The Choice Man (၁)

လီဆာရဲ့ ေရြးခ်ယ္မွု . . . . .

သူ . . . သာမန္သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္
လူတစ္ေယာက္ . . . . ။ နက္ျပာေရာင္
ေဘာင္းဘီ ၊ အျပာနုေရာင္ရွပ္ အက်ၤ ီနဲ ့
အနက္ေရာင္ သားေရေပ်ာ့ဖိနပ္ကို
ဝတ္ဆင္ထားျပီး . . . ျမိဳ ့ထဲမွာ သူလို
ကိုယ္လို အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ ေတြထဲက
လူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္နိင္ပါတယ္။
သူ ့လက္ထဲမွာ အနက္ေရာင္ လက္ဆြဲအိတ္
တစ္လံုးနဲ ့ဆိုေတာ့ စပုိင္ရုပ္ရွင္ ကားေတြထဲကလို
ခပ္ဆင္ဆင္တူေနပါတယ္။လက္ဆြဲအိတ္
အနက္ေရာင္က အေရာင္ေဖ်ာ့ေနေပမယ့္
အိတ္ရဲ ့ေငြေရာင္ ေသာ့ဂဏာန္းတြဲကေတာ့
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေနေရာင္နဲ ့ထိလိုက္တိုင္း
လက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူ ့ပံုစံက လည္စည္း
သာ ဝတ္ဆင္ထားမယ္ဆိုရင္ ေရွ ့ေနတစ္ေယာက္
ျဖစ္မယ္လို ့ထင္မိေကာင္းထင္မိမွာပါ။လမ္းေဘး
တစ္ေလွ်ာက္ဦးတည္ရာမဲ့ ေလွ်ာက္သြားေနရင္း
မ်က္လံုးအစံုက ဟိုၾကည့္လိုက္ ဒီၾကည့္လိုက္နဲ့
လူေတြ ကားေတြ အေဆာက္အဦးေတြ
က အခုေလးတင္မွ ေပၚလာသလိုလို . . . အခုေလးတင္
တစ္ခဏခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မလိုလို
လိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။

လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ဘေရာ့ဒ္ေဝးဘက္ကို
ဦးတည္လိုက္ျပီးမွ ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးကာ
ျမိဳ ့လယ္ေကာင္ဘက္ ဆက္ေလွ်ာက္
ေနခဲ့ပါတယ္။ရည္ရြယ္ရာမဲ့ ေလွ်ာက္သြားေနရာ
က အခုေတာ့ သူ ့ရဲ့လမ္းေလွ်ာက္ပုံဟာ
လူေတြရဲ့ ကံၾကမၼာကို ေန့စဥ္လိုလို
တစ္ထိုင္တည္း ဆံုးျဖတ္ေပးေနတဲ့
တရားရံုးေတာ္ေတြဖက္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခု
နဲ ့သြားေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးျဖစ္လာပါတယ္။
တရားရံုးအျပင္ဘက္က သန့္ျပန့္ေနတဲ့
အျဖဴေရာင္ ေလွကားထစ္ေတြဆီ
အေရာက္မွာေတာ့ သူရပ္တန့္လိုက္ပါတယ္။
ေလွကားေျခရင္းမွာေတာ့ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း
ဆြဲထားျပီး အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လူေတြဟာ
အထဲဝင္ဖို ့အေရး လံုျခံဳေရးစစ္ေဆးခံဖို ့
ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။သူကေတာ့ လံုျခံဳေရး
မ်ဥ္းရဲ့ ေဘးနားေလးကပ္ျပီး ရပ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေလွကားထစ္အစြန္းဘက္ေတြမွာ
၃ ေပေလာက္အျမင့္ မာဘယ္ေက်ာက္သား
ပန္းအလွပင္စိုက္တဲ့ ေနရာဟာ အေပၚဘက္
ေလွ်ာက္လမ္းနဲ ့တစ္ေျပးညီ ျဖစ္လို့ေနပါတယ္။
လက္ဆြဲအိတ္ကို ခ်လိုက္ျပီး ေက်ာက္သားနံရံ
ကိုမွီကာ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့တန္းစီေနတဲ့
လူေတြၾကားထဲ ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္ခုခုကို
ရွာေဖြေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ။ ဝတ္ပံုစားပံုအရ ေရွ့ေနမွန္း
သိသာေနတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ ့ကေတာ့ ေဒၚလာ ရာေက်ာ္တန္
ရွပ္ အက်ၤ ီ၊ လယ္သာ လက္ဆြဲအိတ္၊ ကုတ္အက်ၤ ီေတြ၊
စကပ္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားၾကျပီး သူတို ့ရဲ့ စမတ္ဖုန္းေတြ
မွာ အာရံုေရာက္ေနၾကပါတယ္။က်န္တဲ့ လူေတြကေတာ့
ဒီအတိုင္း တရားခြင္မွာ လာနားေထာင္ၾကတဲ့လူေတြ၊
သတင္းေထာက္ေတြနဲ ့တရားစီရင္ေရးက
ဂ်ဴရီအဖြဲ ့ဝင္လူၾကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တံခါးအဝက လံုျခံဳေရး
တစ္ေယာက္က သူ ့ကိုသတိျပဳမိသြားပါတယ္။
ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေသနတ္ေပၚလက္တင္ျပီး
သူ ့ဆီေလွ်ာက္လာကာ
“ ဒီနားမွာ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ လာလုပ္မေနနဲ ့ ကိုယ့္လူ”
ဆိုျပီး အာဏာသံပါပါ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အေစာင့္ရဲ့ ပံုစံက အလံုးအထည္ အရေရာ
အရပ္အေမာင္းအရပါ ထြားက်ိဳင္းတဲ့ ထဲမွာပါပါတယ္။
အေစာင့္ကို သူတစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ . . .
သူ ့ရဲ့ အေရာင္ေတာက္မတတ္ မ်က္လံုးျပာေတြနဲ ့
ၾကည့္ရင္း “ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လာေစာင့္ေနတာ
ပါ” ေျပရာေျပာေၾကာင္း ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ေျပာ
လိုုက္ပါတယ္ ။
အေစာင့္က ထပ္ေမးျပန္တယ္ . .
“ဘယ္သူ ့ကိုလဲ”
“တကယ္ေတာ့ . . . လူနွစ္ေယာက္ပါ . . .
တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရွ ့ေနပဲ ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က
ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး” လို ့ သူ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ
ျပန္ေျဖပါတယ္ ။
လံုျခံဳေရးကေတာ့ မ်က္နွာတင္းတင္းနဲ ့
“ ID ျပပါ” . . . . .
သူ ့ရဲ့မ်က္လံုးျပာေတြဟာ မနက္ခင္း
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေၾကာက္စရာ
ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အေရာင္ လက္သြား
ေပမယ့္ မ်က္္နွာကေတာ့ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္
မပ်က္သြားပါဘူး။ ပိုမိုနူးညံ့တဲ့ ေလသံနဲ ့
“ခင္ဗ်ား ေတြးၾကည့္ဖူးလား . . . က်ေနာ္တို ့ရဲ့
ဘဝေတြဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေသးေသးေလး
တစ္ခုေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေျပာင္းလဲ
သြားတတ္တယ္ဆိုတာ” . . . . .

ဆက္ရန္ . . . .
Translated From “THE CHOICE MAN” by O.H.Reads
@thettinaung
MSC-105