O zaniedbaniu słów kilka Cz.1.

Piszę ten post, ponieważ właśnie zdałem sobie sprawę że zaniedbałem trochę swojego bloga, poprzez brak aktywności. Na szczęście zajawka na pisanie i bycie aktywnym w innych formach na Steemie mi nie przeszła także spokojnie będą jeszcze Fajerwerki z mojej strony, po prostu tak dużo się u mnie ostatnio dzieje, że nawet nie zdążyłem nic sensownego wydziergać.

Dzisiaj jednak chciałbym skupić się na temacie zaniedbania. Ja sam, wychowany w wierze chrześcijańskiej, w trakcie jednej z modlitw odmawianych wspólnie na głos podczas mszy, od lat klepałem praktycznie bezmyślnie pewną formułkę, którą pozwolę sobie tu zacytować:

Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i wam bracia i siostry że bardzo zgrzeszyłem: myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem.

Jakiś czas temu natomiast, postanowiłem chwilę pokontemplować nad tymi słowami i doszedłem do wniosku, że kryje się za nimi bardzo wartościowa nauka. Zacznijmy może od etymologii słowa grzech. Słowo, które przetłumaczyliśmy z języka zarówno hebrajskiego, jak i greckiego na polskie słowo grzech, tak naprawdę ma znaczenie bliskie do: chybiać celu, nie trafiać. Idąc tym tropem możemy wysnuć wniosek, iż grzeszenie polega na niczym innym, jak na błądzeniu. Oczywiście nie odkryliśmy przez to Ameryki, ani świętego Graala, nie mniej jednak, ów fakt wydaje mi się bardzo znaczący.

W mentalności przeciętnego zjadacza chleba powszedniego, grzech i grzeszenie, bardziej kojarzy się z jakimiś występkiem, ze zrobieniem czegoś złego, czegoś wbrew zasadom i ogólnie przyjętym normom społecznym i do tego dochodzi ciągłe straszenie diabłem, szatanem, piekłem, lucyferem i wiecznym potępieniem, które czekają na tych, którzy zrobili coś co jest sprzeczne z dogmatami, albo nie daj Boże żyją w grzesznym związku. Tak jakby całe przesłanie o miłosierdziu, wybaczeniu, przemianie duchowej i wreszcie bezwarunkowej miłości było tylko jakimś marnym dopełnieniem, jakimiś notatkami pisanymi ołówkiem gdzieś na marginesie.
A to przecież nie jest tak i nie o to w tym wszystkim chodzi.

Wróćmy jednak to tej czterowyrazowej sekwencji (...)myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. Nieprzypadkowo pierwsza pojawia się myśl, od niej się wszystko zaczyna. Zamiast żyć, błądzimy myślami. Odgrywamy mentalne pokazy video przez ogromną część czasu. Myślimy o przeszłości, albo wyobrażamy sobie przyszłość, natomiast teraźniejszość wydaje się nam nieistotna. Nie ma nic złego w tym, że od czasu do czasu sobie coś powspominamy, zaplanujemy lub o czymś zamarzymy. Kluczem jednak jest tutaj czas. Jeżeli przez dużą część dnia, człowiek dzień w dzień pogrążony jest w myślach o wyimaginowanych czasach to nieświadomie marnuje swój potencjał umysłowy. To tak jakbyśmy grali w jakąś mega grę internetową, o bardzo wysokich wymaganiach sprzętowych a w tym samym czasie otworzyli sobie internet explorer w malutkim okienku, w nim otworzyli sto zakładek i na każdej puścili jakiś filmik z neta. Nic dziwnego że gra będzie się nam zacinać.... cdn