Witajcie Kochani.
Postanowiłam się dziś pochylić nad tematem dojrzałości w związkach. Zainspirowały mnie do tego wykłady dominikanina Adama Szustaka, który porusza wiele ciekawych tematów w bardzo nietuzinkowy sposób.
Zacznijmy od tego skąd się bierze niedojrzałość emocjonalna, psychiczna? Otóż jest ona wynikiem naszego wychowania w dzieciństwie. Są to takie nasze braki z dzieciństwa. Wszelka niedojrzałość wynika z pustki, która jest w człowieku, czyli tego, że nie zostaliśmy zaspokojeni w miłości emocjonalnie, psychicznie, przez rodziców i bliskich, a także przez wydarzenia życiowe.

Jeśli chodzi o mężczyzn, to powodem ich niedojrzałości jest nadopiekuńczość matki, wycofanie się ojca w wychowaniu. Ojciec powinien stawiać synowi wymagania. Przyjrzyjmy się najpierw cechom niedojrzałości u mężczyzn:

Cechy niedojrzałości mężczyzn:

• Dorosły facet na poziomie niedojrzałego chłopca, Piotruś Pan - szukający afirmacji, uwagi, doceniania, akceptacji, adoracji, szukający podziwu w oczach kobiety. To go definiuje jako faceta. Bez tego nie czuje własnej wartości.
• Problemy z podejmowaniem decyzji, wyboru, poszukiwanie doradców, niemoc w podejmowaniu decyzji.
• Nieumiejętność zaangażowania się na stałe w coś, zadeklarowanie się w związku, zaczynanie różnych spraw, inicjatyw, ale nie kończenie, nieumiejętność wytrwania w czymś nie komfortowym.
• Nieumiejętność przyjmowania żadnych wymagań i obowiązków, niechęć w dawaniu się innym.
• Reagowanie na konflikty ucieczką, nieumiejętność rozmowy o trudnościach, ucieczka przed konfrontacją, nieumiejętność przegrywania, przyznawania komuś racji, przyznawania się do błędu, przeproszenia.
• Obwinianie za wszystko innych, nie przyznawanie się do winy.
• Przekonanie, że komuś się coś należy, trzeba koło niego skakać, roszczeniowa postawa.
• Hobby, sporty, gry zaburzają pobyt razem, nie jest to czasowo wypośrodkowane, są ucieczką od życia, relacji.
• Zależność od matki lub totalny brak relacji z matką, ucieczka od konfliktowych relacji.
• Przemoc fizyczna jako jedyny sposób rozwiązania sytuacji.

Cechy niedojrzałości kobiet:

• Nieumiejętność obiektywnego oceniania sytuacji, przyjęcia, że mogę się mylić, zaufanie własnym emocjom, przekonanie, że tak jest na pewno, emocje są wyznacznikiem rzeczywistości, nie branie pod uwagę innego podejścia do spraw.
• Rozchwianie emocjonalne, wahania nastrojów nie związane z funkcjonowaniem organizmu kobiety, nigdy nie wiadomo jak zareaguje w danej sytuacji, niepanowanie nad własnymi stanami.
• Agresja emocjonalna, słowna, zamykanie się, oddzielanie emocjonalne od partnera.
• Domaganie się uwagi, bycia w jej centrum, wymaganie niezależnie od wszystkiego doceniania, akceptowania, wszyscy wokół muszą spełniać potrzeby i zachcianki, wymaganie opiekowania się, przy nie wyrażaniu swoich potrzeb, domaganie się domyślania o co chodzi.
• Domaganie się przeproszenia, zauważenia, wyjścia ku niej, nie wychodzi jako pierwsza, księżniczka, której trzeba usłużyć.
• Potrzeba kogoś, kto kobietę dopełni, bo sama z siebie nie jest wystarczalna, nie czuje swojej wartości, musi z kimś być z kimś z powodu potrzeby, brak jej niezależności, związek jest wyznacznikiem jej szczęścia.
• Przywiązywane dużej uwagi do tego jak mnie widzą z zewnątrz, budowanie idealnego obrazu na zewnątrz, budowanie fikcyjnej rzeczywistości własnej wartości.

Przedstawione tu cechy niedojrzałości kobiet zdarzają się także u mężczyzn i wzajemnie, ale częściej występują u tych płci, dlatego tak zostały przyporządkowane.

Warto sobie uświadomić, że niedojrzałość jest stanem, z którego można wyjść. Jak to zrobić? Najpierw trzeba to zobaczyć u siebie i chcieć nad tym pracować. Niedojrzałość można naprawić.

Cóż zatem jest dojrzałością? Na czym polega?

Ogólnie dojrzałość osiąga się w określonym wieku. Dla kobiet jest to 31 rok życia, dla mężczyzn 33.

Cechy dojrzałości:

• Samostanowienie i samoszczęście, brazk potrzeby kogoś, kto miałby mnie uzupełnić, osoba dojrzała chce być w związku bo wybiera to, że chce z kimś być, a nie ma potrzebę, jest zmuszona do bycia w związku, bo bez tego czuje się nieszczęśliwa. Nie potrzebuje drugiego człowieka niewolniczo.

• Pogodzenie się z własną przeszłością, radzenie sobie z własną przeszłością, nie jest ona kulą u nogi, osoba dojrzała nie podejmuje decyzji przez pryzmat swojej przeszłości.

• Unikanie dwóch skrajności w relacjach z rodzicami. Nie obwinianie ich za wszystko, co się wydarzyło i nie traktowanie ich dorad jako absolutnych, bezbłędnych, wolność od relacji z rodzicami.

• Nieustanne rozwijanie się, praca nad sobą, bez potrzeby rywalizacji z innymi. Chęć bycia najlepszą wersją siebie, po to, by innym pomóc, by być lepszym.

• Świadome przeżywanie swoich emocji, stanów, myśli. Nie banie się trudnych emocji i nie pozwalanie na ich dominację, panowanie nad emocjami.

• Umiejętność przebaczania i nie noszenia w sobie urazy, nie życie w przeszłości swojej i innych, patrzenie optymistycznie do przodu.

• Asertywność, umiejętność mówienia NIE, dbanie o siebie, nie pozwalanie sobie wejść na głowę, ale także umiejętność podejmowania wyborów i decyzji o rezygnacji z siebie dla kogoś, dla służenia innym, jako świadoma decyzja.

• Odpowiedzialność za swoje życie, nie zrzucanie na kogoś winy i na czynniki. Dojrzała osoba wie, że sama jest odpowiedzialna za to, czy jest szczęśliwa, czy nie, czy pozwala , żeby to miało na nią taki, czy inny wpływ. Bierze życie w swoje ręce. Cokolwiek mi się dzieje, to co ja z tym zrobię, to zależy tylko ode mnie. Czy mnie to zabije czy wzmocni. Ostatecznie Ja decyduję. Nie ważne, co się wydarzy, ważne jak ja to przyjmę.

Cóż więc powinniśmy zrobić? Budujmy naszą dojrzałość. Zobaczmy te wzorce i ideały i dążmy do nich. Pozdrawiam Was Kochani i do przodu!