နတၱလင္း ျမိဳ႕မွေက်ာင္းဆရာ

နတ္တလင္းျမိဳ႔ကေက်ာင္းဆရာ

နတ္တလင္းျမိဳ႔တြင္ေက်ာင္းဆရာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုေသာ ေက်ာင္းဆရာမွာ မူလတန္းဆရာပါ။ ဟိုတစ္ေခတ္ဆီက ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ျဖစ္ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ဝန္ထမ္းမွန္သမွ် လစာျဖင့္မေလာက္င, ၾကသျဖင့္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္အသက္ရွင္ရပ္တည္ရန္ၾကိဳးစားၾကရသည္ျဖစ္ရာ ထိုေက်ာင္းဆရာေလးမွာ ေက်ာင္းသား မ်ားကို မုန္႔မ်ားေရာင္းခ်ရသည္။ ဆရာကေက်ာင္းသားကို မုန္႔ေရာင္းသည္ဆိုသည္မွာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မွမေတာ္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္းေက်ာင္းသားမ်ားကို အခ်ိန္ပိုက်ဴရွင္ေခၚျပီးေတာ့ပိုက္ဆံေတာင္း၊မတက္လွ်င္ ျပႆနာရွာတတ္ေသာ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားႏွင့္ႏိႈင္းစာလွ်င္ အမ်ားၾကီးေတာ္ေသးသည္ေပါ့။
သိရွိၾကသည့္အတိုင္း အျခားေသာ စီးပြားေရးဌာနမ်ားမဆိုထားႏွင့္ ပညာေရးႏွင့္ သာသနာေရးဝန္ၾကီးဌာန မ်ားအထိပင္အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားရွိခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံတြင္ မိမိတို႔အသက္ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ နာသံုးနာ ဆရာမ်ားလည္းနာသံုးမနာႏိုင္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ မိမိေက်ာင္းသားမိမိက်ဴရွင္ကို ေခၚေငြရွာရသည့္ ေခတ္မ်ိဳးတြင္ သူလိုကိုယ့္အက်င့္ေတာ့အပ်က္မခံပဲ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဘဝရပ္တည္သူမ်ားလည္းရွိေပေသးသည္ကို ခ်ီးၾကဴးအပ္ပါသည္။
အဆိုပါ မုန္႔ေရာင္းသည့္ မူလတန္းျပေက်ာင္းဆရာကေလးတြင္ ဝက္မၾကီးတစ္ေကာင္လည္းေမြးထားေလ သည္။ေက်ာင္းမွျပန္လာလွ်င္ ဝက္စာအတြက္အရပ္ထဲလွည့္ကာ ထမင္းရည္လိုက္ယူရသည္။ ထိုေခတ္က ထမင္းေပါင္းအိုးမ်ားလည္း အသံုးျပဳသူနည္းပါးလွေသးသျဖင့္ ထမင္းခ်က္လွ်င္ ထမင္းရည္ငွဲ႔ခ်က္ေသာ အေလ့ အထရွိၾကရာ အိမ္တိုင္းလိုလိုတြင္ ထမင္းရည္အိုးမ်ားရွိၾကသည္။ထိုထမင္းရည္အိုးထဲတြင္ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ မ်ားပါ ေပါင္းထည့္တတ္ေလရာ ေက်ာင္းဆရာေလး၏ ဝက္စာအတြက္ အဆင္ေျပလွေပသည္။သည္လိုႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာေလး၏ ဝက္မၾကီးသည္ဝက္ကေလးမ်ားေပါက္သည့္အခ်ိန္သို႔ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဝက္ကေလး တစ္ဆယ့္တစ္ေကာင္တိတိေပါက္သည္ဆိုပါ၏။ထံုးစံအားျဖင့္ေတာ့ တစ္လခြဲခန္႔ျပည့္၍ ဝက္မ်ားသားခြဲခ်ိန္ ေရာက္ လွ်င္ ဝက္သားေပါက္မ်ားကို ေရာင္းခ်ပစ္တတ္ၾကေသာ္လည္း၊ ေက်ာင္းဆရာေလးမွာ ေရာင္းခ်မပစ္ပဲ ၾကိဳးစား ပမ္းစား ထမင္းရည္စု၍ ဝက္ေလးမ်ားကိုဆက္လက္ ေမြးျမဴေလရာ ဝက္ၾကီးဆယ့္တစ္ေကာင္ျဖစ္ထြန္းလာေလ ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က မႏၱေလးတြင္ လပ္ကီးဟိုတယ္ေပၚလာျပီး ဝက္မ်ားကိုေစ်းေကာင္းေပးသည္ ဟုၾကား သျဖင့္ ဝက္ေတြ အားလံုးကိုေရာင္းခ်ရန္ကားစီးလံုးငွါး၍ မႏၱေလးသို႔တက္ခဲ့သည္။ အမွန္ပင္ သူတို႔ေဒသ၌ ၃၀၀၀ က်ပ္ခန္႔ ေစ်းေပါက္ေသာ ဝက္တစ္ေကာင္ကို ၈၀၀၀ ခန္႔ရရွိရာ ေမွ်ာ္မွန္းသည္ထက္ပင္ ပိုက္ဆံမ်ားရရွိလာ ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေက်ာင္းဆရာေလးသည္ ေက်ာင္းဆရာဘဝကိုစြန္႔ကာ ဝက္ကုန္သယ္ဘဝသို႔ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိသြားေလေတာ္သည္။ နတၱလင္းျမိဳ႔နယ္အတြင္းမွာ ဝက္မ်ားလိုက္လံဝယ္ယူျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ မႏၱေလး သို႔တက္ေရာင္းသည္။ ေနာက္တစ္ေခါက္၊ေနာက္တစ္ေခါက္၊ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာင္းဝယ္ခဲ့ေသာ အခါ ယခုအခါ ဝက္ကုန္သည္သူေဌးေလးျဖစ္လာေလသည္။သူ၏ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ နတ္တလင္းျမိဳ႔တြင္ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွေသာ အိမ္ၾကီးတစ္အိမ္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေရႊဘံုသာအလယ္လမ္းတြင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
အထက္ပါေက်ာင္းဆရာေလး၏ စီးပြားျဖစ္ထြန္းၾကီးပြားလာမႈတြင္ သူ၏ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားက အဓိက အခ်က္အေနျဖင့္ပါဝင္ေနသည္မွန္ေသာ္လည္း အခ်ိန္အခါ ကံၾကမၼာ၏ သတၱိထူးမ်ားကိုလည္း ထင္ရွားေတြ႔ရွိ ႏိုင္ေပသည္။ သူ၏ဝက္ကေလးမ်ားကို ဝက္ၾကီးမ်ားျဖစ္လာေစသည့္အခ်ိန္အခါ၊ မႏၱေလးေတြဝက္ေတြကိုေစ်း ေကာင္းေပေနသည့္အခ်ိန္အခါ၊ ေက်ာင္းဆရာေလးက ၾကားသိျခင္း၊တကယ္ေတာ့ထိုေခတ္အခါက Facebook လည္းမရွိေသး Moblie Phone မ်ားလည္းမရွိေသးပါ။ မည့္သည့္သတင္းကိုအေျခခံျပီး စြန္႔စြန္႔စားစား ကားစီးလံုးငွါး ၍ မႏၱေလးသို႔ ဝက္သြားေရာင္းမည္ဟူေသာစိတ္ကူးကိုျဖစ္ထြန္းလာေစပါသနည္း။ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုျပိဳ ကြဲသြားသည့္အတြက္ မႏၱေလးက ၾကံသကာကုန္သည္ ခ်မ္းသာသြားခဲ့ဖူးျခင္းသည္လည္းအခ်ိန္အခါ၏ ဂုဏ္သတၱိ တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ လူတစ္ေယာက္ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝလာမႈသည္ အခ်ိန္အခါ က်မႈက လည္းအခရာက်ေၾကာင္းတင္ျပလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေရးသားသူ - မင္းစိုးႏိုင္
MSC010
Photo – google