Niedźwiedziowe dyskusje: mądrość a inteligencja - własna interpretacja
Niedźwiedziowe dyskusje, czyli...
„Zapytaj Niedźwiedzia” - reaktywacja.
Niniejszym przywracamy do życia serię cieszącą się niegdyś sporą popularnością wśród społeczności polskiej. Czy uda nam się nas samych trochę rozruszać? Zobaczymy!
Na czym to będzie polegało?
W skrócie
Co tydzień ukaże się post inicjujący nową dyskusję. Tematy będą wybierane spośród Waszych propozycji, nie licząc dzisiejszego odcinka. Każdy z Was będzie mógł się wypowiedzieć na dany temat w komentarzu pod postem, liczymy na żywe (acz kulturalne) dyskusje! Autorzy najciekawszych i bogatych merytorycznie komentarzy zostaną nagrodzeni.
A teraz szczegóły.
Niniejszy post informacyjny jest jednocześnie początkiem zabawy, na końcu artykułu znajdziecie pierwszy temat do dyskusji.
Każdy następny temat możecie zaproponować sami - prosimy Was o zamieszczanie propozycji w komentarzach pod tym artykułem lub pod każdym kolejnym odcinkiem serii. W przypadku braku propozycji temat zostanie ustalony odgórnie.
Kolejne odcinki serii będą się ukazywały w każdą sobotę.
Dyskusja będzie się odbywała w komentarzach pod postem inicjującym.
Można również wypowiedzieć się w formie własnego artykułu, prosimy wtedy o dodanie w komentarzu linka do swojego wpisu.
Najciekawsze komentarze w dyskusji będą nagradzane. Planujemy wykorzystać do tego część zarobku z publikacji odcinków serii.
Wpisy zawierające wulgaryzmy i osobiste „wycieczki” lub te merytorycznie niezwiązane z dyskusją nie będą brane pod uwagę przy wynagradzaniu. Netykieta przede wszystkim!
Zakładamy, że zasady wynagradzania komentarzy będą się krystalizować wraz z rozwojem serii.
Mamy nadzieję, że to nie nagrody będą głównym motywatorem :)
Na co liczymy?
Chcemy nieco rozruszać polskojęzyczną społeczność. Nawet jeśli nie masz czasu albo pomysłu, by napisać artykuł, będzie to okazja dla zaprezentowania siebie i swoich poglądów dotyczących wielu aspektów życia. Jeśli jesteś stosunkowo nowym użytkownikiem albo nie wiesz, jak się wypromować – może to dobry sposób, by dać się poznać? Mamy nadzieję, że każdy wyniesie z udziału coś dla siebie.
Temat na dziś:
Mądrość a inteligencja - własna interpretacja
Serdecznie zapraszamy Was do zabawy i czekamy na propozycje tematów do kolejnych odcinków!
W moim mniemaniu, inteligencja to teoria, mądrość to praktyka.
Moja propozycja na kolejny temat to: szczerość czy komplementy?
Trudno się nie zgodzić z @wadera, rozwinęła wypowiedź dość trafnie. Dodam jeszcze tylko od siebie że według mnie mądrość to też wiedza a inteligencja pomaga używać tej wiedzy w życiu. Człowiek inteligentny będzie również potrafił zdobywać wiedzę by ją potem wykorzystać i stać się mądrym. Nie zapomnę nigdy ze szkoły tych dzieciaków które zawsze materiał kuły na pamięć ale nie umiały go zrozumieć i zastosować. A jak to jest z cwaniaczkami? Niby głupi nie są ale oprócz sprytu i przebiegłości to za wiele mądrości w duszy nie mają. Czy spryt to też jakiś rodzaj inteligencji? Inteligencja z.o.o? ;)
Inteligencja z o.o. - bardzo mi się spodobało to określenie :)
To chyba wtedy, gdy wyekstrahujemy intelekt i oprzemy wszystko tylko na nim... skupimy się tylko na rozwoju tego jednego składnika. Daleko tu do pełnego człowieczeństwa.
A spryt, to chyba jest jakiś rodzaj inteligencji - trzeba umieć kojarzyć, zapamiętywać, przeprowadzać szybkie procesy myślowe. To cenna cecha, nie utożsamiałabym jej z cwaniactwem, bo ta z kolei ma zabarwienie mocno pejoratywne. Cwaniactwo to jakby spryt, ale odarty z empatii, skrajnie egocentryczny.
@ratelmiodozer ujął w jednym zdaniu część tego, o czym chciałam napisać :)
Jak mogłabym rozwinąć... zakładam, że w temacie dyskusji chodzi o inteligencję intelektualną. Dla mnie jest to jedynie część układanki, a nie samowystarczalna i kompletna wartość. To pewien potencjał, który można wykorzystać albo zmarnować. Potencjał, który nie musi świadczyć o człowieczeństwie. Do pełnego człowieczeństwa niezbędna jest jeszcze inteligencja emocjonalna (która jest niezbędna do budowania zdrowych relacji) i szczypta duchowości.
Widzę mądrość jako połączenie inteligencji emocjonalnej, intelektualnej (choć ta druga wcale nie musi być na wysokim poziomie) i doświadczenia życiowego.
Człowiek mądry jest dobry, tolerancyjny i otwarty. Buduje wolne od manipulacji i przemocy relacje. Posiada wiedzę, ale nie czuje się lepszy i nie ma też potrzeby udowadniania swej "racji". Człowiek mądry wie, że racji może być tak wiele, jak ludzi chodzących po ziemi i każdy ma prawo mieć swoją.
Człowiek mądry nie ma potrzeby kontrolowania innych, nie skupia się na krytykowaniu... raczej zajmuje się swoim kawałkiem "ogródka".
Uważnie przygląda się sobie, jest skłonny do autorefleksji i samokrytyki. Uczy się całe życie, z każdego doświadczenia wyciąga wnioski.
Jeśli nachodzi go nieodparta chęć naprawiania świata, zaczyna zawsze od siebie, zamiast wytykać innym ich wady.
Człowiek mądry nie potrzebuje zewnętrznych autorytetów, prześwietla na wskroś fałszywych proroków.
I jeszcze... Człowiek mądry nie wszystko rozumie, nie wszystko potrafi wytłumaczyć, nie ma gotowych regułek ani logicznych wywodów na poparcie swojej wiedzy. On po prostu czuje, co jest w porządku, a co nie. To jest w nim, w środku.
W moim pojęciu mądrość jest efektem rozwinijania empatii, a ludzie którzy w swych wyborach się nią kierują zawsze postępują mądrze. Niezależnie od prawa pisanego, przez ludzi (niekoniecznie mądrych). Mądrym może być niepiśmienny. Mądrość nie ma bezpośredniego związku z intelektem, raczej z rozwiniętą intuicją, której dalekiej od nieetycznego postępowania.
W punkt!