ရင့္က်က္ျခင္းဆိုတာဒီလိုလား

ရင့္က်က္ျခင္းဆိုတာ ျဖည္းျဖည္းျခင္းျဖစ္လာတာ။ သင္ခန္းစာတစ္ခုကိုရလိုက္တာနဲ႔ အမွားကေနအမွန္ျဖစ္ သြားတာမဟုတ္ဘူး။ အမွားၾကီးကေန အမွားေလးျဖစ္သြားတာ။ ေနာက္ထပ္သင္ခန္းစာေတြထပ္ရေတာ့ အမွား ေလးကေန ထပ္ျပီးေသးတဲ့အမွားတစ္ခု အျဖစ္ေျပာင္းလာတယ္။ ျပီးျပည့္စံုေသာ အမွန္တရားအစစ္နဲ႔ ပိုပိုနီးစပ္ လာတာ ရင့္က်က္ျခင္းရဲ့ သေဘာသဘာဝပဲ။ တကယ့္အမွန္တရား၊ ျပီးျပည့္စံုမႈကိုေတာ့ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါဘာမွမျဖစ္ ပါဘူး။

ဘဝမွာျပီးျပည့္စံုေသာအမွန္တရားဆိုတာကိုပဲရွာမေနသင့္ဘူး။(ဘာသာေရးကိုမဆိုလိုပါ) ကိုယ့္ရဲ့အမွား ေတြကို နည္းနည္းျခင္းတိုက္ဖ်က္ရင္း မေန႔ကေလာက္ ဒီေန႔မမွားေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားသင့္တယ္။

ဒီလိုအျမင္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ကိုယ္ရည္ရင့္က်က္မႈဆိုတာ သိပၸံနည္းက်တြက္လို႔ရျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ စံႏႈန္းေတြျဖစ္လာမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အျပဳအမူေတြဟာ ဒီစံႏႈန္းေတြကို စမ္းသပ္မႈေတြျဖစ္လာမယ္။ စမ္းသပ္မႈေတြကရလာတဲ့ အေျဖေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလ့လာလို႔ ရတဲ့အခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။

အလံုးစံုမွန္တဲ့ အေတြးအေခၚဆိုတာမရွိပါဘူး။ (ဗုဒၶဟာအေတြးအေခၚမဟုတ္ေၾကာင္းသိေစလို) ကိုယ့္အ ေတြ႔အၾကဳံေပၚမွာမူတည္ျပီး အမွန္အမွားဆိုတာ တူမွာမဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔တျခားလူေတြအားလံုးဟာ ကိုယ့္သမိုင္းနဲ႔ကိုယ္ရွိျပီးသားေတြ၊ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ကိုယ္၊ ခံစားခ်က္လည္းကိုယ္စီ။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမွန္တရားဆိုတာရွိျပီးသား ။ဘဝမွာ မွန္တယ္လို႔ထင္တဲ့ အရာေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ ေယာက္ ဘယ္လိုမွမတူႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။ နည္းပညာအသစ္ေတြေလ့လာသင္ယူရတာ၊ စာေရးေနရတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။ တန္ဘိုးထားတယ္။ ဒါေတြဟာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ မွန္တဲ့ခံယူခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာလည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ ရင့္က်က္ျခင္းေတြ အျမင္ေတြေျပာင္းလာသလို ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္တဲ့ အမွန္တရားေတြကလည္း ေျပာင္းလာမွာပဲမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္အသက္ၾကီးလာတာ၊ ရင့္က်က္လာတဲ့အခါ အမွားေတြလည္း နည္းနည္းျခင္းေလ်ာ့သြားပါလိမ့္မယ္။

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘဝမွာ “မွန္”ခ်င္တဲ့ စိတ္ကိုစြဲလမ္းေနတာနဲ့တင္ သူတို႔ဘဝကို တန္ေအာင္ ေနဖို႔ေမ့ေနၾကတယ္။ ဘဝမွာအပိုင္တြက္ျခင္း(ေသခ်ာျခင္း)ဆိုတာ ရင့္က်က္မႈရဲ့ရန္သူပါပဲ။ မျဖစ္လာေသးတဲ့ အရာ ကိုဘယ္ေတာ့မွ အပိုင္မတြက္သင့္ပါဘူး။ေသခ်ာတဲ့အရာေတြကိုပဲလိုခ်င္ေနမဲ့အစား မေသခ်ာမႈေတြကို အျမဲလိုက္ ရွာေနသင့္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မေသခ်ာျခင္းေတြ ၊ကိုယ္ခံစားခ်က္ကိုမယံုၾကည့္ျခင္းေတြ၊ ဘာျဖစ္မယ္မွန္း မသိတဲ့ အနာဂါတ္ရဲ့ မေရရာမႈေတြကိုတန္ဖိုးထားရမယ္။လူဆိုတာအမွားမကင္းဘူးမဟုတ္လား။

အမွားအယြင္းေတြကသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ ရင့္က်က္ဖို႔အခြင့္အေရး ျဖစ္တယ္။ေနာက္တစ္ခုက ေကာင္းတဲ့အေတြ႔အၾကံဳ၊ မေကာင္းတဲ့အေတြ႔အၾကဲဳဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဦး ေႏွာက္က ေသေသခ်ာခ်ာခြဲျခားတတ္တာမဟုတ္ဘူး။ဘဝမွာ အရုန္းကန္ရဆံုး၊ စိတ္ဖိစီးမႈအမ်ားဆံုး အခ်ိန္ေတြ ကေန လန္းဆန္းတဲ့ခြန္အားေတြ ရလာတာလည္းရွိသလို အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေတြ၊ အေက်နပ္ဆံုးအေတြ အၾကံဳေတြကေန စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြ၊ အာရံုေနာက္စရာေတြ ေပးခဲ့တာေတြလည္းရွိတယ္ ေလ။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ ေလာက္က လူေတြကိုၾကည့္ျပီး လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ Hand phone မရွိ သူတို႔ေတြဘယ္လိုမ်ားေနၾကပါလိမ့္လို႔ထင္ရသလို အနာဂါတ္ႏွစ္ ၅၀၀ မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ကလူေတြ ပိုက္ဆံနဲ႔ဘဝကိုတန္ဖိုးျဖတ္ေနတာေတြၾကည့္ျပီးရယ္ေနၾကမလား။ အေရးၾကီးတဲ့သူ ေတြကိုအဖက္မလုပ္ပဲ၊ နာမည္ၾကီးဆယ္လီေတြကို အသည္းအသန္အားေပးေနၾကတာ ၾကည့္ျပီးအံ့ၾသမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ စစ္ပြဲေတြကိုၾကည့္ျပီးေခါင္းခါသက္ျပင္းခ်ၾကမယ္။ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကိုၾကည့္ျပီး ရြံ႔ၾကမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခုအခ်ိန္မွာမသိေသးတဲ့အမွန္တရားေတြကို သူတို႔ပိုသိလာၾကျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္အမွားေတြပိုပို ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္မယ္ေလ။

မင္းစိုးႏိုင္

MSC-010

Photo – Google