ဂ်ပိုး

ရြာနာမည္ကိုကထူးထူးဆန္းဆန္း ဂ်ပိုး တဲ့။အိမ္ေျခသံုးဆယ္ေလာက္႐ွိတဲ့ရြာေလး..။အထင္ေတာ့မေသးနဲ႔ဗ် တစ္ရြာလံုးနီးပါး အူေၾကာင္ၾကားေတြ။ေျပာရင္လည္း ကိုယ့္ရြာဂုဏ္ ကိုယ္ေဖာ္တယ္ျဖစ္ဦးမယ္။အဂၤလိပ္ေတြေပးထားတဲ့ ရြာနာမည္ကေတာ့ Group 4(G4)တဲ့။ရြာအစု ၄ေပါ့။သူႀကီးနဲ႔ရြာသားေတြပါးစပ္ဖ်ားေရာက္မွ ဂ်ပိုးျဖစ္သြား႐ွာတာ။ အစကေတာ့ ရြာအုပ္စုႀကီးပါပဲ။သို႔ေပမယ့္ ဂ်ပိုးရြာရဲ႕ အူေၾကာင္းၾကားအကြက္ေတြေၾကာင့္ အစုခြဲသြားၾကတာ ၃၀ေလာက္က်န္တဲ့အထိပဲ ဆိုပါေတာ့။သူႀကီး.....။သီေပါမင္းလက္ထက္ကတည္းက သူႀကီးမင္း...။အ႐ွိန္အဝါကမေသးလွ။ေသွ်ာင္တေစာင္းႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းခ်က္က စာဖြဲ႔မမွီ။ တစ္ရြာလံုးကလည္း သူႀကီးအိမ္ေ႐ွ႕ျဖတ္၍ပင္ ေလ်ွာက္ရဲသူမ႐ွိသေလာက္။အာဏာကုန္ထုတ္သံုးစရာမလို နာမည္ၾကားရံုႏွင့္ပင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္။"ဟဲ့....ေကာင္ေလးညဘက္အျပင္မထြက္နဲ႔ အျပင္မွာသူႀကီး႐ွိတယ္"။အျပင္ေရာက္ေနေသာ ကေလးမ်ားခ်က္ခ်င္းအိမ္ထဲျပန္ေရာက္ကုန္သည္။တစ္ခါက ရြာသားတစ္ေယာက္ ညေနေနဝင္ရီတေရာ မူးမူးႏွင့္ သူႀကီးအိမ္ေ႐ွ႕မွျဖတ္မိသည္။လူကအေတာ္ပင္ေကာင္းေနေခ်သည္။ သူႀကီးအိမ္ေ႐ွ႕အေရာက္" ေအာင္မေလးဗ် သရဲ သရဲ..."ဟုငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ကာ ေနရာတြင္ပင္ တက္သြားေလသည္။သူေတြ႔လိုက္သည္ကသရဲ မဟုတ္ သူႀကီးသာျဖစ္ေခ်သည္။ျခံတံခါးပိတ္ရန္အထြက္ ငမူးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုျခင္းျဖစ္သည္။လူမွန္းမသိေအာင္ မူးေနသူပင္အမူးေျပကာ တက္သြားရသည့္ျဖစ္ျခင္း။သူႀကီးက သရဲကိုမေၾကာက္ သရဲကသာ သူႀကီးကိုေၾကာက္ရေလာက္သည္။႐ူပကာ သားနားပံုေျပာပါတယ္။ဟိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ 3ရက္ေလာက္ဖ်ားသြားသည္။မတတ္သာ၍သာ သူ႔ကြၽန္ေအာက္ေရာက္ခဲ့ရသည္ သူႀကီးကား ေခသူမဟုတ္။ဘုရင္မင္းတရားႀကီးခ်ီးျမႇင့္ထားေသာ ေရႊစလြယ္ႏွင့္ပင္။တစ္ရြာလံုးက အူေၾကာင္ၾကားသာလုပ္ၾကေသာ္လည္း သတၱိအရာ၌ ေျပာင္ေျမာက္သူမ်ားျဖစ္ေခ်သည္။သူႀကီးကား လူပ်ိဳႀကီး။ျဖစ္လည္းျဖစ္ေလာက္ေသာ ႐ူပပါရမီ႐ွိေခ်သည္။ယေန႔တြင္ သူႀကီးက ကာလသားအနည္းငယ္ကိုသူ႔အိမ္သို႔လာေရာက္စုေဝးရန္ ေခၚထားသည္။ေခၚသည့္အခ်ိန္က ည ၉နာရီခန္႔။ကာလသားမ်ားျဖစ္သည့္ ရြာထိပ္ကဝက္သားေရာင္းေသာ အအင္း၊ထန္းလွ်က္ေရာင္းသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ထန္းရည္ခိုးေရာင္းေနေသာ အီးေၾကာင္၊ဗိေနၷာေဗဒင္ဆရာ လင္းညိဳ႕ကြၽတ္(တာယာကကြဲသြားလို႔)၊ကြက္စိတ္ဆရာ ေမာင္ေမာင္ဇာႏွင့္ ေန႔ျပန္တိုးခ်ီး(ေခ်း) အာကာႀကီးတို႔ ရြာထိပ္ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္စုရံုးေရာက္႐ွိေနၾကသည္။သူႀကီးအိမ္သို႔တစ္ေယာက္တည္းမသြားရဲေသာေၾကာင့္လူစုေနၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။သူရဲေျခာက္သည္ဟုနာမည္ႀကီးေသာ ေညာင္ပင္ကိုပင္မေၾကာက္ၾက။အာဂသတၱိ႐ွင္မ်ားပါေပ။........
@linnkhant
MSC022