သယံဇာတၾကိမ္စာ(သို႔မဟုတ္)ေနာ္ရူး(Nauru)ဆိုေသာႏိုင္ငံေလး
ဒီနိုင္ငံေလးအေၾကာင္းဖတ္ရႈခဲ့ဖူးသည္မွာ ၾကာလွေပျပီ သို႔ေသာ္ ယေန႔တိုင္မေမ့ႏိုင္ေသးပါ။ထိုႏိုင္ငံေလး Nauru Nauru သည္ ကၽြန္းႏိုင္ငံကေလးျဖစ္ျပီး အေနာက္ေတာင္ပိုင္းပစိၥဖိတ္သမုဒၵရာအတြင္းရွိျပီး အီေကြတာ၏ အေရွ႕ ေတာင္ဘက္ Micronesia မွ 25 မိုင္ (40 ကီလိုမီတာ)မွာတည္ရွိပါတယ္ ။ သႏၲာကၽြန္းပါဝင္ပါသည့္ အဆိုပါကၽြန္းဟာ ေဆာ္လမြန္ကၽြန္းစု၏ 800 မိုင္ (1300 ကီလိုမီတာ) အေရွ႕ေျမာက္ျဖစ္၏ ၎၏အရင္းႏွီးဆုံးအိမ္နီးခ်င္းဘနားဘာကၽြန္း ၏ကၽြန္းအေရွ႕ဘက္, ကီရီဘာတီမွ200 မိုင္ (300 ကီလိုမီတာ) ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ႐ုံးေတြ Yaren ၏ခရိုင္အတြင္းတည္ရွိသည္။
ထိုႏိုင္ငံကေလး Nauru ကို ကၽြန္ေတာ္ တကူးတကတင္ျပေနသည္မွာအေၾကာင္းရွိပါသည္။ Nauru ကၽြန္းသား မ်ားသည္ ငါးဖမ္းျခင္း၊ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္အသက္ေမြးခဲ့ၾကျပီး မဖြံ႔ျဖိဳးမတိုးတက္သည့္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံ ကေလးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ျဗိတိသွ်တို႔လက္ေအာက္က် ေရာက္ခဲ့ျပီးေနာက္1896 ခုႏွစ္တြင္ ပစိဖိတ္ကၽြန္းမ်ား ကုမၸဏီတစ္ခု၏ကုန္တင္အရာရွိခ်ဳပ္ (supercargo) ဟင္နရီ Densonသည္ ကၽြန္းေပၚမွာေခတၱရပ္တန္႔စဥ္ ထူးဆန္းတဲ့ေက်ာက္ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။1899 ခုႏွစ္တြင္ အဲလ္ဘတ္အဲလစ္ သည္ ပစိဖိတ္ကၽြန္းမ်ားကုမၸဏီ၏ ေဖာ့စဖိတ္ဌာနခြဲတစ္ခုစီမံခန္႔ခြဲမႈအရာရွိတဦးက "ပစိဖိတ္ကၽြန္းမ်ားကေနလာမယ့္ ေက်ာက္နမူနာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဓာတ္ခြဲ ေစခဲ့ပါသည္။
သုံးလအၾကာမွာအဲလစ္ကသူ႔ ေက်ာက္အလႊာခ်ပ္ကို စမ္းသပ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ႏွင့္ ေဖာ့စဖိတ္ပါဝင္မႈ ရွိမရွိေက်ာက္ ကိုစမ္းသပ္စစ္ေဆးပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အေကာင္းဆံုးအရည္အေသြးရွိေသာ ေဖာ့စဖိတ္သတၱဳရိုင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိသြား ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ျဗိတိသွ်ေတြဟာဒီေနာ္ရူးကၽြန္းကေလးကေန ေဖာ့စဖိတ္ကို စီးပြားျဖစ္ထုတ္လုပ္ၾကပါေတာ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းကမာၻ႔ႏိုင္ငံအမ်ားစုနည္းတူ Nauru ကၽြန္းႏိုင္ငံေလးကလည္းလြပ္လပ္ေရးရခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္က သူတို႔မထုတ္တတ္လို႔ ရွိမွန္းပင္မသိခဲ့တဲ့ ေဖာ့စဖိတ္ကို ထုတ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းကို အစိုးရက လုပ္ကိုင္ပါေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံကေသးေသး၊ လူဦးေရကနည္းနည္းနဲ႔ ေဖာ့စဖိတ္ ထုတ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းက ရတဲ့ဝင္ေငြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အျမတ္ရသလဲဆိုရင္ အစိုးရက တစ္ႏိုင္ငံလံုးကိုထမင္းေကၽြးထားနိုင္ပါတယ္။
ထမင္းေကၽြးထားရံုမကေသးပါဘူး။ ကေလးေက်ာင္းစရိတ္၊အဝတ္အစား၊ေနစရာအိမ္၊စီးစရာကားအထိ အခမဲ့ေပး ထားပါတယ္။ Nauru မွာ ကားျပဳျပင္စရာလည္းမလိုပါဘူး။ ကားပ်က္တာနဲ႔ထားခဲ့ျပီး အစိုးရထံမွာေနာက္ တစ္စီး ေတာင္းစီးရံုပါပဲ။ Nauru ကၽြန္းသားေတြဟာအလုပ္လည္း လုပ္စရာမလိုပါဘူး။ သူမ်ားႏိုင္ငံကလူေတြကိုပဲ လာအလုပ္ လုပ္ခိုင္းျပီးကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြကို သံုးခ်င္တာသံုးစားခ်င္တာစားႏိုင္ေအာင္စီမံေပးထားပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ Nauru အစိုးရက အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔လာပါျပီ။
ကၽြန္းေပၚမွာ ေဖာ့စဖိတ္တူးထားတဲ့ တြင္းေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနျပီး ေဖာ့စဖိတ္က ဘယ္ႏွယ္ႏွစ္အထိအတူးခံမလဲ။ ေဖာ့စဖိတ္မထြက္ေတာ့ရင္ ဒီႏိုင္ငံသားေတြဘာလုပ္စားၾကမလဲ။ အလုပ္လဲမလုပ္တတ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ လူေတြကလည္းအျပင္းထူေနပါျပီ။
မင္းစိုးႏိုင္
MSC-010
Photo – Google
အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြေပါ့ ေလးေလး
အလုပ္ဆိုတာ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ
အလုပ္မရွိေသာလူျကာရင္မေကာင္းနိုင္ပါ
ဟုတ္ပါ့ အလုပ္မ႐ွိရင္ ေပ်ွာ္ရႊင္မွဳဆိုတာခဏတာပဲ
ျမန္မာနိုင္ငံမွာေတာ့ က်န္အံုးမလားမသိဘူး
သိပ္ေတာ့မထင္ေတာ့ဘူး
အပ်င္းဆုိတာကလည္း ေရာဂါတစ္မ်ဳိးပဲလုိ႔ထင္တယ္ အပ်င္းေရာဂါ စြဲကပ္လာ ျမန္စြာကုဖုိ႔ျပင္ တဲ့ ၾကားဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ အလုပ္စြဲတာလဲ ေရာဂါပဲ မလုပ္ရ မေနႏုိင္ျဖစ္တတ္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိတာပဲတဲ့ ဆာမင္းစုိးေရ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအလုပ္မလုပ္ပဲစားေနရတဲ့သူက ခုမွအလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့လည္း အျပင္းေရာဂါစြဲၿပီေပါ့ေလ
မိုက္တယ္ဗ်။ ခုမွသိတယ္ မွတ္ထားပါမယ္ဗ်
ဗဟုသုတေပါ့ေလ
ကၽြန္ေနာတို႔လဲ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုၿပီထင္တယ္ဗ်ာ
လုပ္ေတာ့လုပ္ေနၾကပါၿပီ၊ သစ္ေတြစည္းကမ္းမဲ့မခုတ္ခိုင္းေတာ့ဘူး၊ခိုးခုတ္တာေတြလည္းတားႏိုင္လာပါၿပီ၊ေက်ာက္မ်က္ေတြဘုန္းေဘာလေအာ မထုတ္ေတာ့ဘူး၊
ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း သံယံဇာတ က်ိန္စာ မိေနပါတယ္ေလ
မိတာၾကာေပါ့ သယံဇာတေတြေၾကာင့္သူခိုးေတြ မလႊတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာ
အပ်င္းထူတာေလးေတာ့ ဒို႕ေတြနဲ႕တူသား
မိဘခ်မ္းသာရင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္
@minsoenaing purchased a 19.54% vote from @promobot on this post.
*If you disagree with the reward or content of this post you can purchase a reversal of this vote by using our curation interface http://promovotes.com
အပိုင္းဆက္အံုးမွာမို႔လားဆရာ
ဖတ္ရတာအ႐ွိန္ရေနၿပီ။
ပညာတစ္ခုခုေတာ့ ဒီကေနရလိမ့္အံုးမယ္ထင္တယ္ေနာ္ဆရာ။
အဓိကက သယံဇာတကိုပဲ မွီခိုလြန္းရင္ အဲဒီတိုင္းသူျပည္သားေတြေရ႐ွည္မွာျပႆနာတက္သြားႏိုင္တာကိုေျပာျပခ်င္ရံုပါ၊ဆက္ေရးရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းေတြပါ ပါလာလိမ့္မယ္၊ဒါေၾကာင့္ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္၊ ကမာၻ႔အျမင္ေဆာင္းပါးေတြအမ်ားႀကီး႐ွိပါေသးတယ္