The Choice Man (၂)

အပိုင္း(၁) ဖတ္ရန္
“ခင္ဗ်ား ေတြးၾကည့္ဖူးလား . . . က်ေနာ္တို ့ရဲ့
ဘဝေတြဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေသးေသးေလး
တစ္ခုေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေျပာင္းလဲ
သြားတတ္တယ္ဆိုတာ” . . . . .

“မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ဟာ ေကာလိပ္ေက်ာင္း
တစ္ခုကို တက္ဖို ့ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ . . . အဲဒီမွာ
သူမ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးရဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြကို
ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္မယ့္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ့
ဆံုေတြ ့ခြင့္ရခဲ့တယ္ ။အဲ . . ေနာက္တစ္ခုက
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ဘားမွာ အရက္မေသာက္
ေတာ့ဘူးလို ့ဆံုးျဖတ္ျပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္ . . .
အျပန္လမ္းမွာ သူ ့ကားက မီးရထားသံလမ္းေပၚ
စက္ေသသြားေတာ့ ရထားလာတဲ့အခ်ိန္ လူေရာ
ကားေရာ တိုက္ျပီးပါသြားတယ္ ။ တကယ္လို ့သူသာ
ဘားမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းျပီး အရက္ေသာက္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္
သူ ့ကားကို သံလမ္းေပၚကေန တြန္းေရႊ ့ဖို ့ အကူညီ
ေပးမယ့္ လူတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ေတြ ့နိုင္လိမ့္မယ္။
ေနာက္ရိွပါေသးတယ္ဗ်ာ . . . ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာက္ေဆာင္အစြန္းကို
သြားျပီး အမိုက္စား Selfie သြားရိုက္တယ္ . . . ေျခေခ်ာ္
ျပီး ျပဳတ္က်ေတာ့မလို ျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက
သူ ့ကို ကယ္လိုက္ရတယ္ ။ သူ ့ကိုကယ္လိုက္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခ်ာက္ထဲကို
ျပဳတ္က်ျပီး ေသသြားရရွာတယ္ ။ အကယ္တင္ခံ
လိုက္ရတဲ့ ေကာင္ေလးခမ်ာလည္းဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး
ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ရိွတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ ့ ေနထိုင္သြား
ရေတာ့တယ္ . . .။ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ . . . ေရြးခ်ယ္မွု
ကေတာ့ တစ္ခုပဲရမယ္ . . .။ တစ္စံုတစ္ေယာက္
လာနိုးနဲ ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္
ကို လံုျခံဳေရး တစ္ေယာက္က ဒုကၡေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္
. . . . အဲဒီလံုျခံဳေရး ရဲ့ အနာဂတ္က ဘာေတြ
ျဖစ္သြားမလဲ . . အ့ံအားသင့္စရာေတြ ျဖစ္လာနိုင္
ေကာင္းရဲ့” လို ့ပံုမွန္ေလးေျပာျပီး ရပ္လိုက္ပါတယ္
။ဒါေပမယ့္ သူ ့ေလသံထဲမွာေတာ့ အႏၱရာယ္ရိွတဲ့
အေငြ ့အသက္ေတြက အတိုင္းသားခံစားလို ့ရပါတယ္။
လံုျခံဳေရးက ေရွ့တစ္လွမ္းတိုးလာရင္း “မင္းငါ့ကို
လာျခိမ္းေျခာက္ေနတာလား ဝတၱရားေနွာင့္ယွက္
မွုနဲ ့၁၂ နာရီေလာက္အခ်ဳပ္ထဲမွာ ေနခ်င္ေနတာလား
. . . မင္းလိုေကာင္မ်ိဳး ငါလုပ္လို ့မရဘူးထင္မေနနဲ ့”
ဆိုျပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက “ က်ေနာ္ဘယ္လို
ထင္တာ ကိစၥမရွိပါဘူး . . . ခင္ဗ်ားဘယ္လို
ဆံုးျဖတ္မွာလဲ . . . အဓိက က ခင္ဗ်ားရဲ့
ေရြးခ်ယ္မွုပါပဲ”
လံုျခံဳေရးကလဲ သူ ့ကို မလြတ္တမ္းစိုက္ၾကည့္ရင္း
ခါးေပၚက လက္ထိတ္ကို လက္လွမ္းလိုုက္ေပမယ့္
ေနာက္အေတြး တစ္ခုဝင္သြားပံုရပါတယ္။
“ေနာက္တစ္နာရီအတြင္း မင္းကို
ဒီေနရာမွာ မျမင္ခ်င္ဘူး” လို ့မၾကားတၾကား
ေျပာျပီး တရားရံုးေတာ္ အျပင္ဘက္
အဝင္ေပါက္မွာရွိတဲ့ သူ ့ေနရာကို စိတ္ဆိုး
မာန္ဆိုး ထြက္သြားပါတယ္။

သူလည္း ဘာမွခြန္းတံု ့မျပန္ေတာ့ပဲ
လူတန္းၾကီးေစာင့္ေနတဲ့ေနရာကိုပဲ
အာရံုစိုက္ေနပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့
သူ ရုတ္တရက္ထရပ္ကာ လူတန္းရဲ့
အေရွ ့ပိုင္းကို ဦးတည္ေလွ်ာက္သြား ျပီး
နို့နွစ္ေရာင္ ဘေလာက္စ္အက်ၤ ီနဲ့
ေရျပာေရာင္ စကပ္ကိုဝတ္ထားတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နားမွာ ရပ္
လိုက္ပါတယ္။သူမလက္ထဲမွာ အညိဳေရာင္
သားေရအိတ္ျပားေလးတစ္ခု ရိွေနျပီး
သူမအနားကိုတိုးကာ “ လီဆာ ဒန္နရယ္လ္”
လို ့ေမးျမန္းလိုက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ
ေျပာလိုက္တဲ့အခိုက္ . . . .
လီဆာ ဒန္နရယ္လ္ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက
ခ်က္ခ်င္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
ရုတ္တရက္အနားေရာက္လာတဲ့ သူ ့ေၾကာင့္
အံ့အားသင့္သြားျပီး တံု ့ဆိုင္းစြာနဲ ့ “ဟုတ္ပါတယ္
. . . ရွင္က ဘယ္သူပါလဲ”
“ကိုယ့္ကို လီယိုနာဒ့္ လို ့ေခၚနိုင္ပါတယ္ . .
မင္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ အရာ နွစ္ခု
ရိွတယ္”
သူကိုယ္သူ လီယိုနာ့ဒ္လို ့ေျပာေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ကို လီဆာ စိုက္ၾကည့္
လိုက္တယ္ . . အရပ္ေျခာက္ေပေလာက္နဲ ့
ပိန္ပိန္ပါးပါးလူတစ္ေယာက္ သူလိုကိုယ္လို
ပံုစံမ်ိဳး . . . ဒါေပမယ့္ သူ ့မ်က္လံုးေတြကေတာ့
အျပာေရာင္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ေတြ လြတ္ထုတ္
ေနသလိုပဲ . . .။
“ဒါနဲ ့ ရွင္က ဘာကိစၥလဲ” . . .
“ ပထမဆံုး ေရြးခ်ယ္ရမွာကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ပံုမွန္ကိစၥမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး . . .”
စိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့ အမူအရာနဲ ့
သူက ဆက္ေျပာတယ္ “ပထမ မင္းကိုယ္နဲ ့လိုက္ခဲ့ပါ
ျပီးေတာ့ ဒုတိယေျမာက္ေရြးခ်ယ္ရမယ့္
အရာအတြက္ ကိုယ္ေျပာတာကို နားေထာင္
ေပးပါ . . . ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း မင္းအခုသြားေနတဲ့
ရံုးအမွတ္ (၁၇) ကို ဆက္သြားလိုက္ပါ . . .
ဒါေပမယ့္ မင္းကိုေတာ့ သတိေပးလိုက္မယ္ . . .
ရံုးအမွတ္ (၁၇) ကိုပဲ သြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့
မင္း ျပန္လာနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး . . .
အဲဒီလို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းက မင္းအတြက္
ေသဆံုးျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။”
“ဘာ . . ဘယ္လို . . .
ဘာေတြျဖစ္မွာ မို ့လို့လဲ”
“ဘာျဖစ္မွာလဲ ဆိုတာေတာ့
မင္းကို ထုတ္ေျပာခြင့္မရွိဘူး . . .
ျပီးေတာ့ မင္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္ဖို ့
အခ်ိန္ (၁၀) စကၠန္ ့ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ . . .
အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ မင္းသြားမယ့္ေနရာကိုပဲ
သြားခြင့္ျပဳရေတာ့မွာ . . .
မင္း ကိုယ္နဲ ့လိုက္ခဲ့မွာလား . . .”
သူမျပန္ေျပာပါတယ္ . . “ဒါက က်မရဲ့
ပထမဆံုး တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ရတဲ့
အမွု ျဖစ္ေနတယ္ . . . မသြားလို ့မရဘူး”
လီယိုနာ့ဒ္က ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သြားေတာ့မယ့္
ပံုစံမ်ိဳး လွည့္ထြက္လိုက္ပါတယ္။
“ဒါနဲ ့ . . ေနပါအံုး ရွင္ေျပာတာ ေသခ်ာလို့လား”
သူျပန္လွည့္ၾကည့္ျပီး “ကိုယ္ အျမဲတမ္းေသခ်ာပါတယ္”
လို ့ရိုးရိုးေလး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
လီဆာ တရားရံုးေတာ္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဒါျပီးရင္ သူမဝင္ရမယ့္ အလွည့္ေရာက္ေနျပီ . . .
လီယိုနာဒ့္ကလည္း ထြက္သြားဖို ့ဟန္ျပင္ေနျပီ . . ။
“ဒုကၡပါပဲ” လို ့ေရရြတ္လိုက္ရင္း လူတန္းၾကီးထဲမွ
ထြက္လိုက္ပါတယ္။
“ဒီဘက္ကို ျမန္ျမန္လာ” လီယိုနာ့ဒ္ ေျပာရင္းဆိုရင္း
ေလွကားထစ္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ဆင္းေန
ပါတယ္။ လီဆာလည္း သူ ့ကိုမွီေအာင္ ျမန္ျမန္
ေလွ်ာက္ေနရတယ္ . . သူမကို လံုးဝလွည့္မၾကည့္ပဲ
ဘေရာ့ဒ္ေဝး ဘက္ကို လွည့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။
သူမလည္း တတ္နိုင္သမွ် မွီေအာင္လိုက္ေလွ်ာက္ရင္း
“ဘာေတြ ေလာေနတာလဲ . . . က်မတို ့ဘယ္သြား
ေနၾကတာလဲ”
သူ ျပန္မေျဖပဲ လမ္းပဲဆက္ေလွ်ာက္ေနရင္း
လမ္းျဖတ္ကူးရန္ ေနရာ အေရာက္မွာ
မီးနီ (မကူးရ) လင္းေနေပမယ့္ သူကေတာ့
ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ ကားဟြန္းသံက်ယ္
ေလာင္စြာျမည္ျပီး ဘရိတ္ေဆာင့္အုပ္လိုက္လို ့
ကားတာယာနဲ ့လမ္းပြတ္တိုက္သြားပါတယ္။
လီယိုနာ့ဒ္ကေတာ့ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္
လွည့္မၾကည့္ပါဘူး။ လီဆာလည္း ကားသမားကို
လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ ့ေတာင္းပန္တဲ့ ဟန္လုပ္ျပီး
ကားေရွ့ကေန ျဖတ္ေျပးလိုက္ပါတယ္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ သူ တို ့ထြက္လာတဲ့
ေနရာဘက္ကေန က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေပါက္ကြဲသံၾကီး
ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ လီဆာထိတ္လန့္တုန္လွုပ္စြာနဲ့
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တရားရံုးအေဆာက္အဦး
ေရွ့ကေန မီးခိုးလံုးၾကီးေတြ တက္လာေနျပီး
လူအမ်ားအျပားဟာလည္း ေျမျပင္ေပၚမွာ
အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
လဲက်ေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြကေတာ့ ေအာင္ဟစ္ျပီး
ေျပးလႊားေနၾကတယ္။လီဆာ ျပန္လွည့္ျပီး
လီယိုနာ့ဒ္ဆီကို ေျပးသြားလိုက္ပါတယ္။
သူလည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနရာမွရပ္ျပီး ခုနက
အျဖစ္အပ်က္ကို လွည့္ၾကည့္ေနပါတယ္။
“ရွင့္ လက္ခ်က္လား”
“မဟုတ္ပါဘူး”
“ဒါဆို ရွင္သိေနခဲ့တာပဲ . . အဲ့ဒီနားမွာ
ဗံုးေထာင္ထားတယ္ဆိုတာ ရွင္သိေနခဲ့တာပဲ
ဟို လူေတြရဲ့ အသက္ကိုကယ္ဖို ့ ရွင္ဘာမွ
မလုပ္ခဲ့ဘူး”
သူမေခါင္းေပၚကို ေက်ာ္ၾကည့္ရင္း
“ဟုတ္တယ္ ကိုယ္သိေနခဲ့တယ္ . .
ဒီေန ့ ငါ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က သူတို ့ေတြကို
ကယ္ဖို ့မဟုတ္ဘူး” အလွ်ံညီးညီး ထိန္လင္း
ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ ့ သူမကို ငံု ့ၾကည့္ရင္း
“ဒီေန ့ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မင္းကိုကယ္ဖို ့ပါပဲ
. . . မင္းသေဘာမက်လို ့လား”
“ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ . . . ဒါေပမယ့္
က်မေျပာခ်င္တာက ရွင္ ဟိုလူေတြရဲ့ အသက္
ကိုလည္း ကယ္လို ့ရရဲ့သားနဲ ့”
“ အင္း . . . ဒီေန ့ေတာ့မဟုတ္ဘူး . .
မေန ့ကဆိုရင္ ေတာ့ျဖစ္နိုင္တယ္ . .
ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါမတိုင္ခင္ တစ္ရက္ရက္ေပါ့”
သူေျပာတဲ့ဆိုလိုရင္းကို သိေအာင္ၾကိဳးစားရင္း
ပေဟဠိ တစ္ခုလိုသူ ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ရဲကားေတြ မီးေရာင္တစ္ျဖတ္ျဖတ္ ဥၾသသံေတြ
ဆြဲရင္း သူတို ့နားကို အရွိန္နဲ ့ျဖတ္သြားတယ္။
တစ္စတစ္စ က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ေနတဲ ့
ဥၾသသံေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ရဲကားေတြ
လူနာတင္ကားေတြ အမ်ားအျပားလည္း
လာေနၾကတာကို သိလိုက္ရတယ္။
“ေက်းဇူးျပဳျပီး ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါ”
သူေျပာျပီး လွည့္ထြက္ကာဆက္ေလွ်ာက္
သြားပါတယ္။
ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ သူေျဖးေျဖးပဲ ေလွ်ာက္ျပီး
နွစ္ဘေလာ့ ေလာက္အေရာက္မွာရွိတဲ့ ေကာ္ဖီ
ဆိုင္ေလးေရွ့မွာ ရပ္လိုက္ၾကတယ္။ရဲကားဥၾသ
ဆြဲသံေတြကေတာ့ ၾကားေနရတုန္းပဲ . . .
သူကေတာ့ ေနာက္ထပ္ဘာသံမွမၾကားမိသလို
ပံုစံနဲ ့ဆိုင္ထဲဝင္သြားပါတယ္။ ေကာင္တာကိုသြားျပီး
ေကာ္ဖီနွစ္ခြက္နဲ ့ ငွက္ေပ်ာသီးအရသာ
ေပါင္မုန့္ကို မွာလိုက္ပါတယ္။
ေကာင္တာမွ လူငယ္ေလးက
“ခင္ဗ်ားတို့ တရားရံုးေတာ္ဘက္က လာခဲ့ၾကတာလား”
လီယိုနာ့ဒ္က ဘာမွမထူးျခားတဲ့ ေလသံနဲ ့
“ဟုတ္တယ္”
“ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ၊ ဗံုးေပါက္သြားတာလား”
“ဟုတ္တယ္ . . . လူအမ်ားၾကီးရဲ့ ဘဝေတြ
ေျပာင္းလဲကုန္ျပီ”
ခုနက ေလသံအတိုင္း သူျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဆက္ရန္ . . . .
Translated From “THE CHOICE MAN” by O.H.Reads

@thettinaung
MSC - 105

Posted using Partiko Android