Brzana (Barbus barbus)

in #pl-wedkarstwo6 years ago (edited)

Brzana zamieszkuje środkowy bieg rzek i w wyjątkowych wypadkach spotyka się ją w jeziorach. Kształt ma charakterystyczny walcowaty, głowę wydłużoną, stożkowatą, z dwiema parami wąsików na górnej wardze, grzbiet ciemnoszary, boki nieco jaśniejsze ,brzuch biały, płetwę grzbietową ciemnozieloną, ogonową żółto-szarą, a pozostałe płetwy czerwonawe. Zwięzła budowa brzany wskazuje na wielką siłę tej ryby i przystosowanie do stałego przebywania na wartko płynących rzekach.brzana-1.jpg

Przeciętna jej długość wynosi 40—55 cm, ciężar 0,5 do 2 kg. Wy­jątkowe osobniki dochodzą do długości 90 cm i ciężaru 15 kg.

Brzana ze względu na potężny i długotrwały opór, jaki stawia po zahaczeniu jej, należy do ryb, których hol (oczywiście jeśli cho­dzi o większe okazy) wymaga dużej znajomości kunsztu wędkar­skiego i opanowania nerwów. Z tych więc powodów stanowi pożą­daną zdobycz.

Najobfitsze połowy brzany są w sierpniu i wrześniu.

Miejscem połowu brzan są odcinki rzek o. dnie piaszczystym, żwirowatym., a nawet kamienistym, o dużym prądzie, poniżej gła­zów, główek, śluz, przykos, na pograniczu bystrza oraz wody głębo­kiej o wstecznym prądzie. W okresie wiosennym brzany trzymają się bliżej brzegów, a z nastaniem ciepłych dni odpływają na głów­ne nurty rzeki.

Przy łowieniu z lądu, podobnie jak z łódki, należy wybierać stanowiska powyżej siedlisk tej ryby. Na ogół łatwo jest wykryć miejsca, w których przebywa brzana, gdyż zdradza swą obecność częstym spławianiem się, wyskakiwaniem nad wodę, wydaje przy tym charakterystyczny dźwięk, przypominający szum podrywają­cej się kuropatwy.

Brzana nie prowadzi osiadłego trybu życia i często zmienia miej­sce pobytu. Żeruje zarówno w dzień, jak i w nocy. Najlepiej ją łowić przy pogodzie wietrznej, ze skłonnością do opadów deszczo­wych. W czasie przyboru lub gdy płynie mętna woda, jak również w dni chłodne żeruje słabo .

Do łowienia tej ryby należy używać sprzętu wysokiej jakości, a więc solidnego i elastycznego wędziska z kołowrotkiem, żyłki o długości nie mniejszej niż 100 m i grubości nawet 0,40 mm lub plecionki, mocnych kutych haczyków i ciężarów od 30 do 200 g.

Przy łowieniu z lądu używa się długich wędzisk, przekraczających nawet 4 m, natomiast przy wędkowaniu z łodzi wystarczy wędzisko długości 2,7 m.

Do łowienia brzan używa się przeważnie wędek gruntowych bez spławika, ponieważ ryby te przebywają głównie na wodach głębokich, wartko płynących; poza tym żerują tylko z dna i użycie w tych warunkach wędek spławikowych nastręcza zawsze dużo trudności.Brzana chwyta przynętę bardzo silnie i gwałtownie. Towarzyszą temu silne drgania kija i szybkie wysnuwanie się żyłki z kołowrótka. Po oznakach energicznego chwytania przynęty łatwo jest odróżnić ją od innych ryb. Zahaczona brzana po bezowocnych usiłowaniach ucieczki, zatrzymując się przy dnie, przyjmując położenie pionowe z głową skierowaną w stronę dna, stara się zerwać ! Wędkę silnymi uderzeniami ogona, a nawet, jak twierdzą niektórzy Wędkarze, próbuje

przeciąć żyłkę swą piłeczkowatą, tylną krawędzią płetwy grzbietowej.

Walka z brzaną ważącą ponad 3 kg przeciąga się nieraz i trwa często

przez kilkanaście minut. Nawet po kilkakrotnym zaczerpnięciu powietrza i spławieniu się potrafi ona niespodziewanie, nagłym zrywem wysnuć sporą ilość żyłki starając się ją zerwać. Wędkarz holując brzanę powinien być stale na to przygotowany, gdyż pomyślne zakończenie walki z tą rybą zależy od jego opano­wania. Usiłowania szybkiego pochwycenia brzany podbierakiem zawsze kończą się jednakowo — zerwaniem wędki przez rybę. Nie należy nigdy obawiać się odczepienia brzany z haczyka, gdyż chwyta ona zawsze przynętę energicznie, wbijając haczyk głęboko W mięsiste i grube wargi. Przy zaczepieniu dużej brzany, jeżeli walka się przedłuża, a ryba nie wykazuje zmęczenia i zachodzi oba­wa zerwania żyłki, jedyną w tym wypadku radą jest wyholowanie Jej na płyciznę. Każda bowiem większa ryba znajdując się w płyt­kiej wodzie ma ograniczone ruchy i daje się łatwiej uchwyci- pod­bić rakiem.

Do łowienia brzan używamy następujących przynęt: czerwonych I białych robaczków zakładanych po kilka i więcej sztuk na haczyk, rosówek, pijawek, grochu i żółtego sera. Wskazane jest nęcenie brzan na 2 lub 3 dni przed zamierzonym łowieniem za pomocą dżdżownic, rosówek lub grochu. Zarówno dżdżownic, rosówek, jak i grochu nie podajemy jej luzem, lecz mieszamy z gliną i w postaci kul rzucamy nieco powyżej łowiska.Brzany należą do ryb karpiowatych, które można złowić na spin­ning, udaje się to jednak bardzo rzadko, przy czym na błystkę bio­rą tylko duże sztuki. Należy tu jeszcze nadmienić, że ikra brzany ma właściwości trujące dla organizmu ludzkiego i nie należy jej spożywać.

Coin Marketplace

STEEM 0.28
TRX 0.12
JST 0.034
BTC 63463.10
ETH 3243.17
USDT 1.00
SBD 4.45