Η απελευθέρωση!!

Το είχε πάρει απόφαση!
Στην άδεια θα έκοβε το τσιγάρο.
Το είχε πει σε όλους.
Πρώτη μέρα άδειας, το οραματιζόταν κάπως έτσι , μαζεύονταν τα φιλαράκια στο σπίτι ποτά, πατατάκια πιτόγυρα όλα μπροστά στο τραπέζι.
Οι φίλοι πίνουν και καπνίζουν , αλλά αυτός κρατά ένα κουτάκι με μπύρα και γυρίζει από παρέα σε παρέα σιγοτραγουδώντας.
Ναι , ναι είναι τέλια εικόνα μονολογεί ,δυο μερούλες ακόμη και η άδεια με περιμένει.
Εν το μεταξύ έχει φουλάρει το ψυγείο με ποτά αναψυκτικά , τυριά όλων των χρωμάτων , σαλάμια όλων των κρεάτων και κοψίδια για το τηγάνι.
Δεν του έμεινε ούτε σεντ αλλά δεν πειράζει.
Θα δανειστεί απο κανένα φίλο και τον άλλο μήνα τα δίνει , όλα τέλεια.
Και ήρθε επιτέλους η άγια μέρα της άδειας.
Μην τρώτε λέει, θα φάμε το βράδυ και θα ποιούμε μέχρι σκασμού. Και θα καπνίσετε όσο θέλετε.
Εγώ τέλος, το έκοψα το κάπνισμα , δεν μπορεί τίποτα να μου αλλάξει την άποψη αυτή.
-Χαίρομε πολύ που έκοψες το τσιγάρο , λέει η Σοφία ρίχνοντάς του ένα απο τα πιο γλυκά της χαμόγελα.

• Δεν μου αρέσουν που άνθρωποι που καπνίζουν , μου άρεσες αλλά το ότι κάπνιζες με ξένιζε αφάνταστα.
  Βρε τι τυχερά φέρνει το κόψιμο του τσιγάρου , που να το ήξερα πιο μπροστά , σκέπτεται.
• Θα έρθεις το βράδυ; Θα κάνω ένα παρτάκι.
  -Φυσικά
  Στις οκτώμισι ήταν όλοι εκεί.
  Τα κοψίδια τηγανιζόντουσαν , τα σάντουιτς φτιαχνόντουσαν , τα ποτά έρεαν και οι καπνιστές το ..μπουμπούνιζαν τρελά.
  Ο φίλος μας ήταν πολύ χαρούμενος , γιατί η Σοφία είχε γίνει κολλητή του. Όλα ήταν υπό έλεγχο και διάθεση για κάπνισμα ούτε για πλάκα.
  Κάποια στιγμή χτυπάει το κινητό και απ'ότι βλέπει είναι ο διευθυντής του.
  Αν είναι για να μου κόψει την άδεια είναι γελασμένος, ακόμη δεν τη πείρα. Λέει γελώντας στους συναδέλφους του που κοιτούσαν με περιέργεια τι τον θέλει.
  -Παρακαλώ..
• Ναι κύριε διευθυντά... γιορτάζω με κάτι φίλους την άδειά μου.
• Τι εννοείτε πως θα έχω πολύ χρόνο τώρα ;
• Τι ;
• Γιατί ;
• Μάλιστα...
  Δεν κατάλαβε καν πότε βρέθηκε το τσιγάρο ανάμεσα στα δόντια του, δεν ήθελε απλά να το καπνίσει αλλά να το καταπιεί.
  Είδε τη Σοφία να το κοιτάζει με την αηδία που τον κοιτούσε πάντα όταν κάπνιζε.
  Οι φίλοι του γελούσαν , η μουσική έπαιζε δυνατά και αυτός μονολογούσε, έτσι λοιπόν θα έχω πολύ χρόνο γιατί απολύθηκα.
  Και έμεινα και χωρίς μία γαμώτο.
  Πήγε στο μπαλκόνι , είχε μια υπέροχη βραδιά , αρχές του Μάη.
  Τους άκουγε που διασκέδαζαν και χωρίς αυτών μια χαρά.
  Είδε από τη μπαλκονόπορτα τη Σοφία να κάθετε πολύ κοντά στο Πέτρο , αν και είναι από τους καπνίζοντες.
  Ξαφνικά ένοιωσε κάτι που δεν το είχε ξανανιώσει, ένα ξαλάφρωμα.
  Είχε την αίσθηση με ένα περίεργο τρόπο πως όλα έχουν τακτοποιηθεί.
  Έσβησε το τσιγάρο του ήρεμα αφήνοντάς το μισό.
  Στο μυαλό του τού καρφώθηκε μια ιδέα να φύγει και να πάει να μείνει στο χωριό με το παππού και τη γιαγιά.
  Δεν είχε ξαναπάει να μείνει στο χωριό ποτέ .
  Δεν πειράζει, θα δοκιμάσω και είδη με το μυαλό του άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του.
  Δεν θα πω τίποτε σε κανένα, σκέφτηκε.
  Δεν θέλω να δουλέψω ξανά για κανένα που όποτε θέλει να με πετάει έξω.
  Θα πάρω την αποζημίωσή μου και φεύγω.
  Θυμήθηκε με τρυφερότητα το παππού του στο χωριό που έχει ένα μικρό νερόμυλο.
  Το χωριό έχει ποτάμι και το σπίτι είναι δίπλα στο ποτάμι.
  Τους παρακαλούσε πριν από δύο χρόνια ο παππούς να πάνε για να αναλάβουν τα εγγόνια , γιατί τα παιδιά του δεν ήθελαν.
  Κανένας δεν ήθελε να πάει...ούτε αυτός .
  Τώρα τι συνέβει όμως , αναρωτιέται.
  Του έρχονται εικόνες που ποτέ δεν τον ενδιέφεραν , όπως το να κάθετε στην όχθη και να ψαρεύει με καλάμι.
  Δεν το έχει κάνει ποτέ.
  Νιώθει πως του λείπουν πολλά πράγματα που τα έχει αντικαταστήσει με το καυσαέριο , τα σουβλατζίδικα , τα μπαράκια, τις καφετέριες , το μπετόν , τη κακιά αναπνοή , το μουντό ουρανό , τους φίλους-συναδέλφους μιας και ήταν πολλές ώρες στη δουλειά μαζί τους.
  Βαρέθηκα , λέει.
  Δεν θέλω να βλέπω πουλιά σε κλουβιά, θέλω να τα βλέπω πάνω στα δέντρα , θέλω να περπατάω σε ένα δρόμο με πολύ πράσινο που να έχει χώμα και όχι άσφαλτο, θέλω να βρέχει και να μυρίζω το χώμα.
  Δεν θέλω κινητό , θέλω το σταθερό που έχει ο παππούς χωρίς αναγνώριση αριθμού, θέλω να αναπνεύσω καθαρό αέρα.
  Ακούγεται η φωνή του Πέτρου που τον βγάζει από τις σκέψεις του.
  -Φιλαράκι φεύγουμε , εμείς αύριο δουλεύουμε.
  Έρχεται και η Σοφία από πίσω.
• Τι θα κάνεις ; Θα το κόψεις το τσιγάρο ;
• Γιατί ρωτάς ;
• Έτσι , για να δω πόσο σταθερές απόψεις έχεις... και γελά ειρωνικά.
  Άκουσε τον εαυτό του να μιλάει με μία τόσο αλλιώτικη φωνή που ένοιωσε και αυτός έκπληξη.
• Άκου κοριτσάκι μου , το τσιγάρο θα το κόψω για μένα και όχι για να βγάλω γκόμενα, κατάλαβες ; Άντε τις βλακείες αυτές να τις πεις αλλού.
  Έμειναν να το κοιτάζουν οι υπόλοιποι σαν αποσβολομένοι , δεν τον είχαν συνηθίσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορά.
  Ο τόνος της φωνής του δεν σήκωνε αντίρρηση. Μέχρι και ο ίδιος ένοιωθε έκπληξη , ευχάριστη.
  Η ώρα αν 10:30 το βράδυ.
  Έφυγε και ο τελευταίος και ίσα ίσα που προλάβαινε να τηλεφωνήσει στο παππού του πριν κοιμηθεί.
  Άκουγε το τηλέφωνο να χτυπάει πολλές φορές και τον έπιανε μια μικρή ταχυπαλμία.
  Απάντησε η γιαγιά.
  Γιαγιάκα μου!!
  -Αγόρι μου
• Τι φαγητό θα μου κάνεις αύριο ;
  -Ότι θέλει το αγόρι μου.
• Κάνε μια πίτα με χόρτα.
• Μα δεν έτρωγες χόρτα, τι έπαθες.
• Τίποτα ρε γιαγιά, θέλω να αλλάξω. Τι κάνει ο παππούς ;
• Τι να κάνει, ζορίζετε , 82 χρονών έγινε και έπεσε και μια παραγγελία μεγάλη και σκέπτεται να πάρει εργάτη , δεν μπορεί.
• Γιαγιά πες του να μη πάρει κανένα, θα έρθω εγώ εκεί να μου μάθει τη δουλειά.
  

img Source pixabay

Καλό βράδυ και ελπίζω όλοι να βρούμε το νερόμυλο μας!!!