçmesi gereken toplamda 8 şeritli bir yol var ve nasıl oldu da oradan geçtin?

Esim bu olaya en çok sevinen kişiydi herhâlde, tabi geri gelmesi herkesi sevindirse de biraz düşününce başımıza kaldı bu dedirtti :). Artık babamda ikna olmuştu. Biz Belçika'ya gittikten sonra onlarda kalacaktı ve bu arada bulabilirlerse bir yer sahiplendireceklerdi.

Biz Belçika’ya geri döndük tabi. Eşimle arada bir muhabbetini edince keşke getirebilsek diye düşündük ama bakabilir miydik? Ve evdeki kedimizle nasıl geçinirdi? Biraz araştırınca yurtdışına getirmeninde çok zor olması biraz daha düşündürdü bizi.

Sonunda karar verdik getirmeye. Bunun için kuduz aşısının yapılmış olması ve bu tarihten itibaren 3 ay karantinada kalması gerekliymiş. Kuduz aşısı zaten yapılmıştı ve kan testi yapılırsa 2 ay sonra getirebiliriz diye düşünüp hemen telefona sarılıp annemi aradım kan testini yaptırmaları için.

Fakat ayni gün Kızım ortalıkta yoktu. Ne kadar sinirlensem de ya kayboldu yada kaçırıldı. Kaybolma ihtimalini düşünürken 10km den evi bulan yine gelir dedik ve bir iki gün bekleyelim dedik.

Aradan 5gun geçti kızım hala yok. Birkaç yere ilan verdik fotoğrafıyla ama onlardan da bir ses çıkmadı. Her türlü ihtimal akla geliyordu tabi ama tek umut verici olanı kaçırılmış olma ihtimaliydi. En azından hayatta olur. Renklerinden ve küçük olmasından dolayı dobermanı andırması bu ihtimali daha da güçlendiriyordu.

10.günün sonunda artık umutlarımızı yitirmiştik. Hep bir ağızdan iyi birilerine denk gelmesini ümit ediyorduk. Ama ne yaparsak yapalım artık Kızım yoktu…

Devam edecek...

Okuduğunuz için teşekkür ederim. Upvote, resteem ve yorum yapmak serbesttir :)