စကားေျပာျခင္းႏွင့္လူမႈဆက္ဆံေရး၊ အပုိင္း(၇) (နိဂုံး) Tin Hlaing Oo(Thayet)

ျမန္မာစတီးမစ္မိသားစုဝင္မ်ား က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စုံၾကပါေစ….
ဥပေဒသ(၄၃)
“ႏႈတ္ခ်ဳိ သွ်ဳိတစ္ပါး” ၊ “ႏႈတ္ေကာင္းလွ်င္ျပည္စုိး”၊ “ႏႈတ္ေၾကာင့္ေသ၊ လက္ ေၾကာင့္ေက်” ဆုိတဲ့စကားေတြကုိ သတိျပဳရပါမယ္။
စကားေျပာေကာင္းၿပီး ႏႈတ္ခ်ဳိတဲ့သူဟာ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားပါတယ္။
လူမႈဆက္ ဆံေရးပညာေကာင္းမြန္တဲ့လူဟာ ရာထူးအာဏာႀကီးမားတဲ့ လူကုိ လႊမ္းမုိးလုိ႔ရတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာၾကြယ္၀တဲ့သူကုိလည္း လႊမ္းမုိးလုိ႔ ရတယ္၊ ပညာရွိ ကုိပင္လွ်င္လႊမ္းမုိးလုိ႔ရတယ္။
သာေရး နာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြအားလုံးရဲ့ အားကုိးအားထားရာ လူျဖစ္တယ္။ လူ ေတြအားလုံးရဲ့ ႏွလုံးသားမွာ ကဗ်ည္းတင္ခံရသူျဖစ္ တယ္။
လူမႈဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္တဲ့သူဟာ တုိးျပည္ကုိလည္းစုိးမုိးလုိ႔ရတယ္။
လူမႈဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္တဲ့လူေတြ တုိင္းျပည္ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ မ်ားျပားလာၿပီ ဆုိရင္ အဲဒီတုိင္းျပည္ဟာ ေဘးဘယာကင္းၿပီး ေအးခ်မ္း သာယာလာလိမ့္မယ္။
ၾကမ္းကၽြံရင္ ႏႈတ္လုိ႔ရေပမယ္၊ စကားကၽြံရင္ ႏႈတ္မရဘူး ဆုိတာ ဂရုစုိက္ ပါ။

ဥပေဒသ(၄၄)
လူတုိင္းဟာ အသက္ရွည္လုိၾကတယ္၊ က်န္းမာေရးေကာင္းလုိၾက တယ္။
အစာအဟာရ လုံလုံေလာက္ေလာက္ စားေသာက္ခ်င္ၾကတယ္။
အမုိးအကာနဲ႔ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ေနခ်င္ၾကတယ္။
အဲဒီသုံးခ်က္ျပည့္စုံရင္ ေငြေၾကးျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ့ လုိအပ္ခ်က္၊ ေဆြးမ်ဳိးေတြရဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ေထာက္ပံ့ခ်င္ၾက တယ္။
သူတပါးခ်ီးမြမ္းတာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာကုိခံယူခ်င္ၾကတယ္။ ေသၿပီးတဲ့ ေနာက္ဘဝမွာေတာင္ ေကာင္းရာမြန္ရာကုိ ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြအားလုံးထဲမွာ လူတုိင္းနီးပါး အလုိခ်င္ဆုံးစိတ္ကေတာ့ ခ်ီးမြမ္းခံလုိစိတ္ျဖစ္တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေနရာတုိင္းမွာ- လူတုိင္းကုိ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားမ်ားေျပာပါ။ ထပ္ေျပာပါ့မယ္- လူတုိင္းကုိခ်ီးမြမ္းပါ၊ အားေပးပါ။

ဥပေဒသ(၄၅)
တိတိက်က် မရွိတဲ့အရာကုိ ျငင္းခုံျခင္းမလုပ္ပါနဲ႔။
ဘာ့ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနတင္းမာမႈေတြကုိ ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ ပါ။ သည္းခံၿပီးနားေထာင္ပါ။
တစ္ဖက္လူက တုိက္ခုိက္လာသည့္တုိင္ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္တာမ်ဳိး မလုပ္ပါနဲ႔။ တုိက္ပြဲျပင္ထန္လာႏုိင္ပါတယ္။
သူတုိ႔ဆီက ေတာင္းပန္စကားလည္း မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြက အမွားျပဳလုပ္ထားေပမယ့္ ေတာင္းပန္ဖုိ႔ ဝန္ေလးတတ္ပါတယ္။
အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြကုိ ေရးႀပီးခြင္က်ယ္မလုပ္ပါနဲ႔။
ေျပာသင့္တာကုိ ေျပာၿပီး၊ မေျပာသင့္တာကုိ ႏႈတ္ပိတ္ေနပါ။

ဥပေဒသ(၄၆)
စကားေျပာရင္ မ်က္ႏွာေသ ခပ္တည္တည္နဲ႔မေျပာပါနဲ႔၊ အမူအရာ ပုိတာလည္း မေကာင္းဘူး၊ ျပဴးၿပဲရႈံ႕မဲ့ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာတာမ်ဳိးလည္းမလုပ္နဲ႔။
ပရိတ္ႆတ္ဟာ လူတစ္ေယာက္ဆီက ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ နာရီ၀က္ထက္ပုိၿပီး နားမေထာင္ခ်င္ဘူး။ ပရိတ္ႆတ္မၿငိးေငြ႔ခင္ ရပ္တန္႔ရမယ္။
ပရိတ္ႆတ္ကုိ (၅)မိနစ္တစ္ခါ လက္ခုပ္တီးေအာင္လုပ္ရမယ္။ တစ္နာရီ၊ နာရီ၀က္ေနမွ လက္ခုပ္တီးရတာပ်င္းစရာ၊ ၿငီးေငြစရာ ျဖစ္ေစတယ္။
စိတ္ရႊင္လန္းဖြယ္ရာ ဟာသေလးေတြေျပာတတ္ရမယ္။
စကားေျပာေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ ပရိတ္ႆတ္ဦးေႏွာက္ထဲကုိ သံမႈိ ရုိက္သလုိစြဲသြားေအာင္ ေျပာႏုိင္ရမယ္။

ဥပေဒသ(၄၇)
လူမႈဆက္ဆံေရး ပညာတတ္ေျမာက္ျခင္းဟာ သံလုိက္ဓါတ္ေကာင္းမြန္ ျခင္းျဖစ္တယ္။
သံလုိက္ဓါတ္ေကာင္းသူဟာ အဆုိးျမင္စိတ္မရွိဘဲအေကာင္းျမင္စိတ္မ်ား သူျဖစ္တယ္။
သူဟာ လူအမ်ားရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ယုံမွ်မက သူတုိ႕စိတ္ဓါတ္ ကုိလည္း ျမင့္မားသည္ထက္ျမင္မားေအာင္ ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္တယ္။
သူတုိ႔ဟာ သူမ်ားေတြရဲ့ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြကုိ အၿမဲရွာေဖြၾကည့္ ရႈ႕တတ္တယ္။ အျပစ္ရွာေဝဖန္မႈ မလုပ္ၾကဘူး၊ လူတုိင္းေအာင္ျမင္မႈကုိ မည္မွ်ေသးငယ္သည္ျဖစ္ေစ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ ၿပဳံးၿပဳံးရႊင္ရႊင္ ရွိၿပီး ပြင့္လင္းတဲ့စိတ္ထားရွိၾကတယ္။
အျခားသူမ်ားအေပၚမွာ အမွန္တကယ္ စိတ္ဝင္စားမႈရွိၾကတယ္။ မိမိေျပာ ျခင္းထက္ အႀကိမ္မ်ားစြာနားေထာင္ျခင္းကုိ သေဘာက်ၾကတယ္။
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္အိမ္ကုိ မၾကာခဏအလယ္အပတ္သြားတာဟာ မိတ္ေဆြပ်က္ေၾကာင္းျဖစ္သလုိ၊ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတာဟာလည္း မိတ္ေဆြပ်က္ေၾကာင္းပါပဲ။

လူတုိင္း လူတုိင္းမွာ ခ်စ္ၾကခင္ၾက အလုိလုိက္ၾကရတဲ့သူေတြရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အဲဒီလူေတြဟာ အလုိက္မသိတဲ့အျပဳအမူေတြ ျပဳလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အလုိက္မသိျခင္းေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ဖက္လူကုိ စိတ္ အေႏွာက္အယွက္အေတာ္ျဖစ္ေစပါတယ္။
အေျပာသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ မေျပာရဘူး၊ အသြားသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ မသြားရဘူး၊ မေနသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာမေနရဘူး၊ မစားသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ မစားရဘူး။ ဥပမာ- တစ္ဖက္လူက မိမိကုိ လုိလုိလားလား ဖိတ္ေခၚျခင္းမရွိတဲ့ အခမ္းအနားမ်ဳိးကုိ တက္ေရာက္ျခင္းမျပဳရပါဘူး။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ၊ စားေသာက္ဆုိင္မွာ သူစိမ္းဧည့္သည္နဲ႔စားေသာက္ေနစဥ္ မိမိနဲ႔ မည္မွ်ပင္ခင္ခင္ပါေစ ႀကဳိတင္ခ်ိန္းဆုိထားျခင္းမရွိလွ်င္ ဝင္ေရာက္စားေသာက္ျခင္းမ်ဳိး မလုပ္ရပါဘူး။
ကုိယ္က ဆင္ျခင္ဥာဏ္ရွိဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ခင္မင္တဲ့ သံေယာဇဥ္စိတ္က သတိကင္းလြတ္သူ၊ အဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းမဲ့သူ ျဖစ္သြားေစတတ္ ပါတယ္။ လူမႈဆက္ဆံေရးပညာမွာ ဒီကိစၥေတြကုိ အထူးသတိထားရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ တဲ့ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
တစ္ခါက ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ ၾကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ဟာ ေတာနက္ႀကီးထဲ မွာ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အတူစား၊ အတူအိပ္၊ အတူေနထုိင္ၾက တယ္။ ဆင္ႀကီးက အိပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ၾကြက္ကေလးက အနားကေန တတြတ္တြတ္နဲ႔ စကားေျပာတယ္။
“ဦးဆင္ႀကီး၊ အိပ္ေတာ့မွာလား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ေတာ့ကုိ သြားၾကမယ္၊ အဲဒီ မွာစားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ယပ္ခပ္ေပးမယ္ေနာ္” စသည္ျဖင့္ ေျပာဆုိေနတာေၾကာင့္ ဦးဆင္ႀကီးက အိပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ 
ဒါနဲ႔ ဆင္ႀကီးက “ေအးပါကြာ… ဖုိးေရႊၾကြက္ရာ၊ မနက္ကိစၥ၊ မနက္မွေျပာၾကရ ေအာင္၊ အခုလည္းအေရးမႀကီးေသးပါဘူး၊ ငါေအးေအး ေဆးေဆးအိပ္ပါရေစ” လုိ႔ ေတာင္းပန္တယ္။ 
ကုိယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစတနာနဲ႔ ေလာကြတ္ေတြေခ်ာ္ၿပီးေျပာခ်င္ေပမယ့္ တဖက္သားနားေထာင္ႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ သူနဲ႔ကင္းရာ ေဝးေဝးမွာ ေနေပးလုိက္ပါ။ ဒါဟာ သူ႔အေပၚမွာ ဂရုစုိက္ျခင္း၊ အလုိက္သိျခင္းပါပဲ။

မလုိအပ္တဲ့ အပုိစကားမေျပာနဲ႔

၁။ မဟုတ္မမွန္ အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔မစပ္ သူတပါးမႏွစ္သက္ေသာစကား။
၂။ ဟုတ္၏မွန္၏ အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔မစပ္ သူတပါးမႏွစ္သက္ေသာစကား။
၃။ ဟုတ္၏မွန္၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္စပ္၏ သူတပါးမႏွစ္သက္ေသာစကား။
၄။ မဟုတ္မမွန္ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္မစပ္ သူတပါးႏွစ္သက္ေသာစကား။
၅။ ဟုတ္မွန္၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္မစပ္ သူတပါးႏွစ္သက္ေသာစကား။
၆။ ဟုတ္မွန္၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္စပ္၏ သူတပါးႏွစ္သက္ေသာစကား။
ၿပီးပါၿပီ။ ။
Steemit Myanmar အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာစိတ္ျဖင့္လက္တြဲေခၚေဆာင္ ေအာင္ျမင္ၾက ပါေစ။
Steemit Myanmarအားလုံးကုိခ်စ္တဲ့
Author Tin Hlaing Oo
09151354
photo Design- THO

MSC-069