မကြၽတ္ေသာ အစြဲ အပိုင္း(၂)

အလုပ္ဝင္ကာလ ႏွစ္လေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ အလုပ္ဝင္ခဲ့စဥ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ပ်က္ေတြရယ္ေၾကာင့္ ရင္ခြဲရံုဆို ေဝးေဝးကေ႐ွာင္လာတယ္။ ဘယ္လိုပဲေ႐ွာင္လြဲေစကာမူ ကံတရားအပ္စပ္လာရင္ ၾကံဳေတြ႔ရစျမဲပါ။တစ္ခုေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ ညDutyကတစ္လမွာတစ္ပတ္ပဲဆင္းေပးရတယ္။

အဲတစ္ပတ္ဆင္းရတဲ့ည Duty ဆို ငရဲက်သလိုပါပဲ။အျခားမဟုတ္ဘူး သရဲေၾကာက္တာ။ကဲျဖစ္ပ်က္ပံုေလးက သရဲကႏွစ္လေလာက္ ခရီးထြက္သြားပံုပဲ ႏွစ္လအေတာတြင္းအရိပ္ေရာင္ေတာင္မေတြ႔ဘူးဗ်။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကပဲ ေ႐ွာင္မိေနတာလား သူပဲေပ်ာက္ေနတာလား မသိဘူးဗ်။ အဲဇာတ္လမ္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ ညDutyက်တဲ့အခ်ိန္မွာစတာပါပဲ။ျဖစ္ခ်င္ ေတာ့ည၁၁ေလာက္ Child ward(ကေလးကုသေဆာင္)ဖက္ကို ကေလးလူနာတစ္ေယာက္ပို႔ဖို႔ေရာက္လာပါတယ္။အဲညမွ လူနာေတြကလည္း႐ႈပ္ေနတယ္။ကေလးက ဖ်ားၿပီးတက္ေနေတာ့ ​ေဆးရံု တင္ရမွာျဖစ္လို႔ ကေလးကုေဆာင္ကိုပို႔တာပါ။ အခ်ိဳ႕လုပ္သားေတြမအားရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဧည့္ႀကိဳေတြကဝင္ကူေပးရတာေပါ့။

ကေလး ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ လူနာကေလးအေမရယ္ ကေလးကို တြန္းကုတင္ေလးနဲ႔တြန္းလာၿပီး Childအေဆာင္ကို သြားပို႔တာေပါ့။ Child အေဆာင္ ရဲ႕ေဘးဖက္ေကြ႔သြားရင္ ေတာ့ ရင္ခြဲရံုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္သတိမထားမိဘူး ကေလးကုတင္ကိုတြန္းရင္း childေဆာင္ကိုဝင္မယ္ၾကံတုန္း ရင္ခြဲရံု ေ႐ွ႕မွာလူတစ္ေယာက္ရပ္ေနတာကို သဲသဲကြဲကြဲျမင္လိုက္ရတယ္။အစေတာ့ရင္ခြဲရံု ေစာင့္တဲ့ဦးေလးလို႔ပဲထင္မိတာ။ကိုဟာကိုပဲလုပ္စရာ႐ွိတာဆက္လုပ္ေနတာေပါ့။ကေလးကိုပို႔ၿပီးတစ္ေယာက္ထဲျပန္ထြက္လာတေပါ့။

စိတ္ပဲေစစားတာလဲမသိေက်ာေပးသြားရတဲ့ ရင္ခြဲရံု သြားလမ္းဘက္ကို လွည့္ၾကည္မိတာ ခုနကရပ္ေနတဲ့ လူကေခါင္းျပတ္ႀကီးမတ္တပ္ႀကီးေက်ာေပးရပ္ေနတာ။အလွမ္းေဝးၿပီး ညမအေမွာင္က်ေနေပမဲ့ ေခါင္းျပတ္ေနတဲ့ လူဆိုတာေသခ်ာတယ္။ ေက်ာေပးရပ္ေနရာကေန တျဖည္​းျဖည္​း လွည့္လာျပတာ ဒီကလဲအာဂသတၱိေလ ၾကည့္ပါ့မလား။လွည့္ေျပးတာအေသပဲ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာအထိ ကြၽန္ေတာ္ေျပးလာတာျမင္ေတာ့ တာဝန္က်ဆရာမေတြ လုပ္သားေတြကေမးတာေပါ့ ဘာျဖစ္လာတာလဲ။ကြၽန္ေတာ္အေၾကာင္းစံုေျပာျပမွ အဲကသန္႔႐ွင္းေရးအေဒၚႀကီးက ဘာလို႔သရဲေျခာက္တာလဲေျပာမယ္အလုပ္ ေဆးရံုမီးေတြ မိွန္က်သြားတယ္။ ေဘးကအျပာဝတ္ဆရာမက မေျပာနဲ႔အထိတ္တန္႔နဲ႔တားၿပီး သန္႔႐ွင္းေရးအေဒၚႀကီးကို ဆူဆဲေနေတာ့ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လဲေပါ့။ဆရာမကလံုးဝအဲအေၾကာင္းမေျပာဖို႔ဆူဆူဆဲဆဲနဲ႔ထြက္သြားတယ္။မီးေတြကမိွန္ရာကတေျဖးေျဖးျပန္လင္းလာတယ္။



တကယ္လန္႔မိလာတာအမွန္ပဲ။သရဲေျခာက္တာဆိုးေနရင္လည္း တခုခုလုပ္သင့္တယ္လို႔လည္းထင္မိတယ္။

ေနာက္ညေတာ့ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပဲ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ မွာထိုင္ရင္း လူနာစာရင္းေတြျပန္စစ္ေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ညDutyက်တဲ့ကိုမင္းဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ ျပာျပာသလဲေျပးလာတာ သရဲေတြ႔လို႔တဲ့။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဝုန္းခနဲပဲ လန္႔သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေဇာေခြၽးေတြပါၿပန္လာတာ။

အိမ္သာ တက္ရင္း အိမ္သာတံခါးလာေခါက္တယ္တဲ့ လူ႐ွိတယ္ေျပာလည္း ဆက္တိုက္ ထု႐ိုတ္ေနတာတဲ့ တံခါးကို၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ေနာက္တာလားေပါ့

ကိုမင္းေျပာပံုအရေတာ့ ေနာက္တာနဲ႔မတူဘူးတဲ့ ေဒါသထြက္ေနသလိုတအုန္းအုန္းတံခါးကိုထု႐ိုတ္ေနတာတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း ထသြားၿပီး ေဒၚသန္းဆိုတဲ့သန္႔႐ွင္းေရး အေဒၚႀကီးကိုလိုက္႐ွာၿပီး ေတြ႔တာနဲ႔ေမးေတာ့ အေဒၚႀကီးမေျဖရဲဘူး။ဘာလို႔ေျခာက္တာလဲ ဘယ္သူလဲေမးေနတုန္း မီးေတြက အားနည္းသြားသလို မွိန္က်သြားတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးထူးတယ္ဗ်။၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပဲလန္႔သြားတယ္။ အေဒၚႀကီးကစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေျပာသားပဲေျပာလို႔မရဘူးဆိုၿပီးေစာင့္ေအာက္ထြက္သြားတယ္။ မၾကာဘူးမီးေတြ အေကာင္းတိုင္းျပန္လင္းလာတယ္။ကြၽန္ေတာ့စိတ္ထဲေတာ့မတင္မက် ဘယ္လိုသတၱဝါမ်ိဳးလဲ ေဒါသလည္းထြက္ေၾကာက္လဲေၾကာက္တာေပါ့။

အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ပဲ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ ကိုျပန္ေနလိုက္တယ္။ အဲညေတာ့ထူးထူးျခားျခားဘာမွထပ္မျဖစ္ဘူးဗ်။

မွတ္မွတ္ရရ ကြၽန္ေတာ္တို႔ည Duty တစ္ပတ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးညေပါ့။ Childအေဆာင္အျပင္မွာေစာင့္အိပ္တဲ့ သန္႔႐ွင္းအကိုႀကီးကိုကုတင္ေပၚကဆြဲခ်တာတဲ့။ ညပိုင္းChildေဆာင္က လမ္းကလူျပတ္သလို႔ ေ႐ွ႕ဆက္ဝင္ရင္ ရင္ခြဲရံုတန္းတန္းပဲ။ Childအေဆာင္က ဆရာမကလဲတာဝန္က်တာအသစ္ ဆိုေတာ့ အဲညChild ေဆာင္ကို တာဝန္က်ဆရာမ ျပန္ေတာင္မအိပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အဲသရဲေျခာက္တဲ့ ကိစၥရဲ႕ အေၾကာင္းကိုသိခ်င္တာေတာ့အမွန္ပဲ။





အေၾကာင္းကိုသိေနတဲ့ ေဒၚသန္းကိုအျပင္ေခၚထုတ္ၿပီးေမးရတာေပါ့။ သူခဗ်ာ လာေတာ့လာ႐ွာတယ္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ။အျဖစ္ပ်က္ေတြရဲ႕အစကိုအတိတ္ကိုျပန္လွန္ၾကည့္ေျပာျပတဲ့အခါ။ အဲလူနာမည္က ဦးေက်ာ္ႏိုင္တဲ့ လူအမ်ားကေတာ့ ဦးေက်ာ္ လိုပဲေခၚၾကတယ္။သူက ေဆးရံုးရဲ႕ ဓာတ္ခြဲရာထူးမွာ အသက္က၄၀ေက်ာ္ေနေပမဲ့ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနႏိုင္တုန္း။ေဆးရံုတစ္ခုလံုးရဲ႕ ေသြး၊သလိပ္၊ေရာဂါေတြကို သူကပဲစစ္ေဆးေပး ရတယ္။ ေဆးရံုးငယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဓာတ္ခြဲဌာနမွာ ဦးေက်ာ္ရယ္ ကိုရဲဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ရယ္ပဲ႐ွိတယ္။ဦးေက်ာ္ကေတာ့ဒိုင္ခံေပါ့။



အစေျပာခဲ့သလိုပင္ လူတစ္ေယာက္စိတ္အစြဲကအေတာ္ပင္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ေဆးရံုးအုပ္ႀကီးကလည္းဓာတ္ခြဲနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္  ဦးေက်ာ္ကိုပဲအားကိုးေနရတာဆိုေတာ့ ဦးေက်ာ္ကိုလာမဲ့ႏွစ္မွာ ဓာတ္ခြဲမႉးရာထူး တိုးေပးမယ္လို႔ႀကိဳတင္အသိေပးေျပာခဲ့တာေပါ့။

ေလာကဓမၼာတာအရ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဦးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေသသြားခဲ့ပါတယ္။ျဖစ္ပံုကေတာ့ ညေန အလုပ္ဆင္းအျပန္မွာ ဘရိတ္မမိတဲ့ကား နဲ႔ ဝင္တိုက္မိၿပီး တစ္ဖက္ကားႏွစ္စီးၾကားထဲညႇပ္ၿပီး ခႏၶာကို ျပတ္ ေခါင္းျပတ္ၿပီး အေသဆိုးနဲ႔ေသရခဲ့ရတာတဲ့။ေဆးရံုအုပ္ႀကီးရဲ႕စကား ရာထူးအစြဲနဲ႔ သူလုပ္စရာ႐ွိတာေတြဆက္လုပ္ေနဆဲပဲ။ သူမ႐ွိေတာ့ ဓာတ္ခြဲ ဌာနကိုျဖဳတ္ခ်ၿပီး ရင္ခြဲရံု အျဖစ္ေျပာင္းခဲ့တာႏွစ္ေပါင္း၄၀ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီးေသာ္လည္း ဦးေက်ာ္တစ္ေယာက္ မကြၽတ္ႏိုင္ေသးပါ။ရာထူးအစြဲ ေနရာအစြဲနဲ႔ အမွ်တမ္းေဝေသာ္လည္း မနာယူဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ အဲလိုအေၾကာင္းေတြသိရၿပီးစိတ္မေကာင္းေပမဲ့ သူဖက္ကမနာယူေတာ့လည္း ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။

ဦးေက်ာ္တစ္ေယာက္က သူလုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ေတြအတိုင္း မီးမိန္းခ်တာတို႔၊ လူေသ ကိုစစ္ေဆးဖို႔ တြန္းကုတင္နဲ႔တင္လာရင္သူက တြန္းစျမဲ သူအလုပ္မွာသူေပ်ာ္တယ္။ သူ႔ေနရာ သူ႔ရာထူးကို စြဲဲၿပီး ခုထိ တ​ေစၦ သရဲဘဝနဲ႔က်င္လည္ေနတာေတာ့ ဂ႐ုဏာသက္မိပါတယ္။ေနာက္ထပ္အျဖစ္ပ်က္မ်ားကို ေနာက္အပိုင္းေတြမွာဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးသြားပါမယ္ဗ်။

စကားခ်ပ္။    ။ ျဖစ္ရပ္မွန္အျဖစ္ပ်က္မ်ားကိုသာေရးသားေသာေၾကာင့္မျမင္အပ္ျမင္အပ္ေသာအရာမ်ားကို ေမတၱာပို႔အပ္ပါသည္။ဇာတ္လမ္းအရကာယံကာ႐ွင္မ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အမည္မ်ားေျပာင္းလဲတင္ျပထားပါသည္။ၾကံဳခဲ့ရသူအျဖစ္ေျပာင္းလဲေရးသားထားပါေၾကာင္း။

                                                       ေလးစားလ်က္

                                                 MSC no.152

                                                 @saihack

                                     Photo crd from Google