RE: Nadeszły wakacje, pora pozbyć się psa
Kolejna sytuacja ze schroniska. Trafił do nas pies, duży, miał może ze 3 lata. Taki kudłaty, szary misiek. Konkretnie to przybłąkał się do ośrodka wczasowego, z którego do nas zadzwonili, żeby go zabrać. Ja osobiście po niego pojechałam. Kulał na tylną łapę.
Ty patrz, to Dżolo - powiedziała wolontariuszka, kiedy go zobaczyła. To pies mojej ciotki.
Następnego dnia, z obłędem w oczach, przyjechała ta ciotka. I ona płakała klęcząc pod klatką i pies płakał w boksie. Radości i niedowierzania było nie do opisania. Dżolo został zabrany do domu, poznał każdy kąt, to był ten pies cudem odnaleziony.
Jaka była jego historia? Został skradziony z posesji tej pani jako szczeniak. Ale szczeniak rósł i zaczął przeszkadzać, bo myśleli, że to taka zabawka będzie. Kiedy wyjeżdżali na wczasy to on za nimi biegł. I teraz UWAGA, zaciśnij zęby- potrącili go, żeby nie biegł. Samochodem w niego wjechali, przydzwonili w tyłek. Stąd kulawizna.
Ale przetrwał, doczłapał do ośrodka, dalej już wiecie.
Dżolo ma jak pączek w maśle, radość opiekunów i psa nie ma granic.
Ja wiem jak wzruszające są sceny, kiedy pies poznaje swojego dawnego właściciela po latach rozłąki, aż mi się łezka w oku zakręciła.
A tym ludziom, którzy tak go zostawili i go potrącili... Nie chcę się denerwować i używać pewnych epitetów.
W schronisku był pies, którego ktoś chciał adoptować. Fajny facet z dzieciakami, pies aż się do nich rwał, rozmerdany... Ale jak wydajemy psa to zawsze w kagańcu ze względów bezpieczeństwa. Jednak to obce środowisko, pies może jechać autobusem.... wiadomo.
I też temu psu chcemy założyć kaganiec. Nie daje się dotknąć, skomli, prawie wbija się w ziemię, prosi, żeby nie, błaga, żeby nie...
Co się okazuje: pracownik znał jego historię: uważaj, nie klnij, trzymaj się czegoś, ten sku...syn opiekun zakładał mu kaganiec i go lał.
Pies poszedł bez kagańca, nowy opiekun przysiągł psu, że "nigdy nie będziesz uderzony".