Templariusze - wrażenia z 2 sezonu

Witam.
Pierwszy sezon "Templariuszy" był przesympatycznym guilty pleasure z przedziwacznym scenariuszem pełnym momentów niebywale komicznych. O dziwo chyba w drugim sezonie zmieniła się ekipa scenarzystów, bo tutaj wszystko jest dużo bardziej na serio i jakaś logika mających miejsce wydarzeń istnieje.

Podoba mi się właśnie to, że ten serial przestał rzucać 3 zwrotami akcji na odcinek i skupił się na bohaterach i historii samej w sobie, przez co dużo przyjemniej się to ogląda i można go w końcu nazwać na prawdę obiektywnie dobrym. Na dodatek pojawienie się świetnego Marka Hamilla również wyszło serialowi na dobre - jego postać jest bardzo dobrze napisana, zagrana i jest niewątpliwie jedną z lepszych w całym serialu.

Fakt - historyków może ten serial na prawdę wpienić. Zgodności historycznej pod kątem fabuły tutaj prawie nie ma (sprawdzałem to przegrzebując autentyczne historie co niektórych bohaterów, ale w tym miejscu trzeba przyznać, że gdyby ta zgodność była, istnienie tego serialu nie miało by większego sensu).

Nie namierzyłem jeszcze żadnych realizacyjnych zgrzytów, których w poprzednim sezonie trochę było. Ostatecznie wciąż nie jest to czołówka obecnie emitowanych seriali, choć poziom "Gry o Tron" w swoim ostatnim na ten moment odcinku niebezpiecznie zleciał daleko poniżej tej produkcji (aczkolwiek wierzę, że się w kolejnym poprawi). Nie wiem jak wypada kwestia oglądalności, z racji niemalże równoczesnej emisji kolejnych odcinków "GoT", która wyżera temu serialowi widzów, mam nadzieję, że na tyle przyzwoicie, że będzie on kontynuowany - polubiłem jego świat i bohaterów, a w tym sezonie bardziej i bardziej na poważnie i oby tak dalej.