Król wyjęty spod prawa - jedno z najlepszych widowisk historycznych ostatnich lat

Witam.
Bardzo lubię oglądać filmy, których nie muszę specjalnie długo nigdzie szukać - dlatego często sprawdzam produkcje Netflixowe, które są solidnie promowane przez tą platformę. Za gimbusa, bardzo fascynowały mnie średniowieczne klimaty - nawalający się potężni rycerze to był według najzajebistrzy widok jaki tylko mógł być, a ja jak tylko zobaczyłem, że w TV będzie leciał film z akcją osadzoną w średniowieczu od razu rzucałem się do oglądania jak wygłodniały wilk na niewinną sarnę. Ta fascynacja minęła, ale nadal lubię sobie zobaczyć coś tego typu.
I akurat niedawno z czystej ciekawości zobaczyłem, że na Netflixie wyszedł "Król wyjęty spod prawa" Davida Mackenzie'ego. Obejrzałem i się pozytywnie zaskoczyłem.

Akcja filmu ma miejsce, bezpośrednio po akcji filmu "Braveheart" Gibsona - po klęsce Williama Wallace ziemie szkockie są wyzyskiwane przez Króla Edwarda I (Stephen Dillane), któremu sprzeciwia się Robert I Bruce (Chris Pine). Tytułuje się on królem Szkocji i rusza na wojnę z angielską potęgą. Po drodze dołączają do niego różni sprzymierzeńcy, z Jamesem Douglasem (fantastyczny Aaron Taylor-Johnson) na czele.

Cały pierwszy akt jest mocno "dynamiczny" - bardzo szybko poznajemy naszych bohaterów oraz równie szybko budowany jest konflikt. Zabrakło tutaj nieco mocniejszego wejścia w bohaterów - znamy ich mocno powierzchownie, co całe szczęście nie przeszkadza zbytnio w kibicowaniu im, ale jakby twórcy dodali ten element, pod względem emocjonalnym film byłby dużo mocniejszy. Potem jednak zaczynamy podziwiać, z reguły na spokojnie, konkretne działania wojenne, które prowadzą nas dzielnie do finału.

Całościowo historia wypada nieźle - zbudowana na podobnych scenariuszowych fundamentach, co takie dzieła, jak chociażby "Królestwo Niebieskie", nie wyróżnia się jakoś specjalnie niczym, nie ma jakiś mega zwrotów akcji (poza jednym, który chyba był dosyć oczywisty), ale jak na swój gatunek napisana jest całkiem sprawnie.

Natomiast realizacja jest rewelacyjna - nieraz jak oglądam jakiś film "średniowieczny", to mam wrażenie niewiarygodności, tego co widzę na ekranie, mam to uczucie, że to wszystko jest sztucznawe, wynika to z tego, że często filmy takie mają spore braki w realizacji, bo przecież prawdziwego zamku, czy XIV miasta się na potrzeby filmu całego nie zbuduje, a pieniędzy czasem na CGI brak. Wtedy pojawiają się karygodne sytuacje, w których pojedynki rycerskie są kręcone z jednego miejsca, tak by współczesna architektura nie wpadła do kadru (tak, o naszej rodzimej "Koronie Królów" mówię), bądź różne, mniejsze, niszczące skutecznie immersje.

Tutaj tego nie ma. Przez ani minutę nie czułem, że oglądam gości w kostiumach chodzących na tle sztucznych makiet, walczących ze sobą plastikowymi mieczykami. Czuć w kadrze, że mamy tam średniowiecze. Twórcy zadbali bardzo dobrze o inscenizacje, każdy detal, jaki się pojawia, co bardzo na pewno ucieszy fanatyków tamtych lat.

Starcia wyglądają fenomenalnie, miałem w jednym momencie nawet mocne skojarzenia z Bitwą Bękartów z "Gry o Tron", który uważa się za jeden z najlepszych momentów w historii telewizji. Jak ma być rzeź, jest rzeź, masakrowanie konii (mam nadzieję, że nie na "serio"), podpalenie od płonących strzał, pułapki w ziemi rozrywające ciała na części, wszechogarniający chaos, krew, błoto - wszystko to zostało ukazane po mistrzowsku, a finał może śmiało wbijać do topki 25 najlepszych średniowiecznych bitew w kinie.

Aktorzy z reguły nie mieli za wiele do zagrania, z wyjątkiem Aaroan Taylora-Johnsona, który z byle postaci jest w stanie wycisnąć bardzo wiele i tutaj z zwykłego rycerzyka robi przegenialnego porąbańca, lubiącego czasem sobie podrzeć mordę do oponenta, któremu właśnie przecina żołądek. Ten aktor lubi szarżować, zjadać każdą scenę, w której ma coś konkretniejszego do roboty, a z resztą, za taką taktykę już jednego Złotego Globa dostał - może by tak przydałby się drugi.

Całość to bardzo dobre kino rozrywkowe i gwarantuję, że będziecie się na tym wyśmienicie bawić.