Mój przyjaciel Baki - odszedł :(

Całe życie chowany byłem z psami. Psy traktuję zawsze jak członka rodziny. To najwspanialsze stworzenia na świecie. Mają tylko jedną wadę - za krótko żyją, a rozstanie z nimi jest bardzo ciężkie i bolesne. Dziś musiałem rozstać się z jednym z moich przyjaciół, co prawda to pies rodziców ale bardzo go kochałem z pełną wzajemnością.

Prawie 10 lat temu wraz z rodzicami pojechaliśmy na giełdę i kupiliśmy dwa szczeniaki owczarków Bermańskich. Rodzice kilka dni wcześniej pożegnali sunię owczarka Niemieckiego. Mama zarzekała się że nigdy więcej nie kupi psa bo strata dla niej zawsze jest straszna. Namówiłem ją na podróż na giełdę pod pretekstem kupna drugiego psa dla mnie. Natrafiliśmy na szczeniaki Bermańczyków i tak dokonałem zakupu dwóch szczeniaków. Zanieśliśmy je do samochodu po czym kazałem mamie wybrać jednego szczeniaka. Nie chciała o tym słyszeć, ale po długich negocjacjach wybrała mniejszego.
Mniejszy szczeniak, nie był taki mały po roku okazało się że jest o wiele większy od mojego. Mama zakochała się w nim, był jej oczkiem w głowie. Po jakimś czasie zaczął chorować, leczenie było długie, kosztowne ale udało się. Wtedy też dowiedzieliśmy się że ta rasa psów żyje krótko do 7-8 lat. To było przerażające.
Baki był wspaniałym psem, miał kilka incydentów ale udało mu się jakoś wykaraskać. Sześć lat temu wyskoczył przez okno na klatce pomiędzy parterem a pierwszym piętrem. Upadł na głowę, był strasznie poobijany ale jakoś udało mu się wykaraskać.
Był też wspaniałym obrońcom, nie pozwolił nikomu się zbliżyć do mojej mamy ani taty, nigdy nie musiałem się martwić o ich bezpieczeństwo, mieli prawdziwego, wiernego i nigdy niezawodzącego bodygarda. Baki nie był agresywny ale zawsze potrafił odróżnić dobrego od złego człowieka.
Uwielbiał moje dzieci, uwielbiałem go ja też i z wzajemnością. Kiedy zawsze mnie widział cieszył się i witał się ze mną długo. Kiedy byliśmy u rodziców lubił jak kładłem się na dywanie a on podchodził i chciał żeby go miziać po czym rozkładał się koło mnie i tak potrafiliśmy leżeć długo. To było wspaniałe, lubiłem leżeć koło niego, czułem jego miłość i szacunek do mnie.
Trzy miesiące temu głaskając go wyczułem guza, po badaniach okazało się że to chłoniak. Przeszedł operację, z badań wynikło że to najgorszy rodzaj raka. Rodzice robili co mogli żeby go uratować niestety Baki przegrał walkę. Wczoraj widziałem go po raz ostatni, mama przywiozła go do mnie żebym się z nim pożegnał. Opowiedziała mi jego ostatnie trzy dni.

-nie mogę na to patrzeć, widzę jak życie ucieka z niego.

Te słowa zapamiętam na zawsze. Dziś stwierdzono że ma przerzuty i że jest to kwestia czasu. Oboje z mamą podjęliśmy decyzję o uśpieniu. Ani ja ani mama nie mogliśmy patrzeć jak nasz przyjaciel się męczy. Wczoraj widziałem w jego oczach smutek i cierpienie. To już nie był ten Baki którego będę zawsze pamiętał. Był bez życia.

Żegnaj mój przyjacielu