Anı yakalamakta zorlandığımız hızlı bir hayat yaşıyoruz.Rutin dışına çıkamadığımız monotonlaşmış bir hayat..
Peki ya kendimize değer vermediğimizden ya da hayatın kıymetini bilmediğimizden her anımıza sahip çıkmıyoruz desem bana katılırmıydınız?
Evet yaşam zor ve yoğun ama ya bu yoğunlukta kaçırdıklarımız, geri getiremeyeceklerimiz ve aklımıza geldiğinde keşke dediklerimiz ne olacak.
Polyanacılık oynayamayız tabiki işi okulu bırakıp her anı değerlendirelim de demiyorum ama en azından telefonumuza ayırdığımız saatlerden birkaçını kendimize ve anı biriktirebileceğimiz insanlara ayırmalıyız diye düşünüyorum çünkü gelmiyor geriye geçen zaman.
Hafta sonu arkadaşının doğum günü mü var ya da bir akrabanın düğünü mü var; boşver evdeki işi, temizliği, yemeği, telefonda geçirdiğin zamanı.
Git..yaşa anı ve paylaşmayı..
Keşkeler biriktirmeden yaşamalıyız bu hayatı..