SOUTH AFRICAN SAFARI, GAME DRIVE WITH ELEPHANTS PART 2 [POLISH]

Po spędzeniu niesamowitego wieczoru z nowymi przyjaciółmi, wymianie opowieści o życiu, zdjęciach wcześniej zrobionych zwierząt, otwarciu kilku butelek wina i zbadaniu pająków i gekonów na ścianach, byliśmy gotowi wrócić do naszego "namiotu" na noc.

Mały przyjaciel

Nasz strażnik powiedział konkretnie, nikt nie powinien wędrować po zmroku sam, więc nawet droga do naszych łóżek odbyła się w jego towarzystwie.
Poprowadził nas do namiotu, trzymając gotową do użycia strzelbę. Podróż nie była tak długa, ale ochronę była obowiązkowa. Rezerwat był ogrodzony, ale nigdy nie można być zbyt ostrożnym. Po drodze mieliśmy okazję zobaczyć skorpiony, co dodało adrenaliny do nocnych przeżyć.

Ciekawski nocny łowca

W każdym razie noc była pełna różnych ciekawych odgłosów buszu, na początku trudno było zasnąć. Każdy dźwięk był wzmocniony, każda mała mrówka na zewnątrz, chodząca po powierzchni płótna, każdy komar bzyczący nad naszą moskitierą, wszystko wydawało się ogromnej wielkości. Żaby, po stronie basenu kumkające jak młoty, dźwięki cykady przeszywające uszy itp.

Następnie większe zwierzęta zaczęły mówić dobranoc, a może nawet dzień dobry, tak naprawdę nie ciężko było stwierdzić, gdyż w całym tym podekscytowaniu straciłam poczucie czasu. Będąc świadomym, że ten cienki kawałek tkaniny jest jedyną ochroną przed światem zewnętrznym, zachowanie spokoju było nieco trudne.

Co w krzakach piszczy

I znowu, 5 rano, pobudka, i ta sama procedura, spotkanie w recepcji, kawa i sucharki, skok do Landrovera i znów zaczęliśmy uprawiać nasze następne safari. Ubrani odpowiednio do okazji - zawinięci w koce, walczyliśmy z sennością i porannym chłodem.
W powietrzu unosiła się wyraźna mieszanina zapachów. Występujące wcześniej pożary sprawiły, że dym był nadal rozpoznawalny. Również zapachy zwierząt oznaczających swoje terytorium. Poranne światło było niesamowite.

Springbocks

Euphorbia

Napotkaliśmy pierwsze ślady na drodze, nasz tropiciel sporadycznie wysiadał z samochodu, interpretować znaki w buszu. Z drugiej strony nam nie pozwolono się nawet wychylić. Gdy przejeżdżaliśmy przez wysuszone koryto rzeki, szukając śladów na miękkim piasku i patrząc między gałęziami drzew na brzegu rzeki, mieliśmy szansę przez chwile śledzić lamparta z młodym.

Koryto rzeki

Shongololo

Potem natknęliśmy się na masę połamanych drzew i gałęzi rozsypanych chaotycznie na ziemi, mijała tędy grupa słoni a to co po nich zostało. Usłyszawszy wiadomości przychodzące przez radio, potwierdzające ich aktualną pozycję, nasz strażnik podjął decyzję, aby wyjechać im naprzeciw, tak szybko, jak to możliwe. Odkryliśmy wkrótce wspaniałe umiejętności naszego kierowcy.

One sa zawsze w okolicy

Wydawało się, że jesteśmy na miejscu, można było poczuć ten sam zapach, lecz o wiele bardziej intensywny, okolica była zdewastowana. Zauważyliśmy szarą materie poruszającą się pomiędzy drzewami. Słonie zaczęły pojawiać się jeden po drugim i zdaliśmy sobie sprawę, że grupa była znacznie większa, niż się spodziewaliśmy. Otaczały nas, byliśmy na środku drogi, gdy zaczęły wyłaniać się z obu stron jak bąbli czasoprzestrzeni.

Co to jest

Powolne wynurzanie sie z buszu

Cała sytuacja stała się nieco napięta, gdy słonie zaczęły przechodzić przez drogę. Wielki słoń zbliżył się łeb w łeb z samochodem, następny egzemplarz od tyłu i zostaliśmy zablokowani. Gdy siedziałam w tyle pojazdu, mogłam niemal dotknąć ich przechodzących obok, jednak szczerze na tym etapie byłam sparaliżowana. Obserwacja zachowania naszego tropiciela i strażnika oraz świadomość, że są gotowi do użycia broni, była pocieszająca. Mężczyźni byli spokojni, mimo że broń mogła jedynie przestraszyć lub raczej poirytować zwierzęta. Nie chcieliśmy oczywiście korzystać z tej możliwości.

Strażnik uruchomił silnik i ustawił samochód w bezpiecznej pozycji, z drogi, pozwalając zwierzętom łatwo przez nią przejść. To była ich ziemia a my byliśmy tylko gośćmi. Obserwując je z dystansu, gdy znów przemieniły się w niezidentyfikowaną szarą masę, niemal natychmiast znikając między drzewami uspokoiło moje tętno.

Cóż to za adrenalina. Będąc tak blisko tych pozornie nieszkodliwych zwierząt i odczuwając ich spokój, ale także ich moc, poruszały się powoli i z ogromną siłą wyrywając drzewa z korzeniami i łamiąc ich gałęzie. To może być dobra zabawa dla słoni, ale dla nas sytuacja mogła stać się zagrożeniem dla życia, zwłaszcza gdy wielki słoń zbliżył się do nas z przodu. Na szczęście słoń nie był w musth - okresowym wzroście hormonów - i nie podążał za nami, gdy wycofaliśmy samochód na pobocze.

Po drugiej stronie

Wszyscy byliśmy zainspirowani. To całe wydarzenie zajęło tyle czasu, że nie mieliśmy nawet okazji zatrzymać się na poranną przerwę na herbatę. Pojechaliśmy prosto do obozu na śniadanie, podczas którego mieliśmy wiele do podzielenia się z personelem i nawzajem.

Młode Kudu

Opuściliśmy popołudniową przejażdżkę tylko po to, aby móc ją wykonać w nocy. Całkowicie nowe doświadczenie i nowe zwierzęta do odkrycia. Te, które wychodzą w nocy ...

Ciąg dalszy nastąpi....

For an english version

*Wszystkie zdjęcia oraz video, zrobione przez @highonthehog
*Źródło: Artykuł własny opublikowany częściowo na moim blogu. odwiedź mojego bloga