ေစ ်းေရာင္း ျခင္း အတက္ပညာ
ခ်စ္ခင္ရပါေသာ steemit ညီအစ္ကိုေမာင္နွမမ်ား မဂၤလာပါလို႔ နႈတ္ခြန္းဆက္ပါရေစ။ ေစ်းေရာင္းျခင္းန႔ဲ ပက္သက္ၿပီး အနည္းငယ္တင္ျပပါရေစ။ ေရာင္းဝယ္မႈ ျပဳတ႕ဲေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာမိသေလာက္ ဆိုင္န႔ဲ ဝယ္ယူ သူၾကား ယုံၾကည္မႈ အေရးႀကီးတယ္။ အိမ္ရ႕ဲ ဟင္းခ်က္စရာအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဘဲ ေစ်းသြားသလို အိမ္ဆိုင္ဖြင့္ထားတ့ဲအတြက္ လိုအပ္တာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ဘဲ ဝယ္ရတာမ်ားပါတယ္။ ဆိုင္ေပါင္းစုံဝယ္ယူရေတာ့ ဆိုင္ေတြရ႕ဲ သေဘာသဘာဝ၊ ဆိုင္ရွင္ရ႕ဲစိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို တျဖည္းျဖည္းျမင္လာတယ္။ ဘယ္ပစၥည္းဆို ဘယ္ဆိုင္က ေစ်းႀကီးၿပီး ေနာက္တစ္မ်ဳိးၾက ဒီဆိုင္က ေစ်းခ်ဳိတာေတြ ေတြ႕လာတယ္။ ဝယ္ယူသူအေနန႔ဲက ေစ်းသက္သာတာကိုဘဲ ဦးစားေပးမွာဘဲေလ။ ဒီေနရာမွာ ေစ်းေရာင္းနည္းပညာရ႕ဲ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု သတိထားမိတယ္။ အစကေတာ့ သတိထားမိရုံပါ။ ေနာက္ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ထိုနည္းန႔ဲ စီးပြားေရးမွာ ေအာင္ျမင္သြားတ့ဲဆိုင္ကို ကိုယ္ေတြ႕ေတြ႕ရေတာ့ ပိုေသခ်ာသြားေစတယ္။
ယခုကြၽန္ေတာ္တင္ျပမွာက နည္းစနစ္ေတြမပါသလို ထူးျခားမႈကိုေတြ႕ရတ႕ဲ အခ်က္တစ္ခ်က္ နွစ္ခ်က္ေလာက္ ကို အလြတ္သေဘာေျပာဆိုျခင္းပါ။ အထက္ကေျပာခ့ဲသလို အိမ္ဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ တစ္ေန႔လိုအပ္ခ်က္နည္းနည္းပါးပါးကို အင္းတေကာ္မွာရိွတ႔ဲ ကုန္စုံဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္ရတာ။ပဲခူးကိုေတာ့ လကုန္တစ္ေခါက္ သြားဝယ္တယ္။ ၾကားထဲလိုအပ္တ့ဲပစၥည္းကိုအင္းတေကာ္မွာဝယ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းအစက မိန္းမမွာတ့ဲအတိုင္း ဝယ္ေပးတာပါ။ list စာရင္းန႔ဲ ပိုက္ဆံယူ၊ေစ်းဆိုင္သြား ပစၥည္းယူ မိန္းမျပန္ေပး။ကယ္ရီသေဘာမ်ဳိးပါဘဲ။ ပဲခူးဆို အျပန္မွာ ဘီယာေလးဝင္ခ်။အင္းတေကာ္ဆို လက႓က္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေပါ့။ မိန္းမမွာတ့ဲေစ်းပစၥည္းပါရင္ၿပီးတာဘဲေလ။ လူငယ္လည္းျဖစ္ ေယာက်ာၤးေလးဆိုေတာ့ သိပ္အေလးမထားမိဘူး။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ပါမ်ားရင္ အလုပ္က သင္တယ္ဆိုတာဟုတ္တယ္ဗ်။ မွာတ့ဲ ေစ်းပစၥည္းမစုံရင္ ဆိုင္ေပါင္းစုံလိုက္ရွာရတာ။ အဲ့ဒီမွာစေတြ႕တာဘဲ။ ဥပမာ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ပါကင္ကို 2700 ၊2600၊2550ဆိုၿပီး တစ္ဆိုင္န႔ဲတစ္ဆိုင္ေစ်းမတူတာ သတိထားမိလာတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ျခားကုန္ပစၥည္းရ႕ဲေစ်းနႈန္းကိုေမးတ့ဲအက်င့္ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္ပစၥည္းဆို ဘယ္ဆိုင္ ဆိုတာကို မွတ္သားၿပီး ခြဲျခားဝယ္တတ္တ့ဲ အက်င့္ျဖစ္လာတယ္။ တစ္ေန႔ ေကာ္ဖီမစ္ တစ္မ်ဳိးဝယ္ဘို႔က်န္ေနတယ္။ ေကာ္ဖီမစ္ဆို ဘယ္ဆိုင္က ေစ်းသက္သာတာကို မွတ္ထားတာရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုဆိုင္က ေလာေလာဆယ္ေနရာန႔ဲပိုေဝးေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ပါကင္ကို တစ္ရာကြာတယ္။နည္းနည္းဝယ္ရင္သိပ္မထူးဘူးေလ။ သုံးပါကင္ဝယ္မွ သုံးရာဘဲကြာမွာ ။ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာေတာ့ တစ္ပါကင္ ၂၆၀၀ဆိုင္န႔ဲ ၂၇၀၀ဆိုင္ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး ၂၆၀၀ဆိုင္ သြားဝယ္ခ်င္တယ္။ဒါန႔ဲ သြားဝယ္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၿပီးျပန္လာရင္း အေတြးတစ္ခ်က္ဝင္မိတယ္။ ေစ်းသက္သာလိုက္တာက ၃၀၀က်ပ္တည္း ငါ ေသာက္လိုက္တာက ၇၀၀က်ပ္။ ဒီဆိုင္ကိုဝယ္ျဖစ္တာ ၄၀၀ေတာင္ရုွံးေသးလို႔ ကိုယ္ဘာသာေတြးရင္းျပဳံးမိတယ္။ ဒါဆို ဒီဆိုင္ကိုဘာေၾကာင့္လာရသလဲဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းသတိထားမိလာတယ္။ အျပင္မွာႀကိဳက္သေလာက္သုံးခ်င္သုံးေပမယ့္ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္မွာက်ေတာ့ ၅၀ ၁၀၀က အစ ျမင္တယ္။ ေစ်းမသိရင္ ကိစၥမရိွေပမယ့္ ေစ်းသိရင္ ၅၀ေလးကြာတာေတာင္ မဝယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။စိတ္ထဲမွာကို မဝယ္ခ်င္တာ။ စီးပြားတြက္ တြက္တာမဟုတ္သလို ၅၀ ၁၀၀ကို ျမင္လို႔မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ဘာျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ ေစ်းသက္သာတ့ဲဆိုင္ကို ယုံၾကည္မႈပါတိုးလာတယ္။ ေစ်းသက္သာတယ္ဆိုတာလည္း အမ်ားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ပါးပါးေလးကြာတာပါ။ဒါေပသိဝယ္သူအေနန႔ဲက ေစ်းခ်ဳိတာကိုအဓိကျမင္ၿပီး နည္းနည္းေလးသက္သာတာကိုသတိမထားပါဘူး။ဒီဆိုင္က ေစ်းခ်ဳိတယ္ ေစ်းမွန္တယ္လို႔ ဝယ္သူ ေခါင္းထဲေရာက္တာန႔ဲ ပင္တိုင္ေဖာက္သည္ျဖစ္သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႕န႔ဲ ေျပာျပတာပါ။
.jpeg)
ထိုနည္းန႔ဲ မ်က္စိေအာက္မွာဘဲ ႀကီးပြားသြားတ့ဲ ဆိုင္အေၾကာင္း ေျပာျပဦးမယ္။ထိုဆိုင္ကကြမ္း ကြမ္းသီးန႔ဲ ကြမ္းန႔ဲဆက္စပ္ပစၥည္းေတြေရာင္းတယ္။ ေနရာက main လမ္းမေပၚမဟုုတ္ဘူး။လမ္းသြယ္မွာ ။ဆိုင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္ေလးကို ငွားဖြင့္ရတာ။တျဖည္းျဖည္းဆိုင္ေလးက အင္းတေကာ္ရ႕ဲကြမ္းဒိုင္ျဖစ္လာတယ္။ ေစ်းကို အတက္နိုင္ဆုံးခ်တယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းအင္းတေကာ္ေစ်းကြက္ကို သူကိုင္နိုင္လာတယ္။ 92တို႔ ကြမ္းယာေဆးဘူးေေတြဆိုလည္းပဲခူးေစ်းအတိုင္းေရာင္းေပးတယ္။ အင္းတေကာ္ရ႕ဲ ေစ်းဆိုင္ေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းရွင္းျပမယ္။ အင္းတေကာ္ေစ်းကြက္ကို ပဲခူးက ဝယ္တာမ်ားတယ္။ လွည္းကူးေထာက္က်န္ကလည္း ဝယ္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ကုန္ပစၥည္းနည္းပါတယ္။ ပဲခူးရ႕ဲေစ်းနႈန္းက အဓိက ဆိုပါစို႔။ အင္းတေကာ္မွာရိွတ႔ဲ ကုန္စုံဆိုင္အႀကီးေတြက ပဲခူးကေစ်းကားမွာၿပီး အျမတ္နည္းနည္းတင္ေရာင္တာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ဆိုင္န႔ဲတစ္ဆိုင္သိပ္မကြာေပမယ့္ေယာင္ေယာင္ေလးကြာတာေတြေတာ့ရိွတယ္။ အေစာကတင္ျပခ့ဲတ့ဲဆိုင္က ပဲခူးေစ်းအတိုင္း ေရာင္းၿပီး ပါးပါးေလးဘဲ အျမတ္ယူတယ္။နည္းနည္းန႔ဲ မ်ာမ်ားေရာင္းတ့ဲနည္းန႔ဲသြားတယ္။ အျမတ္မ်ားမ်ားယူၿပီး နည္းနည္းေရာင္းရတ႕ဲသူေတြ အ ကုန္ေတာ့တာပါဘဲ။ ေဖာက္သည္ရ႕ဲ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈကိုတည္ေဆာက္တယ္။ အျမတ္plan ခ်ထားၿပီး ကုန္ပစၥည္းတိုင္းကို ထိုစနစ္အတိုင္းက်င့္သုံးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုတစ္ျခားကုန္းပစၥည္းေစ်းနႈန္းသိခ်င္ရင္ သူ႔ေစ်းနႈန္းန႔ဲယွဥ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ပဲခူးမွာ ေစ်းအတက္အက်ကို ခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ဆိုလိုခ်င္တာက ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ဟာ သူယုံၾကည္ၿပီဆိုရင္ ထိုဆိုင္ကိုဘဲဝယ္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဆို ခဏခဏ ၾကဳံဖူးလို႔ ထိုအခ်က္ကို ပိုၿပီးသတိထားမိတယ္။ ေဟာအခုဆိုရင္ main လမ္းမမွာေျမကြက္ဝယ္ဆိုင္ေဆာက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေနတ႔ဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းျဖစ္ေနၿပီ။ နွစ္အပိုင္းအျခားေလးက လက္တစ္ဘက္ေတာင္မျပည့္တ့ဲအခ်ိန္တိုအတြင္း လုပ္ျပသြားတာ အားက်မိတယ္။ အင္းတေကာ္ေျမေစ်းက မိုးထိေတာ့မယ္၊mainလမ္းမဆို ပိုဆိုး။ဒါကိုဝယ္ၿပီးလုပ္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်သြားတယ္။ သူတို႔က အညာသားလင္မယား၊ေနတာထိုင္တာလည္း ရိုးတယ္၊ဆိုင္သစ္ဖြင့္ၿပီးေတာင္ ဆိုင္ေဟာင္းေသးေသးေလးကို ဆက္ငွားၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ထားတုန္း။ စီးပြားေရးအကြက္ ျမင္မႈကေတာ့ ေလးစားစရာ။
ေနာက္တစ္ခုတင္ျပခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြက ေစ်းေရာင္းရင္ အျဖစ္ေရာင္းတာမ်ားတယ္။customerကို သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူး။ စိတ္လည္မရွည္ခ်င္ဘူး။အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြဆို ပိုဆိုးေသး။ၿပီးေတာ့နာပူးတယ္၊ ဆဲဆိုတာေတြ ညည္းညဴတာေတြ ၾကားရေတာ့ ဝယ္ယူသူက အာရုံေနာက္တယ္။သူ႔ဝန္ထမ္း ၊သူ႔မိသားစုဝင္ကို ေျပာတာမွန္ေပမယ့္ သြားဝယ္တိုင္းျဖစ္ေနေတာ့ မဝယ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ေလး ေျပာျပမယ္။ မနက္ေစ်းဝယ္သြားၿပီဆို တစ္ခါတေလ နန္းႀကီးသုပ္စားျဖစ္တယ္။ စားေနၾက ဆိုင္ သြားစားျဖစ္တာေပါ့။ဆိုင္ကအိမ္ဆိုင္ဆိုေတာ့ အေဒၚႀကီးန႔ဲ သူ႔သမီးမိသားစုရိွတယ္။သြားစားတိုင္း အေမန႔ဲသမီး ရန္ျဖစ္ေနတယ္။ အ့ဲဒါမနက္ေစာေစာေနာ္၊သူ႔သမီးမရိွရင္ တစ္ေယာက္တည္း တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာတယ္။ ၾကည့္လိုက္ရင္စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေရာင္းေနတာကိုမေတြ႕ဖူးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ထိုဆိုင္ကိုမသြားေတာ့ဘူး။ အာရုံေနာက္လို႔။
ေစ်းေရာင္းရင္လည္း အထက္မွာကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တ့ဲ အခ်က္ေတြကို သတိထားပါလို႔ ေျပာၾကားရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
MSC - 228
@mahaw
ဒီပိုလ့္ေလးဖတ္ျပီး အထည္စမ္းေရာင္းၾကည့္အံုးမယ္
လုပ္ၾကည့္ ညီမ။အသိတစ္ခုေတာ့ တိုးတာေပါ့။
nice .
Thank for your comment.
ေဈး ေရာင္းတာ ဝါသနာပါရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆက္သြယ္ေစခ်င္...
ကြၽန္ေတာ္က ေစ်းေရာင္းျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းျပဳဘို႔ စဥ္းစားထားတာ။ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ ကိုိဟိန္း။
ဟုတ္တယ္ေနာ့...ေစ်းေရာင္းရာမွာလည္းcoustmerလာခ်င္ေအာင္ဆိုင္ရဲ႕၀န္ေဆာင္မႈ႐ွိဖို႔လိုအပ္တယ္....ေဖာ္ေရြမႈကအစေပါ့...
မွန္ပါတယ္ ညီမ ။ေက ်းဇူးပါေနာ္။
သူမ်ားအိတ္ကပ္အတြင္းမွပိုက္ဆံကိုယ့္ဆီေရာက္လာဖို့ျကည္ျဖူစြာယူတတ္ဖို့လာပါသည္
ဟုတ္က့ဲ ေလ့လာသင္ယူပါ့မယ္အန္တီ။
အရမ္းေကာင္းတဲ႕တင္ျပမႈေလးပါ
ေက ်းဇူးပါ bro.
ေက်ာ္တို႔ကေတာ့ အဲ့တိုင္းပဲ ဟိဟိ
ဟုတ္လို႔လား ကိုႀကီးရယ္။
ေဈးေရာင္းခ်င္ပါေသာ္လည္း အေႂကြး မေတာင္းခ်င္ေသာ အခါ😁
ဝန္ထမ္းေတြက အေႂကြးေတာင္းရတာ မခက္ပါဘူး မတ္မတ္ၾကည္ရယ္။
This post has received a 6.29 % upvote from @boomerang.
ဟုတ္တယ္မ်က္နွာႀကီးစူပုပ္ၿပီးေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးေရာင္းတတ္တဲ့ဆိုင္ဆိုအားကိုမေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။
ကိုယ့္ဆိုင္ကို တကူးတက လာအားေပးတာ ေက ်းဇူးေတာင္တင္ရဦးမယ္။