Ukleja (Alburnus alburnus)

Ukleja należy do ryb pospolitych, obfi­cie występujących w naszych wodach. Po­siada ciało silnie ścieśnione, grzbiet jasno­zielony, boki srebrzyste i wszystkie płetwy w odcieniu jasnoszarym. Ciężar jej docho­dzi do 40 g, długość do 12, a nawet 15 cm. Z powodu swej żarłoczności jest przez całą dobę w ciągłym ruchu. Każdy początkujący wędkarz powinien rozpocząć naukę od łowienia uklei. Ło­wienie bowiem tych ryb uczy szybkiego reagowania i miękkiego .podcinania, gdyż mają one delikatne wargi, które przy sil­niejszym szarpnięciu łatwo ulegają rozer­waniu.

Pozbycie się takich wad, jak spóźniona reakcja i zbyt silne zacięcie, ma doniosłe znaczenie dla każdego wędkarza. Ukleje można łowić od momentu spłynięcia lodów aż do późnej jesieni, na wiosnę i w lecie na głębokości około 50 cm, w jesieni z samego dna. Wędziska należy używać lekkiego: z trzciny cukro­wej, białego lub czarnego bambusa albo leszczyny, o długości około 3 m, żyłki jak najcieńszej (0,10), haczyka z łopatką nr 13—15 i spławika małych rozmiarów (wielkość zapałki), z gęsiego pióra lub kory topolowej. Ukleje łowi się z obciążeniem lub bez, w zależności od tego, czy łowimy na wodzie stojącej, czy też bieżącej. Jako przynęty używa się: much domowych, białych robaczków, kłódek, larw ochotka, pasty, kulek z chleba lub bułki, ziemnia­ków albo kawałków dżdżownic.

Najlepszymi miejscami łowienia są: wyloty kanałów ścieko­wych, miejsca położone w pobliżu kąpielisk, mostów, poniżej za­staw młyńskich oraz zatoki o słabym prądzie. Na wodach stoją­cych ukleja trzyma się w trzcinach i roślinach przybrzeżnych.

Ukleje należy zacinać po dostrzeżeniu najmniejszego ruchu spławika. Ukleja jest dobrą przynętą na ryby drapieżne, zwła­szcza na sandacza.

 

 

 

---

Posted from my blog with SteemPress : https://swietokrzyskiprzewodnikwedkarski.pl/2018/08/26/ukleja-alburnus-alburnus-2/

---