ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေသာ စကၤပူ - အပိုင္း ( ၂၉ ) ( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ စကၤပူ လုပ္ငန္းခြင္ အေၾကာင္း ဆက္ပါအံုးမည္။ ကၽြန္ေတာ့ ယခင္ ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖၚျပေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ အစားေသာင္းက်န္း၍ စကၤပူ ႏိုင္ငံတြင္ ေဆးရံုတက္ခဲ့ရပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔မွာ ေဆးရံု တက္ရန္ အင္မတန္ဝန္ေလး ၾကပါသည္။

လက္ရွိ စကၤပူ ႏိုင္ငံ၏ ေဆးရံု ဝန္ေဆာင္မႈအား ဗဟုသုတ ရေစရန္ အနည္းငယ္ ေဖၚျပေပးလိုပါသည္။ စကၤပူ ႏိုင္ငံတြင္ သာမန္ ထိခိုက္ရွနာ ၊ ဖ်ားနား ျခင္းအတြက္ ေဆးခန္းမ်ား သြားႏိုင္ေသာ္ လည္း အေရးေပၚအေျခအေနမ်ား ၊ ကူးစက္ေရာဂါမ်ား ဆိုလ်င္ေတာ့ ေဆးရံုးသို႔သာ တန္းသြားရပါသည္။

အေရးေပၚအေျခအေနဟု ဆိုရာတြင္လည္း မိမိမွာ လူနာတင္ယ်ဥ္ ေခၚလိုက္ရံုသာ။ စကၤပူရွိ လူနာတင္ယ်ဥ္မ်ားမွာ ၅ မိနစ္အတြင္းေရာက္လာေလ့ရွိသလို အလြန္ဆံုးၾကာလ်င္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔သာ ျဖစ္ပါသည္။ လူနာမွ အေရးေပၚ လူနာတင္ယ်ဥ္ မွာ လိုက္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ control center မွ လူနာႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး ေသာ မီးသတ္ဌာန ၊ သို႔ မဟုတ္ လူနာတင္ယ်ဥ္ Servic ေပးေသာ ဌာနမ်ားသို႔ မည္သည့္ေနရာ မည္သည့္လိပ္စာ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္း စသည္တို႔ ႏွင့္တကြ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါသည္။

မ်ားေသာ အားျဖင့္ မီးသတ္ဌာနမွ လူနာတင္ယ်ဥ္မ်ား ေရာက္လာေလ့ရွိပါသည္။ စကၤပူ ႏိုင္ငံရွိ မီးသတ္ဌာနမ်ားမွာ မီးသတ္ကား မ်ားသာမက လိုအပ္လ်င္ အေရးေပၚအေျခအေနမွ လူနာမ်ားအား အကူအညီေပးႏိုင္ရန္ ေဆးအကူမ်ားႏွင့္ လူနာတင္ယ်ဥ္မ်ား စသည္တို႔ကိုပါ တြဲဖက္ ေပးထားပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ထိုလူနာတင္ယ်ဥ္မွ လူနာ လက္ခံလိုက္သည္ႏွင့္ paramedic ေခၚ ေဆးအကူမ်ားက နီးစပ္ရာ ေဆးရံု၏ အေရးေပၚဌာန မ်ားအား ဆက္သြယ္လိုက္ပါသည္။ ICU ေခၚ ( Intensive Care Unit ) တြင္ အေရးေပၚလူနာမ်ား မ်ားျပားေန၍ ဆရာဝန္သူနာျပဳမ်ား အလုပ္ရႈပ္ေနၾကလ်င္ အျခားေသာ ေဆးရံု၏ ICU သို႔ ထပ္မံဆက္သြယ္ၾကရပါသည္။

ေဆးရံုသို႔ သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကားလမ္းပိတ္ေနလ်င္လည္း ကိစၥမရွိပါ။ ဥၾသဆြဲ သံေပး၍ အေရးေပၚမီးမ်ား ဖြင့္၍ ေမာင္းလာေသာ လူနာတင္ယ်ဥ္မ်ား ၊ ရဲကားမ်ားအား လမ္းေပၚရွိ အျခားေသာ ကားမ်ားက အလိုက္တသိ လမ္းဖယ္ေပးၾကပါသည္။

ကားလမ္းပိတ္ေနလ်င္လည္း ပိတ္ေနေသာကားမ်ားက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေဘးကပ္ေပးျခင္းျဖင့္ အေရးေပၚ လူနာတင္ယ်ဥ္ အတြက္ လမ္း ရွင္းေပးၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တက္ခဲ့ရေသာ ေဆးရံုအေၾကာင္း ဆက္ပါအံုးမည္။ ထိုေဆးရံုမွာ စကၤပူ အမ်ိဳးသား တကၠသိုလ္ ေဆးရံု ( National University Hospital ) ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေနရေသာ အခန္းမွာ A- class အထူးခန္း ျဖစ္ပါသည္။ စကၤပူ ႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒတြင္ ႏိုင္ငံျခား အလုပ္သမားမ်ား အထူးသျဖင့္ WorkPermit Holder ဟု ေခၚေသာ General Worker မ်ား ေဆးရံု တက္ရလ်င္ အထူးခန္း A-class တြင္သာ ထားေလ့ရွိပါသည္။ စကၤပူ ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ေသာ အလုပ္သမား ကဒ္ေလးမ်ိဳးရွိပါသည္။

WP ေခၚ work permits holder , S-pass holder ေခၚ Skill workers ၊ EP ဟု ေခၚေသာ Employments pass ႏွင့္ PR ဟု ေခၚေသာ Permanent Residence ဟု ေခၚေသာ အၿမဲတမ္း ေနထိုင္ခြင့္ရ ကဒ္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ Work Permit Holder မ်ားမွာ အမ်ားအား ျဖင့္ General Worker မ်ား ျဖစ္၍ အလုပ္ရွင္မွ ေနထိုင္ေရး ၊ စားေသာက္ေရး စသည္တို႔ အားလံုး တာဝန္ယူေပးရပါသည္။ S-Pass Holder ႏွင့္ အထက္ မွာ ေနေရး ၊ စားေသာက္ေရး အတြက္ အလုပ္ရွင္မွ တာဝန္ယူေပးရန္ မလိုအပ္ပါ။

ဆက္ပါအံုးမည္။ ထို အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေနျဖင့္ Supervisor ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း Work Permit Holder အျဖစ္သာ ရွိေနပါေသးသည္။ ေဆးရံုး အတြင္းရွိ A-class အခန္းမွာ 4 star အဆင့္ရွိ hotel ခန္းေလာက္ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ ေမြ႕ယာ အေကာင္းစားႏွင့္ ၊ TV ႏွင့္ aircon ခန္း ( အျခားေသာ အခန္းမ်ားတြင္လည္း aircon ပါပါသည္) ႏွင့္ ေဟာ္တယ္ တက္ေနရသကဲ့သို႔သာ။ NUH ေဆးရံုတြင္ A-class , B1- class , B-2 class ႏွင့္ C class ဟူ ၍ အခန္း အစားစား ရွိပါသည္။

A- class မွာ တေယာက္ခန္း ျဖစ္၍ B1 မွာ လူနာ ၄ ေယာက္ ခန္း ျဖစ္ပါသည္။ B2 မွာ လူနာ ၆ ေယာက္ခန္း ျဖစ္၍ C class မွာ လူနာ ၈ ေယာက္ခန္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း နံနက္ေစာေစာ ေဆးေသာက္ၿပီး ေနာက္ ျပန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး နံနက္ ၁၁နာရီ ေက်ာ္ခန္႔တြင္ ျပန္ႏိုးလာပါသည္။ ဆရာဝန္လာၾကည့္ ၿပီးေနာက္ သက္သာသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း အနားယူရန္ ေျပာသြားပါသည္။

ထို႔ေနာက္ Nurse မေလးမွ အစားအေသာက္ မွာေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ အထင္ ဝက္အသည္း အား ပဲသီးျဖင့္ ေၾကာ္ထားေသာ ဟင္းႏွင့္ ပန္းေဂၚဖီစိမ္း ၊ မုန္လာ ဥနီႏွင့္ ဟင္ခ်ိဳတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဓါတ္ဆား လိေမၼာ္ရည္ တိုက္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ေဆးေသာက္ၿပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါသည္။

ညေန ၃ နာရီ ခန္႔ထိုးေသာ အခါ တေခါက္ႏိုးလာပါေတာ့သည္။ ဆရာဝန္လာၾကည့္၍ သက္သာသြားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း အဖ်ားမရွိေတာ့ေၾကာင္းႏွင့္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တို႔ ပံုမွန္ ျဖစ္သြား ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ေဆးရံုတြင္ ထပ္မံ အနားယူလိုက တရက္ အနားယူႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ ေဆးရံုမွ ဆင္းလိုလ်င္လည္း ဆင္းႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ျဖစ္လာၿပီ ျဖစ္၍ ေဆးရံုမွ ဆင္းလိုေၾကာင္း ေျပာေသာ အခါ ကၽြန္ေတာ့ အဝတ္အစားမ်ား ထုတ္ေပးပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ Nurse မေလးမွ ေဆးမ်ား ထုတ္ယူရန္ ေကာင္တာသို႔ ေခၚသြားပါသည္။ ေသာက္ေဆးမ်ား ထုတ္ယူၿပီးေသာအခါ ေကာင္တာမွ စာေရးမေလးအား ေဆးရံုစရိတ္ မည္မွ်က်သင့္ေၾကာင္း ေမးေသာအခါ အံ့ၾသရပါေတာ့သည္။

တျပားမွ ေပးရန္မလိုေၾကာင္း က်သင့္ေငြအား ရံုးသို႔ ပို႔လိုက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသင့္ေစာင့္ ေနေသာ Taxi ေပၚတက္၍ အေဆာင္သို႔ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ေဆးရံုမွ က်သင့္ေငြအား ရံုးသို႔ ပို႔လိုက္လည္း ရံုးမွ ေပးေဆာင္ရန္ မလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Work Permit Holder မ်ား အတြက္ က်န္းမာေရး Medical Insurance မျဖစ္မေနဝယ္ယူထားရသျဖင့္ အာမခံ ကုမၸဏီ မ်ားက ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုတက္ေသာ စရိတ္အား ေပးေဆာင္ ေပးၾကပါလိမ့္မည္။

သို႔ မဟုတ္ ရံုး မွ ေပးေဆာင္လိုက္လည္း အာမခံ ကုမၸဏီ သို႔ က်သင့္ေသာေငြ ထပ္မံ ေတာင္းခံႏိုင္ပါသည္။ အေဆာင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အတူေန သူငယ္ခ်င္းမ်ားက " ကိုကခ်င္ ညက အေဆာင္မွာ ျပန္မအိပ္ဘူး ဘယ္သြားအိပ္ေနသလဲ " ဟူ၍ ေမးၾကပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုသြားတက္ေနေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾက၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုလိုသည္မွာ စကၤပူ ႏိုင္ငံတြင္ အဂၤလိပ္စကား လည္လည္ ဝယ္ဝယ္ေျပာႏိုင္လ်င္ မည္သူ႔ကို မွ် အားကိုးေနရန္ မလိုအပ္ပါ။ စည္းစနစ္က်ေသာ တိုင္းျပည္ ျဖစ္သျဖင့္ စည္းစနစ္မ်ားကို လိုက္နာသြားလ်င္ ေနထိုင္သြားလာရ အလြန္လြယ္ကူေသာ တိုင္းျပည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤ ေဆးရံုတက္ရေသာ အျဖစ္ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျမန္မာျပည္ ၏ ေဆးရံု စနစ္ အား ယွ်ဥ္ၾကည့္မိပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေသလုေမွ်ာပါး ဝမ္းေလွ်ာေနေသာသူ တေယာက္တည္း ေဆးရံု သြားတက္ၾကည့္လ်င္ မည္သို႔ ျဖစ္မည္ မသိေသာ္လည္း ကူေဖၚေလွာင္ဖက္ အေဖၚတေယာက္ ၊ လူနာေစာင့္ မပါပဲ ေဆးရံုတက္၍ မရသည္ကေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ စကၤပူတြင္ ေဆးရံု တက္ရသည္မွာ တႀကိမ္တည္း မဟုတ္ပါ။ ၂ ႀကိမ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၂ ႀကိမ္ စလံုး အစား အေသာက္ ေသာင္းက်န္း၍ အစာ အဆိပ္သင့္ၿပီး ေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယ အႀကိမ္မွာ ဝက္သာ တံုယမ္ ဟင္းခ်က္ ၊ ဝက္ကလီစာ သုပ္ ၍ ဘီယာႏွင့္ ျမည္းေသာေၾကာင့္ ဝမ္း သြားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ တက္ရေသာ ေဆးရံုမွာ Tan Tok Seng Hospital ျဖစ္ပါသည္။ ပထမ အႀကိမ္ကဲ့သို႔ လူနာတင္ယ်ဥ္ျဖင့္ ေရာက္သြားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လ်က္ေဖၚျပေပးပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original Source
Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001