@rozku swietny tekst! Ja sam bylem wychowywany przez mame, tak jak moja siostra i moj brat. Bardzo dluga historia, ale mnie do meskiego grona wprowadzil i nauczyl odpowiedzialnosci jeden z druhow, ktory wtedy byl komendantem. Gdy wstapilem w szeregi ZHP, to wlasnie on pokazal mi co to jest odpowiedzialnosc, konsekwencja, dlaczego prawdomownosc jest wazna oraz dyscyplina. Patrzac z przestrzeni lat, to wlasnie ZHP uksztaltowalo moje pasje, przyjaznie wciaz sa zywe. Wlasnie to jest to, daj wolnosc synowi, pozwol mu sie sparzyc. Mnie mama kiedys nie wpuscila do domu jak sie spoznilem. Mialem 15-16 lat i poszedlem ogladac mecz do kumpla blok obok. Mialem byc o 22, a wrocilem 22.30 i nie otworzyla mi drzwi. Oczywiscie mi o tym mowila wiele razy i tyle samo razy mialem to gdzies i wracalem kiedy chcialem, az w koncu sie odbilem od drzwi. To byl szok, ale ukrocilo moje swawole i zaczalem traktowac to co mowi duzo bardziej powaznie :) Wiem, drastyczny przyklad, ale tak to dziala. Aj dlugo by opowiadac. :)
dziękuję @suchy!!
ależ się ciesze, że ubogaciłeś ten temat swoim przykładem!!
właśnie o coś takiego mi chodziło!
bo oczywiście, że się istnieją wspaniałe rodziny, w której matka samotnie wychowuje syna - i robi co może, dwoi się i troi (ale facetem nie zostanie i dobrze :)
ważne, aby w życiu chłopaczka pojawił się jakiś wartościowy mężczyzna, niekoniecznie ojciec- jak go nie ma.
(historie z drzwiami biorę sobie do serca, ta lekcja była mocna i bardzo cenna!
ciekawe, kto z Was (Ty czy mama) ją bardziej przeżył :D)